|Tamamlandı|
Ölüme adım adım yaklaşan bir grup. Kimi sigara, kimi içki bağımlısı. Kimise hayatında yaşadıklarıyla güçlü olmaya çalışan insanlar.
Başlarda güzel bir arkadaşlıkları olan bu grup, yaşadıkları sayesinde darmadağın olmuştu. Birbirlerini t...
Bahçeli güzel bir eve gelmiştim. Tek katlı, müstakil bir evdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Peki, şimdi ne yapıcaktım? Öylece kapısına gidemezdim. Ah! Ne yapıcam?
Ben düşüncelerimle boğuşurken, bir kapı açılma sesi duymuştum. Kafamı biraz uzatıp, evin kapısına baktığımda onu görmüştüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gözlüğü yokmuş varsayalım.)
Üzerine kapşonlusunu geçirip, buraya gelmeye başlamıştı.
Buraya geliyor, buraya geliyor. Ne yapıcam? Biraz ileride arkamı dönmüş düşünürken, aklıma gelen şeyle hızla arkamı döndüm.
Of bu kim ya? Döner dönmez birine çarpmam da ayrı bir mesele. Neyse.
Kafamı kaldırıp kime çarptığım baktığımda, onu görmüştüm. İnanamıyorum, resmen şuan karşımda.
Ben "Ah! Üzgünüm benim hatam."
Suga "Sorun değil."
Saygıyla eğilip, yanından geçip gideceğim sırada bileğimi tutmasıyla bakışlarımı ona çevirdim. Bileğimi bırakıp bana döndü.
Suga "Adın ne?"
Ben "Neden sordunuz?"
Suga "Merak ettim."
Ben "O zaman ilk siz söyleyin."
Suga "Peki. Yoongi, Min Yoongi."
Ellerini cebine atıp bana merakla bakmaya başladı.
Ben "Açelya, Açelya Aydemir. Şimdi gitmeliyim. İyi günler."
Birşey demesine izin vermeden arabama doğru yürüyüp, hızla bindim. En azından kaldığı evi biliyordum, onuda gördüm. Arabayı çalıştırıp, alışveriş merkezine doğru sürmeye başladım.
~~~~~~~~~~~~~~
Alışveriş merkezine geldiğimde, içeri girip en sevdiğim kahve satan yere ilerledim. Genelde alışveriş merkezine bu yüzden gelirdim. Kıyafet almayı falan sevmezdim.
