Tatlı Rüya

Bölüm - 7

*Ürpertici yankılı bir ses*

"Bora..." 

  Elindeki bardağı tezgaha hızlıca koyup etrafına bakınmaya başlar Bora. Kalp atışlarındaki artış korktuğunun en büyük belirtisiydi. Titrek ve kısık bir ses tonuyla seslenir Bora:

"K-Kimsin sen? Yine mi rüya?"

  Yankılı ses tekrarlanır:

"Bora..."

"NE VAR NE NE! Ne istiyorsun benden.."

"Ben.."

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Işık yok Bora..."

  Bora korkudan terlemeye başlarken bu saçmalıkların ne anlama gelebileceğini düşünmeye başlar. Hafiften yutkunup gözlerini ışıkların açma kapatma tuşuna doğru çevirir. Işıklar aniden kapanır. Bora ne olduğuna anlam vermeye kalkışmadan merdivenlerden Bora'ya doğru yaklaşan ayak sesleri gelmeye başlar. Bora geri adım atmak ister fakat tezgahla arasında hiç mesafe yoktur. Titremeye başlayan Bora ona yaklaşan ayak sesleri henüz merdivendeyken arkasını dönüp çekmeceden bir bıçak alır ve tekrar arkasını dönüp nefes seslerini dinlemeye başlar. Etraf aşırı sessizdir ve camdan içeri vuran ay ışığı haricinde hiçbir aydınlık yoktur. Sesler gitgide yaklaşırken Bora yutkunur ve saniyeler sonra kapıda siyahlık belirir. Bora korkudan titrerken kapıdaki siyah gölgeden gözlerini ayırmaz. Bir süreliğine dururlar ve öylece beklerler. Bora nefes alış verişlerini kontrol edemez ve deli gibi nefes alıp vermeye başlar. Biraz sonra gölge hareket etmeye başlar. Bora'ya doğru. Yavaş ve ağır adımlarla masanın arkasındaki tezgaha dayanan Bora'ya doğru yaklaşmaya başlamıştı gölge. Bora ne yapacağını düşünemeyecek kadar korkarken elindeki bıçağı sıkı sıkı kavrar. Gölge karşısında sayılacak kadar yaklaştıktan sonra durur. Bir süre bakışırlar. Gölge kafasını yana eğerek konuşmaya başlar:

"İşte böyle Bora.. Kork."

  Bora derin derin nefes alıp vermeye başlar ve titrek bir ses tonuyla gür bir şekilde:

"Kimin sen?Benle derdin ne ha? Ne salak bi' şeyin içindeyim."

"Bora.. Ben.. Ben senim Bora."

"Ne diyosun sen be?"

"Burda sıkıştım kaldım Bora.. Sende öyle.. Kurtuluş yok."

  Bora bir nebze rahatlamış gibi de olsa korkmaya devam ediyordu. Biraz daha sakin bir ses tonuyla sordu Bora:

"Burası neresi öyleyse?"

"Burasının bi ismi yok."

"Ya ne geveliyorsun sen?"

"Bora ben senim ve korkularından güç alıyorum. Ben gördüğün her kabustayım aslında. Korktukça kabusunu şiddetlendiriyorum. Sen öyle bir rüyadasın ki çıkışı yok."

  Bora yutkunur ve bıçağı elinden bırakmadan kafasını kaşırken konuşmaya devam eder:

"Farkındayım gördüklerim saçma şeyler ve uyanamıyorum galiba."

"Bora.. Şuan rüyada olup olmadığını ben değil sen biliyorsun."

"Ne demek bu şimdi?"

"Göstereyim."

  Gölge olduğu yerde doğrulur. Bora bıçağı ona doğru doğrultarak her hangi bir yanlış hareketinde ona saplamak için hazır tutar ve içinden 'Umarım bu bıçak onun içinden falan geçmez.' diye tekrarlayarak durur. Gölge biraz duraksadıktan sonra aniden elini Bora'ya doğru hızlıca uzatır ve elindekini Bora'ya saplar. Bora bu hızlı hareket karşısında tepki veremez ve sadece karnından içeri giren nesneye doğru kafasını indirir. Kalp atışları hızlanır Bora'nın. Bir süre karnından içeri giren cisme baktıktan sonra derin nefesler alıp verirken başını gölgeye doğru kaldırır ve zorlanarak şu kelimeleri söyler:

"Bu nasıl oldu?"

