POV Kurt
Mijn schooljaren is niet echt iets wat je wilt herinneren. Sinds ik uit de kast ben gekomen is school een hel voor mij. Ik hoop dat dit jaar wat anders word nu ik in de Glee club ben. Als ik in de verte jongens van het footballteam zie aankomen probeer ik me ergens achter verstoppen maar dat is ergens te laat , mijn hoofd bonkt van de pijn omdat ze me tegen de kluisjes hebben geduwd dat is dus het grootste nadeel aan gay zijn enkel zij hebben er een probleem mee de rest niet. Ik laat mezelf neerzakken op de grond. Alles doet pijn vooral mijn hoofd. Als de bel gaat wil ik niet opstaan , ik wil hier blijven zitten maar toch trekt iemand me recht. Ik kijk voor me en zie iemand staan die ik totaal niet had verwacht.
POV Finn
Ik mag misschien ook een footballspeler zijn maar dat gaat er gewoon over. Je ziet gewoon de angst in zijn ogen , vast en zeker denk hij dat ik hem ook nog ga pijn doen. “ Wat doe jij hier me ook tegen de kluisjes duwen.” En ik had gelijk. Voor ik nog iets kan zeggen rukt hij zich los en gaat weg. Als ik in de fitness zaal kom kijkt iedereen me raar aan , ik hoop dat ze me niet hebben gezien toen ik die gast aan het helpen was. “Finn waarom ben je zo laat man.” Hoor ik achter me ik draai me rustig om en zie puck staan ik ben blij dat het David niet is. “Oh gewoon ik was iets in een lokaal vergeten.” Eerst kijkt hij me aan alsof hij weet dat ik lieg. “Oké maak je dan maar snel klaar de training gaat zo meteen beginnen.” “Komt voor elkaar puck.”
POV Mnr.Schuester
Als ik in mijn lokaal kom voor de Glee club zie ik dat er niet veel jongens zijn wat wel typisch is. Ik zucht en zet mijn zak neer. Eerst wil ik de leerlingen wat beter leren kennen dus ga ik ze allemaal naar voor laten komen. “Oké welkom in de Glee club , jullie mogen jezelf hier van voor voorstellen euhm… Emily en Jade jullie mogen samen gaan omdat jullie zussen zijn.” De tijd gaat snel in de laatste 5min. Gaan Emily en Jade hun voorstellen. “Hoi ik ben Jade en dit is mijn zus Emily we doen vaak samen dezelfde dingen , mijn zus heeft ons ingeschreven euhm echt veel kunnen we niet meer zeggen.” Ik geef hen een glimlach en dan gaat de bel. Iedereen stormt naar buiten , hopelijk is dat later wat minder maar ik zal me er voorlopig moeten aan wenen.
