New chapter, new day, new me was haar motto vanaf nu. Ze wilde niet meer dat haar verleden haar leven beïnvloede. Vanaf nu zou het gaan zoals zij het wilde. Niemand kon haar leven meer beïnvloeden. Na al die jaren zo ongeluk te zijn was het besef gekomen dat het tijd werd dat ze voor zichzelf moest gaan leven. Dit mocht niet langer zo doorgaan. Ze besefte dat haar geluk in haar eigen handen lag. Haar familie zou hier geen rol meer in spelen. Ze besefte dat ze het verleden moest laten voor wat het was. Ze moet vooruit kijken naar de toekomst.
Ze had zoveel woede opgekropt ze moest een uitweg vinden. Ze weet als ze niet veranderd dat ze de mensen van wie ze houdt zal kwetsen. Ze begon met schrijven, ze schreef haar gevoel van haar af. Ze maakte een lijstje voor elke dag. Een lijstje wat haar door de dag heen zou sleuren.
- positief zijn
- je bent kwetsbaar, maar niet breekbaar
- jij maakt je eigen heaven on earth
- bid
Haar wonden kent niemand. Vriendinnen waar ze bijna al haar leven mee is bevriend weten niet wat er bij haar speelt. Ze heeft zich altijd sterk gehouden en een poker face opgezet. School, vriendinnen, fitness dat waren haar uitlaatkleppen daar kon ze haar zelf zijn.
Ze presteerde op een gegeven moment niet meer goed op school, want het verdriet wat ze met zich meedroeg kon ze niet langer meer dragen. Ze raakte in een depressie, ze vergat te genieten van het leven, ze voelde zich schuldig om alles en gaf haar zelf de schuld van alle ellende. Slapeloze nachten maakte haar gek ze wilde niet meer piekeren. Waarom ik, waarom moet mijn leven zo zijn, kan ik niet gewoon gelukkig zijn. Deze vragen gingen regelmatig door haar hoofd. De flashbacks deden het meest pijn.
Ze is zo geprogrammeerd dat het niet normaal is als een week voorbij gaat zonder ruzies. Ze is net een tijdbom wat elke moment kan af gaan. Ze is moe, moe van haar zelf, van haar eigen gedachtes. Wat zou ze graag voor een dag afstand willen nemen van zichzelf, van haar nare gedachtes. Hoe kan iemand je leven zo kapot maken? Waarom heeft ze niet voor ons gekozen? Waarom ging ze niet bij hem weg? Door de schande? Omdat het niet oke is in onze cultuur om te scheiden ? Maar wie heeft haar dan beschermd? Wie heelt haar wonden? Wie moet je de schuld geven van alles. Ze kan deze vragen niet beantwoord krijgen en het maakt haar gek. Elke dag is een strijd voor haar om te overleven, ze moet met zichzelf overleven. Van iemand anders kan je afstand nemen, maar hoe neem je afstand van jezelf? van je pijn? Van je gedachtes?
Ze kent ook gelukkige momenten, maar die waren van korte duur, zodra ze thuis waren, was er al een ruzie geëscaleerd. Ze merkt dat zij het in haar eigen leven heeft overgenomen. Nu op oudere leeftijd, verloofd merkt ze dat ze precies hetzelfde doet. Een leuke dag eindigt in verdriet. Ze doet er alles aan om het te voorkomen, maar het lukt haar niet. Haar woede is te sterk. Het maakt haar stuk en zwak. Want hij is zo goed voor haar. Hij houdt van haar. Hij houdt zielsveel van haar ook al is ze gebroken . Ze wilt hem niet kwetsen. Tranen stromen over haar wangen, want het is niet eerlijk. Ze leeft in angst, ze weet als ze niet veranderd dat hij misschien niet meer zal blijven. Zijn geduld raakt ook op. Sinds hij in haar leven is gekomen ziet ze het leven anders. Hij laat haar de leuke kanten van het leven zien, de positieve kanten. Als ze naar hem kijkt smelt haar hart. Zijn armen is haar thuis. Zijn geur is haar leven. Zijn zachte lippen brengen haar tot rust. Hij is niet alleen haar geliefde, maar ook haar beste vriend. Hij begrijpt haar als geen ander. Ze beseft zelf ook dat hij haar pijn nooit weg kan nemen hoe graag hij dat ook zou willen. Ze moet zelf een punt zetten achter haar verleden.
Maar wat als het verleden niet alleen het verleden is. Wat als het nog in het heden speelt? Wat als ze kijkt naar de vrouw van wie ze zielsveel houdt en haar gebroken ziet? De vrouw die haar groot heeft gebracht. De vrouw die in haar eentje tien jaar lang zeven kinderen heeft groot gebracht. Hoe kan je, je rug naar haar keren? haar grijze lokken, de wallen onder haar ogen, de rimpeltjes die elke dag beter zichtbaar worden. Elke keer als ze naar haar kijkt zit ze een gebroken ziel. Haar glimlach is ze gek op, maar die ziet ze zelden.
