ADRIFT

His

Multimedya- Çağın

Hatalarımı bir türlü yola  
koyamıyorum. Hep bir çıkmaz yolla giriyorum ve ordan nasıl çıkıcağımı bile bilmiyorum.

Barın Alkan. Hatalarıma karşı beni korudu,beni hatalarımla baş başa bırakabilirdi ama yapmadı. Onu zor durumda bırakmıştım. Bana yapma demişti,yapma. Benden uzak dur. Ama ben dinlememiştim kendi bildiğimi yapmıştım.

Şuan karşımdaki pencereden dışarıya bakıyordu. Güvenli bir anda dışarıya çıkabilmek için.

Onun hakkında hiç birşey bilmemek beni çıldırtıyordu. Kim bilir belkide onu tanımak için onun yanında olmak istiyordum.

Barkın ismine nazaran çok tatlı geliyordu gözüme. Hani bir insan görürsün onu tanımasanda onda seni çeken bir şey vardır. Barkında aynen böyle bir şey vardı.

"Ortam sakin dışarıya çıkabiliriz." Sesini duyunca ona döndüm. Bana her zamanki gibi boş gözlerle bakıyordu.

"Tamam" Diyip yandaki çantamı aldım.

Barkın pencerenin perdesini kapatıp yanıma geldi. Bana her adım yaklaştığında kalbim daha hızlı atıyordu.

Gözleriyle beni süzüp en son şaclarımda takılı kaldı. Hafif yan bir gülüş attıp ellerini saçlarıma götürdü.

"Dağınık saçlar" diyip dahada saçlarımı dağıttı. Ellerini itmeye çalıştım.

"Bırak" dedikce dahada dağıtıyordu. Sonra ellerini çekti ve bana gülerek baktı.

"Sanki elektirik çarpmış gibi" karnına yumruğumu atıcaktım ki son anda elimi tutup çevirdi. Ah canım çok yanıyordu.

"Canımı açıtıyorsun!" Boynuma yaklaşıp derin nefes çekti.

"Bir daha bana vurmaya kalkışma" dediği gibi beni bıraktı. Sinirle ona döndüm.

"Sen ruh hastasısın" kapıya doğru ilerledi. Kapıyı açıp önden çıktı. Pislik beni beklemiyordu. Arkadasından koştum.

"Hey beklesene" yürümeye devam ediyordu. Ona yetiştiğimde ona sorular soruyordum ama her zamanki gibi hiçbir cevap vermiyordu. Yan gözle bana bakıp konuşmaya başladı.

"Telefonunu ver." Hiç birşey söylemeden telefonu uzattım. Birşeyler yazdı sanırım kendi numarası. Kendiside kaydedince telefonu bana verdi.

"Nereye gidiyoruz."

"Okula" doğru şu sıralar okul hayatım tamamen aklımdan çıkmıştı.
••

Dersteydim ama belimin ağrısından olduğum yerde duramıyordum. Hocadan izin isteyip çıkıp lavaboya gittim. Döndüğümde kaldığım yerden kitabımı açtığımda sağ üst köşede bir yazı gördüm. Buneydi şimdi.

-Dersten sonra seni çıkış kapışının önünde bekliceğim- 

Bunu barkın yazmış olabilir miydi? Etrafıma baktığımda herkes dersi dinliyordu. Bende derse odaklanmaya çalıştım

Dersten sonra okulun çıkış kapısına gittiğimde etrafıma baktım ama barkını göremedim. Sonra arkamdan bir ses geldi.

"Çağın" arkama döndüğümde çokta tanımasamda aynı derslere girdiğim kuzeyi gördüm.

Bana yaklaştı.

"Merhaba"

"Merhaba" dedim. Açıkcası böyle bir durumla karşılaşmayı beklemiyordum. Ben barındır diye düşünmüştüm.

"Şey aslında ben sana bir şey sorucaktim." Kafamı ne gibisinden salladım.

"Benimle bir kahve içer misin dicektim. Ya biliyorum çok ani oldu ama...sana karşı hislerim var."dediği gibi şasırdım. Böyle bir şeyi beklemiyorum.