Bence bir insanı tanımak öyle kolay bir şey değil. Öncelikle bakış açımızın önyargısız olması gerekir. Ki bunu başarabilen insanlar da çok az. Mesela bir insanı ilk görüşte içimiz ısınabilir veya bir daha yan yana gelmek bile istemeyebiliriz. Ben bu hisleri tamamen önyargının önümüze koyduğu engeller olarak görüyor ve insanları gerçekten tanımamızı –bazı istisnalar hariç- engellediğini düşünüyorum.
Örneğin SLYTHERİN birini gören kişinin tepkisi bu oluyor. Binamıza, soyadımıza, yüzümüzdeki soğuk bakışlara veya alayla kıvrılan dudaklarımıza bakıp bu kötü diye düşünmek ne kadar doğru?
Bizler binamızı isteyerek seçmedik (ki kendimiz seçsek bile başka bir yeri istediğimi sanmıyorum), ailemizi de biz seçmedik, soğuk bakışlarımız sıcak bakıp sevgi gösteren olmadığı içindi ya da alayla kıvrılan dudaklarımız daha önce hiç içten bir tebessüme tanık olmadığından böyleydi.
Bizi gerçekten tanımak istiyorsanız ön yargı perdesini gözünüzden çekip yüzümüze değil, kalbimize bakıp karar verin. Emin olun neler kaybettiğinizi anlayacaksınız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I'm a Slytherin-2*Salazar'ın Nefesi*
No Ficción11 yaşındaki minik bir çocuğun aklından ne geçebilir ki demeyin onlar çok şey düşünür. Onlar minicik sırtlarına çok büyük yükler, minicik akıllarına da çok ağır düşünceler alabilirler. Hadi ama ne ağır düşüncesi mi diyorsunuz? Mesela sevilmemek, mes...
