Η Μελωδία της Καρδιάς (BTS Greek ff)

16

Το τραγούδι δεν το είχα ακούσει ποτέ πριν και όταν μου είπε ότι ήταν από μία σειρά το βρήκα απόλυτα λογικό μιας και δεν ήμουν άνθρωπος της τηλεόρασης.
Μετά από αρκετά λεπτά καταλήξαμε σε μία εύκολη, αλλά γεμάτη συναίσθημα, χορογραφία κάτι που με ικανοποίησε ιδιαίτερα μιας και ο χρόνος που είχαμε ήταν ελάχιστος.
«Κάτσε να κάνουμε ένα διάλλειμα» είπε και έκατσε οκλαδόν κάτω. Έβγαλε ένα μπουκάλι από την τσάντα του και ήπιε νερό.
Τον ακολούθησα και μόλις έκατσα κάτω άπλωσα τα πόδια μου μπροστά. «Δεν περίμενα να συνεργαστούμε τόσο εύκολα» παραδέχτηκα χωρίς να τον κοιτάξω.
«Και γιατί αυτό;» ρώτησε.
«Δεν είμαι ιδιαίτερα ομαδικό άτομο. Προτιμώ να δουλεύω μόνη, ακόμα κι ας μην ξέρω κάτι».
Γέλασε απαλά. «Το κατάλαβα στην αρχή. Ήσουν απόμακρη και σφιγμένη. Δεν θα έπρεπε. Αλλά σε καταλαβαίνω, κι εγώ έτσι είμαι».
Σηκώθηκα και άπλωσα το χέρι μου. «Συνεχίζουμε;»
Εκείνος έπιασε το χέρι μου και σηκώθηκε, αλλά δεν με άφησε. Το κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα κοιτάζοντας με στα μάτια. Η καρδιά μου πανικοβλήθηκε στο βλέμμα του και το στομάχι μου ανακατεύτηκε στη σκέψη του Yoongi και η σκέψη της προδοσίας με προειδοποίησε. Αλλά δεν μπορούσα να τον σκέφτομαι συνέχεια , έπρεπε να πάρω πίσω την καρδιά μου.
Συνεχίσαμε τις πρόβες μέχρι το τελευταίο λεπτό ώσπου γυρίσαμε στην αίθουσα χορού. Παρατήρησα ότι όσα ώρα λείπαμε η αίθουσα είχε μετατραπεί σε αίθουσα εκδήλωσης. Καρέκλες υπήρχαν παντού και γραφεία ενωμένα που έγραφαν πρόχειρα πάνω σε ένα πανό "κρητική επιτροπή" .
Πριν συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει μας πλησίασε η Yoona. «Ο Jimin και ο Hoseok ετοίμασαν ένα πρόχειρο διαγωνισμό» είπε λαχανιασμένη και σταμάτησε να πάρει μία ανάσα. «Από ότι φαίνεται οι δυο τους θα είναι αντίπαλοι και όποιου η ομάδα κερδίσει θα έχει μία έκπληξη».
«Ειλικρινά βαρέθηκα τις εκπλήξεις, κι ακόμα δεν αρχίσαμε!» έκανε ενοχλημένα ο Taeseob.
Πήρα μία ανάσα και η Yoona με κοίταξε. «Μην αγχώνεσαι, θα τα πας τέλεια. Είσαι από τις καλύτερες της τάξης μας και έχεις τον καλύτερο συνεργάτη», με έπιασε από τους ώμους έτοιμη να πει κάτι άλλα ακούστηκε ο ήχος του μικροφώνου και όλοι γυρίσαμε προς την σκηνή.

