1 Saat Sonra; Yanımda kimse yoktu hiç kimse. Yapayanlızdım. Bavulumla birlikte uçak bistine doğru yürüdüm. Min Hee'nin söylediklerini düşündüm. Beynim gitmelisin diyordu, kalbim ise geri dön diyordu. Nefes alamıyordum sanki. Bir şey nefes boru mu tıkamıştı sanki alamıyordum. "DİKKAT DİKKAT UÇAĞIMIZ 5 DAKİKAYA KALKACAKTIR" Elim birden telefona gitti. Hiç düşünmeden Jonghyun'u aradım. Çaldı çaldı ama açmadı. Acaba beni unutmak mı istiyordu? Bir kere daha aradım Telefon açıldı. Ben; -Alo Telefonu Min Hee açmıştı; -Unni -Jonghyun nerede bir şey mi oldu? -Unni söyleyeceğim ama sakin olmalısın tamam mı? -Yaaa söyle çabuk sakinim söyle hadi. -Unni Jonghyun. -Neeeee noldu. -Fenalaşmıştı unni odasına girdiğimizde yerde baygındı. Telefonu kapattım. Hemen onun yanına gitmeliydim. Taxiye bindim. Ne düşünüyordum ki giderken. O beni seviyordu. Benden vazgeçti sanmıştım ama bu tabiki bir yalandan ibaretti. Belki o uçağa binseydim hatamın farkına daha sonra varıcaktım ve iş işten geçicekti. Onu nasıl unutabilirdim ki. Unuttum desemde kendimi kandırıcaktım. Olay geçicekti ama kalbimde kapanmayan bir yara izi kalıcaktı. Taxiden indim ve hemen kapıdan içeri girdim. Yine de düşünüyordum beni affeder mi diye. Bu binaya ilk girişimde hayallerimi gerçekleştirmek için giriyordum ama artık bu umrumda bile değildi. Min Hee çok haklıydı. Sevgi olmadığı sürece hiç bir şeyin tadı gerçekten yoktu. Sevgi mutluluk demekti, mutluluk da o demekti. Onsuz ben yaşayamazdım. Gözleri benim hayatım olmuş bir adamı unutamazdım çünkü bir hayatın olmadan hayallerinide yasayamazdın. Oda dan içeri girdim herkes oradaydı çıt çıkmıyordu. Herkes gözlerini Jonghyun'a kilitlenmişti. Benim sesimle irkildiler. Jonghyun bana sanki uzun zamandır görüşmemiş gibi özlemle baktı. Ağladım kendimi tutamadım. Onu o halde savunmasız görmek beni de yıkmıştı. Kollarında güçlü hissettiğim beni herkesten koruyabilecek kadar güvende hissettiğim adamı ben bu hale getirmiştim. Buna hakkım yoktu. Kendimi tekrar onun güvenli kollarına bıraktım. Tekrar onun gözlerindeki hayatıma geri döndüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biz birbirimiz olmadan bir hiç olmuştuk artık. Hayatın anlamı biz olmuştuk. Aşk insanı bir anda paramparça edebilirdi, bir anda da mahvedebilirdi. Ama aşk herşeye değerdi....
