Doğaüstü Serisi {Miraslar}Karanlığın Mirasları

Seni Öldüreceğim -1.2

Hope Andrea Mikaelson

Roman : Haklısın, Hope...

Gülümsedim. Elbette haklıyım.

Roman : Artık çok geç!

Roman öne doğru bir adım attı.

Roman : Sadece fikrini görmek istemiştim...

Kollarını birleştirdim.

Hope : Bunu zihnime girerek de yapabilirsin...

Alayla güldüm.

Hope : Pardon, yapamazsın!
Çünkü, ben Orijinal bir Melezim...

Roman güldü.

Roman : Boşu boşuna buraya geldiniz!
Bu savaşı kaybedeceksiniz!

Bu sefer benimle birlikte diğerleri de güldü.

Rebekah : Bebek Vampir gelmiş, Orjinal Vampirler'e neler diyor?
Ben ni yanlış anlıyorum...
Lütfen, beni düzelt Nik...

Babam'ın güldüğünü hissettim.

Klaus : Seni düzeltmeme gerek yok, Bekah...
O bebek Vampir, tam olarak da duyduklarını söylüyor...

Roman'a baktım ve güldüm.

Roman : Alay edebilirsiniz...
Ama kazanan taraf biz olacağız!
Kazan biz, kaybeden siz!

Gülümsedim.

Hope : Güzel hayal...

FlashBack

5 Ay Önce

Yer de oturuyordum. Bacaklarımla bağdaş kurmuştum. Demirler'e yaslanmıştım. Derin bir nefes aldım. Aşağıdan bazı gürültüler geliyordu. Merdivenlerden adım sesleri geldi. Göz ucuyla baktım. Gelen kişiler Freya ve Keelin'di. Göz ucuyla onlara baktım.

Hope : Yalnız kalmak istiyorum, dediğini hatırlıyorum...

Keelin söze girdi.

Keelin : Bazı sorunlar var...

Bütün dikkatimi onlara verdim.

Freya : Aylardır Klaus ortalarda yok...

Derin bir nefes aldım.

Hope : Mystic Falls'da Bayan Salvatore'un yanındadır...

Keelin : Alaric ile konuştuk, Caroline da aylardır ortalarda yokmuş...

Endişeyle onlara baktım.

Keelin : Kimse onlardan hane alamıyormuş...
Endişelenmişler...

Gözlerimi aşağı doğru kaydırdım. Nasıl yani? Annem ölmüştü. Roman beni tehdit ediyordu. Şimdi de Babam kayıp mıydı? Hayatım daha ne kadar kötü olabilirdi ki?

Freya : Josh'ı, Kol ve Davina'nın evine gönderdik...

Freya'ya baktım.

Freya : Komşuları aylardır eve hiç gelmediklerini söylemiş...

Başımı öne eğdim.

Hope : Kayıplar mı?

Keelin : Kayıplar...

Merdivenden adım sesleri duyuldu.
Yanımıza Marcel geldi.

Marcel : Rebekah'nın takıldığı adam aylardır ortalarda yokmuş...

Freya yüzünü ekşitti.

Freya : Bu bizi niye ilgilendiriyor?

Marcel devam etti.

Marcel : Rebekah da aylardır ortalarda yokmuş...

Yine merdivenlerden adım sesleri duyuldu. Yanımıza bu sefer de Vincent geldi.

Vincent : Sürüyle konuştum, Lisina aylardır ortalarda yokmuş...

Herkes şaşkınlıkla birbirine bakıyordu.

Keelin : Bütün bunlar tesadüf olamaz, değil mi?

Freya : Bütün bunların tesadüf olması imkansız!

Derin bir nefes aldım. Diğerlerine baktım.

Hope : Bütün bu yaşananların tesadüf olması, benim Roman'dan nefret etmem kadar imkansız!

FlashBack Son

Hope : Senden nefret ediyorum...

Roman güldü.

Roman : Benden nefret etmen imkansız!

Zor da olsa gülümsedim.

Hope : O kadar emin olma!

FlashBack

5 Ay Önce

Roman'ın o yüzündeki lanet gülüşünden şuanda tiksinmiştim.

Roman : Söylediklerini yapmaya mecbursun, Hope Mikaelson!

Hope : Öyle bir mecburiyetin olduğunu sanmıyorum!

Roman alayla güldü.

Roman : Hayley Marshall'ın hayatı benim ellerim de!

Roman : Klaus Mikaelson'ın acısına son vermek ve Caroline Salvatore'un ölümğnü engellemek benim elimde!

Roman : Kol Mikaelson ve Davina Mikaelson'ı cehennem azabından kurtarmak benim elimde!

Roman : Rebekah Mikaelson'ın ailesine kavuşmasını sağlamak benim elimde!

Roman : Ailen'e kavuşmasını sağlamak benim elimde, Hope!

Öfkeyle Roman'a baktım.

Roman : İplerin benim elimde, Hope!

Elimi Roman'ın göğsüne yerleştirdim. Onu ittirdim.

Hope : Asla!

Roman : Fikrini değiştireceksin!

Hope : Asla!

Roman'a yaklaştım.

Hope : Bir gün seni öldüreceğim!

FlashBack Son

Bir gün Roman'dan nefret edeceğim hiç aklıma gelmezdi. Hep bunun imkansız olduğunu düşinmiştüm. Ama değilmiş.

Hope : Seni öldüreceğim!

Bölüm Sonu
♧
Bu bölümü nasıl buldunuz?
♧
Vote+Yorum
♧
Sizce Hope, Roman'dan nefret ediyor mu?