Valiente Hermosa (The Lost Princess Duology 1)

07

LET'S DATE

Christine's POV

"General Trinomials--"

Napatigil ako sa pakikimig sa prof ko ng maramdaman komg nagvibrate ang phone ko si tatay tumatawag baka importante to kaya nagpaalam ako sa prof namin para sagutin toh.

"Tay---"

"Anak ang nanay mo isinugod sa ospital!"

"Ano?!"

Agad kong pintay ang tawag at dali-daling pumasok sa room kaya napalingin ang mga kaklase pati na rin si prof.

"Is thier any problem ,Ms. Mendoza?"-prof

"Sir emergency po kailangan ko po munang umuwi ng bahay." Maikling sagot ko kaya nag-nod n alang si sir for his response.

Halos madapa na ako at itulak ang mga taong  nakakasalubong ko katatakbo.

Hindi ko talaga alam  kung anong gagawin ko kapag nawala ni isa man sa kanila kahit nagsinungaling sila s akin alam ko namang ginawa nila yun para rin sa akin pero aaminin ko nagtampo lang naman ako.

Pagkalabas ko ng gate ng school agad akong pumata ng taxi at sinabi anb address ng hospital na tinext ni tatay kanina.

Mahigit trenta minutos din akong nakasakay sa taxi. Pagdating ko sa hospital sinabi ko agad sa information area ang panagalan ni nanay.

Naabutan kongbtulog si nanay sa higaan niya at tanging si tatay lang gising na nakaupo sa tabi niya . Nang makita niya ko agad siyang tumayo at nagmano naman ako.

"Tay ano po bang sakit ni nanay." Tanong ko habang hinihila ang isang upoan malapit kay tatay at hinarao siya.

Di siya nakasagot agad.

"May may cancer siya. Brain cancer." Sabi niya habang namglulumo.

"A-ano pong sabi ng doktor?" Tanong ko.

"Kailangan daw siyang maoperahan kaagad. Pero..." Sabi niya.

''Pero ano po?"tanong ko.

"Pero malaking halaga ang kailangan. Nasa mahigit 300,000 sabi ng doktor."-tatay

Agad akong tumayo. Hahanap ako ng paraan para maoperahan si nanay.

"Anak saan ka pupunta?"-tatay

Humarap ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya.

"Hahanap ako ng paraan tay para maoperahan su nanay." Sabi ko ng may pilit na ngiti.

"Hindi anak ako, ang ama kaya ako ang hahanap ng paraan." Sabi niya. Agad akong umiling sa kanya.

"Hindi ako na lang po." I insisted.

"Pero--"

"Ako na lang po. Dito na lang po kayo ay bantayan si nanay." Sabi ko at umalis na sa ward.

Sa totoo lang hindi ko alam kung saan ako kukuha ng pera na ganoon kalaki.

Pumunta ako sa pinagtatrabahoan kong gasoline station pero bigo akong maka-advance kaya napag-desisyonan kong bumalik sa school.

Pumunta ako sa bench at dun ko nakita si Stacy kasama si Tristan. Pero wala ako sa mood para makipagtalo sa kanya. Maluhaluha akong umopo malapit sa kanila.

Maya-maya nakita kong tumakbo si Stacy papalapit sa akin.

"Anong nangayri besh?" Alalang tanong niya sa akin.

Hindinko siya nasagot kaagad sa halip ay unti-unting tumolo ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

"H-hoy anong nangyari?" Nag-aalalang tanong niya.

"N-nasa ospital si nanay." sabi ko ng mangiyak-ngiyak

"Anong nangyari kay tita?"

"May brain cancer siya at kailangan ng malaking pera para maoperahan siya." A tear fell down to my cheeks.

Agad akong hinigit ni Stacy patayo kaya nagulat ako at hinarap siya.

"We're going to the bank and withdraw some money para maoperahan na si tita." Alok Niya.

Agad akong umiling. "Hindi. Hindi ko kayang tumanggap ng pera ng di ko pinaghihirapan."pag-tanggi ko

"Ok then, let's date." Nagulat ako sa tinig na nanggaling mula sa likod ko kaya napailing ako.

"Para paghirapan mo ang pera na ipapaopera mo sa nanay mo."

Wala na akong ibang choice.
Papayag ba ako?

-------

Someone's POV

Hindi ko kayang makita na umiiyak ka Tin. Kaya please lang kahit palihim hayaan mo akong pasiyahin ka. Ito lang ang paraang alam ko.

__________