Ο Jin κοίταξε το πλήθος με ένα χαμόγελο. «Παρακαλώ καθίστε» είπε και το πλήθος τον υπάκουσε. «Όσοι δεν έχουν πάει στα παρασκήνια παρακαλώ συντομεύετε. Λοιπόν..» ξεκίνησε να λέει την στιγμή που ο Taeseob μου έκανα νόημα να τον ακολουθήσω στα παρασκήνια.
«Αυτός ο διαγωνισμός είναι οργανωμένος από όλα τα μέλη των BTS σαν ένα μικρό χαιρετισμό. Βέβαια στο τέλος υπάρχει ένα βραβείο το οποίο θα αποκαλυφθεί αργότερα. Για αρχή θα ήθελα να σας συστήσω τους κριτές μας των οποίων οι βαθμολογίες θα αποκαλυφθούν στο τέλος. Οι κριτές μας, λοιπόν, είναι: ο κύριος Kim Youngbin, καθηγητής χορού, ο κύριος Son Seungdeuk επαγγελματίας χορευτής και χορογράφος των BTS και οι κύριοι Kim Taehyung και Min Yoongi. Ναι δεν είχαμε άλλους υποψήφιους» αστειεύτηκε ο Jin αλλά δεν μπορούσα να ασχοληθώ με αυτό γιατί το σώμα μου και η ψυχή μου σταμάτησαν στο άκουσμα του ονόματος του και τότε μου ήρθαν τα λόγια της Yoona: «Δεν μπορείς να ξεφύγεις από την μοίρα» και τώρα το πίστευα.
Γιατί ήμουν αναγκασμένη να χορέψω μπροστά του.
«Alice!» στο άκουσμα του ονόματος μου γύρισα να κοιτάξω την αδερφή μου.
«Τι κάνεις εσύ εδώ;» ρώτησα έκπληκτη.
Δεν μίλησε και ήρθε να με τραβήξει από το χέρι βάζοντας με να καθίσω σε μία άβολη καρέκλα, μπροστά από έναν καθρέφτη. «Έχω αναλάβει μαζί με κάτι άλλα παιδιά να κάνουμε το make up σας και ο Jimin είπα να σας δώσουμε μαύρα ρούχα».
«Ουάου» έκανα. «Για κάτι πρόχειρο είναι πολύ οργανωμένοι» σχολίασα και εκείνη απλά γέλασε και άρχισε να με βάφει. Μέσα σε δέκα λεπτά ήμουν έτοιμη και ντυμένη με ένα μαύρο κολάν και μια μαύρη μακριά μπλούζα που είχε βαθύ ντεκολτέ. Είχα φορέσει κάτι παρόμοιο πολλές φορές μιας και είναι άνετα ρούχα για χορό.
«Έτοιμη» έκανα καθώς σταμάτησα πίσω από τον Taeseob, εκείνος με κοίταξε για λίγο μέσα από τον καθρέφτη και χαμογέλασε.
«Είσαι πολύ όμορφη» σχολίασε και σηκώθηκε αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν αλλάξει και πολλά πάνω μου.
«Οι επόμενοι, Alice και Taeseob» φώναξε κάποιος και ο Taeseob έπιασε τα χέρια μου. «Όλα καλά. Είμαστε τέλειοι» είπε και κατένευσα ακόμα και αν δεν το πίστευα.
Βγήκαμε έξω στην σκηνή και ο Taeseob ψιθύρισε το τραγούδι μας στον τύπο που έβαζε τη μουσική και χωρίς να ρίξω την παραμικρή ματιά στο κοινό και στην κριτική επιτροπή χόρεψα μαζί του όσο πιο παθιασμένα μπορούσα, γιατί ήξερα ότι με έβλεπε. Ήξερα ότι ήμουν μπροστά στα άτομα που είχα χρόνια στην καρδιά μου και επιτέλους είχα συναντήσει. Επιτέλους έδειχνα την παρουσία μου και τον πραγματικό μου εαυτό.  

  Aloha!

Ναι το ξέρω καθυστερώ συνέχεια αλλά προσπαθώ πιστέψτε με. Σαν άνθρωπος κι εγώ έχω τις άσχημες μέρες μου οπότε προσπαθώ να συνεχίζω όσο πιο σύντομα μπορώ κάθε φορά.

  Επίσης θα  ήθελα να πω ένα μεγάλο "ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ" για τον δάσκαλο Son Seungdeuk που σήμερα γεννήθηκε ο γιος του. Είναι πραγματικά μία γλύκα και είμαι σίγουρη ότι θα έχει μία όμορφη ζωή. Συγχαρητήρια λοιπόν σ' αυτόν και στην γυναίκα του.

  Μέχρι την επόμενη φορά τα λέμε!^^