CHASING YOU, MI AMORE (Mi Amore Series #1) [on-going]

PROLOGUE

Pauwi na 'ko nang may tumawag sakin, unknown number ang nakalagay, pero sinagot ko pa rin.

"Sin—."Ako.

"Elle, alam ko na kung saan matatagpuan si jestin." Pagputol nya sakin. Sino naman kaya 'to? Tsaka, ano daw? Si Jes? Alam nya kung na saan?

"Hello, kuya. Sino po kayo? At tama po ba 'yong pagkakarinig ko sa sinabi nyo? Pinagtitripan mo ba 'ko? Kasi kung oo, hindi nakakat—." Ako. Pagkukumpirma ko, because if he's just playing around, then I'll punch him.

"Hindi na importante kung sino ako. Ang importante ay kung saan nyo matatagpuan ang kaibigan nyo." Kuya. Fuck!! Kinakabahan ako, shit.

"Saan po?! Kasama mo ba sya ngayon?! Okay lang ba sya?!" Ako. Naiiyak na 'ko. 'Yong baliw na 'yon kasi, bigla bigla nalang nawawala. Malilintikan sa'kin 'yong gagong 'yon. "Hey! Is he okay?!" This time, umiiyak na ako.

"Sa isang hospital." Kuya. Wait?! What?! Bakit?! Anong ginagawa nya sa hospital? Sinasabi ko na nga ba!

"Hospital?!" Ako. " Why?! May nangyari ba sa kanya namin?!" Ako. Nag aalala na ko.

"Oo, I'll send you the address." Kuya. Savi nya sakin, may narinig pa akong kung ano sa kabilang linya kaya sumagot na lang ako.

"Sige po. Kung pwede lang po e ngayon na." Ako. Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Sabay baba ko ng tawag.

Unknown:
St. Martin Ospital. Sitio Munting lupain, Siyudad Province.

Ako:
Salamat po :((

Malapit na ko sa bahay namin, nang may nakita akong nakaparadang sasakyan sa tapat namin, isa lang naman sasakyan namin ah, bakit kaya? At parang may nagsisigawan din sa loob. Pero bago ako makapasok, may humarang sakin na mga guard.

"Sino po kayo?" Guard. Tanong nya sakun nung hinarangan nya ako.

"Anak ako nung may ari ng bahay. Sino kayo?" Ako. Agarang sagot ko sa kanya at binitawan nya ako.

"Sige po, Ma'am. Pasok na po kayo." Guard. Paubaya nya sakin. Agad akong tumakbo sa loob para puntahan si mama.

Hindi ko inaasahan ang mga taong dadatnan ko sa bahay. Andito kasi yong Dean ko at may kasama pa syang lalaki na asawa nya ata, habang si mama naman ay umiiyak, parang iiyak na din yong principal ko sa syang kausap ni mama.

Napatingin sila sakin nung bigla akong sumulpot sa pinto. At pinuntahan nila akong tatlo.

"Good afternoon po, Dean Alcanza and sa inyo, Sir." Nakangiting bati ko sa kanya. At niyakap agad ako.

Sabay bitaw na rin sakin. "Pasensya ka na, Elle." Dean. Pagpasensya nya sakin sa biglaang pagyakap nya. "Wait? Did you cry?" Inusisa nya pa ang mukha ko. Umiling lang ako bilang sagot kahit na kasinungalingan lang yon.

"You're so pretty, you look like your mother." Dean's Husband. Papuri nya sakin, tapos nginitian ko lang sya.

"Ayos lang po, ako." Ako. Naweweirduhan saad ko sa kanya, at bumaling kay mama. "Ma, anong nangyayari dito, bakit? bakit nagsisigawan kayo?" Tanong ko kay mama.

"Wala, anak. Umakyat kana muna at magbihis, may paguusapan lang tayo." Mama. Sagot ni mama sakin.

Napatango nalang ako at nagpunta na sa kwarto ko para makapagbihis.