"İnanması güç değil mi?"

"Ölmem gerekirdi. Ama canım bile acımadı. Rüyada mıyım ben şimdi?"

  Yabancı ses yükselerek şunları söyler:

"Ben her kabusundayım Bora.."

  Bir anda ışıklar açılır ve Bora sarsılarak yerinde sabit durmaya devam eder. Önce etrafına bakınan Bora gölgeyi göremedikten hemen sonra karnına baka ve eliyle karnını yoklar. Şaşkındır çünkü az önce olanlar sıradan şeyler değildi. Bora kendi kendi kendine söylenmeye başlar:

'Ben her kabusundayım derken az önce bi rüyada olduğumu mu söylemek istedi yoksa sadece o an öyle bi rüyadamıydım ya neler oluyor ben uyandım ama rüya içinde rüya görmem mantıksız. Saçmalık! Eğer hala rüyadaysam hiç komik değil ha eğer şuan uyanıksam ve rüyada değilsem ki bu daha da kötü.'

  Söylenerek ve olanları düşünerek merdivenlerden yukarı doğru çıkan Bora lavaboya doğru yönelir çünkü elini yüzünü yıkamak ister. Son basamağıda çıktıktan sonra lavabonun kapısına doğru bakar ve gördükleri karşısında hayretlere düşer. Azalmak üzere olan korkusu tekrar başlar ve saçma olaylar döngüsüne tekrar girdiğini düşünmeye başlar. İçinden:

'Ulan az önce kabustan çıkmamış mıydım ben ne bu şimdi?'

  Yavaş adımlarla ışıkları arada bir yanıp arada bir sönen lavaboya doğru yaklaşmaya başlar. Aklında deli düşünceler dolaşırken korkusu arttıkça kalp atışlarıyla birlikte nefes alış verişi de hızlanan Bora lavabonun neredeyse önünde sayılacak kadar yakınındayken sessiz bir biçimde seslenir:

"Birisi mi var orda? Telefon elimde polisi ararım. Eğer bu bi şakaysa abla hiç komik değil."

*Ses yok*

"Kimse yok mu?"

*Ses yok*

  Bora kapısından içeriye doğru biri sürüklenmişçesine kan izleri bulunan ve ışığının açma kapatma tuşunun bulunduğu yerde sürüklenmiş bir kanlı el izi bulunan lavaboya yavaşça tekrardan yaklaşmaya başlar. Kapısına kadar geldikten sonra kafasını hafifçe öne doğru uzatmaya çalışır Bora. Banyo içinde sürüklenen kan izlerine doğru bakar ve gittiğe yöne doğru çevirir kafasını. Banyo darma dağın olmuştur ve küvet içerisinde bir ceset yatar. Cesedin ağzı bir bezle bağlanmış ve duvara kanıyla garip şekiller çizilmişti. Bora aniden irkilir. Duvardaki anlamsız şekillere bir süre baktıktan sonra cesedin kim olduğunu anlamak ister. Lavabonun yanıp sönen ışığı hafif aydınlattığı sırada cesedin yüzüne doğru dikkatlice bakar. Bora biraz daha dikkat ederken fark eder ceset ablasına aittir. Bora sarsılarak bir kaç geri adım atar ve gözleri dolmaya başlar. İçinden:

'Abla.. H- Hayır o ölmedi.. Rüyadayım. Evet rüyadayım.. Nolur rüyada olayım."

Eliyle gözünden akan birkaç damla yaşı silerken korku hissi gittikçe artıyordu. Göz ucuyla aynada bir hareketlenme fark eder Bora ve gözleriyle birlikte başını da hemen aynaya çevirir. Nutku tutulur ne yapacağını bilemez. Arkasında biri vardır.