KIR ZİNCİRLERİNİ

6. Bölüm

" Abla Berktuğ abi bize gelebilir mi ? " Elimdeki kaşık büyük bir gürültüyle tabağıma düştü. Gözlerimi şaşkınlıkla kırpıştırarak Buğlem'e döndüm. 

" Ne diyorsun sen ? " Önündeki yemekten gözlerini kaldırmadan cevap verdi. 

" O abi çok iyi ve bana çok iyi davranıyor. " 

" Peki biz sana her iyi davrananı eve mi alalım Buğlem ? " Başını iki yana sallayıp kaşığını bıraktı. Gözlerimin içine yalvaran bakışlarını dikti. 

" Ama abla o herkes değil ki. " Bu şekilde düşünmesine fazlasıyla şaşırmıştım. Ayrıca onunla daha yeni tanışmıştı, Berktuğ kendisine onu nasıl bağlamıştı. Acaba bunları Buğlem'e söyletende Bektuğ muydu ? 

" Sadece iki kez gördün onu Buğlem. Bu eve gelmeyecek, konu kapandı. " Kaşığını tekrar eline alıp yemeye başladı. Benim tersime sinirlenince Buğlem yemek yiyordu. Ben ise iştahtan kesilip önüme en sevdiğim yemekte konsa yemezdim. 

" Tamam o zaman ben onunla parka gidebilir miyim ? " Onu bu konuda da kısıtlamak istemediğimden net bir cevap vermeyi reddettim. 

" Belki, eğer uslu bir kız olursan. " Kafasını kaldırıp sevimli bir şekilde bana baktı. Annemden aldığı gözlerine daha fazla bakmaya dayanamayarak bakışlarımı tabağıma çevirdim. 

" Yemeğini yediysen ödevlerini yapabilirsin. " Ayağa kalkıp tabağımı lavaboya bıraktım ve odama geçtim. Telefonumun çaldığını mutfaktayken duymamıştım ama burada çok net duyuyordum. Yatağın üstüne gelişi güzel atılmış telefonumu alıp cevapladım. 

" Efendim ? " 

" Teyzem benim, iyi misin diye aradım ben. " İçime derin bir nefes çekip cevapladım. 

" Evet teyze, siz nasılsınız ? " 

" Bizde iyiyiz. Enişten istiyor telefonu canım, onunlada konuş. " Eniştem benimle şu sıralar sadece babam konusunda konuştuğu için gerildim. 

" Tamam. " 

" Ben direk konuya geçeceğim, polisler aramaya devam ediyorlar. Dikkatli ol tamam mı ? Her zaman ne kadar dikkat ediyorsan artık iki katı dikkat et. " Aslına bakılırsa hiç dikkat etmiyordum.  Ben gayet rahat hareket ediyordum. Eğer dikkatli davranmaya çalışırsam korku filmlerinden fırlamış gibi hareket edeceğime inanıyordum. 

" Peki, denerim. " 

" Deneme, dediğimi aynen yap. Diğer telefon çalıyor. Benim gitmem gerekiyor. Görüşürüz canım. "  Telefon kapandığında hala kulağımda tutmaya devam ettim. Kolumu indirmeye bile gücüm yokmuş gibi hissediyordum. Telefona kulağımdayken mesaj gelince yerimde sıçradım. Mesajı açıp okumaya başlayınca korkunun bedenime yayıldığını hissettim. 

" Kesinlikle dikkat etmelisin, enişten haklı. Yoksa olacaklardan ben sorunlu değilim. " 

Önce mesajın eniştemden falan geldiğini düşündüm. Ama o zaman neden ben haklıyım demek yerine enişten haklı demişti ? Ayrıca olacaklardan ben sorumlu değilimde ne demekti ? Bana kim böyle bir mesaj atardıki ? Ve neden ? Mesaj gelen numarayı aradım ama telefonun kapalı olduğunu bildiren kadın sesinden başka birşeyle karşılaşmamıştım. Kafamda dolanmaya başlayan sorularla yatağın üstüne oturdum ve ne yapacağımı düşünmeye başladım. 

(...)

Okuldan içeri girdiğim anda etrafımdakileri gözlerimle taradım. Artık kimseye güvenmiyordum. Köşede Cansu ile konuşan Berktuğ'u görünce kaşlarımı çattım. Arkasından konuşup birde onunla konuşuyor muydu ? Ona karşı iyi olmaya başlayan düşüncelerim yerle bir oldu. Gözleri benimle karşılaşınca başımı çevirdim ve ilerlemeye devam ettim. Kimseye güvenmemem gerektiğini bir kez daha anlamıştım. Bir anda karşılaştığım Batuhanla bir adım geriye attım. Paranoyaklaşan bedenim artık herkesten korkar olmuştu. Canımın yanmasından değilde hapise girmekten korkmam ise ayrı bir alay konusuydu.