The Memories <3 (ON HOLD)

 

“Anak are you okay?”-Sabi ni mommy at halatang alalang alala siya.

 

 

“Mommy. Nag aalala ako na  baka hindi ko magawa at hindi ko siya magamot.

Ayoko po siyang wala lang saakin, Hindi ko na po kakayanin pag nangyari yun.”- Umiiyak na ako kasi natatakot ako sa kalalabasan ng gagawin ko lahat gagawin ko para sa kanya.

 

 

 

 

“I know naman anak na hindi mo siya pababayaan, Kaya nga pumayag din siya kasi may tiwala siya sayo dahil din iyon sa pagmamahal niya sayo. She is willing  to give her own life to make both of you happy.”-nakayakap na saakin si mommy at umiiyak na din.

 

 

“Pero mommy, What if I fail???-Hindi ko talaga kakayanin na mawala siya sa buhay ko.

 

 

“Anak. Alam ko makakaya mo yan kasi matalino ka at nag aaral ka ng mabuti para magawa mo iyong dapat. Alam ko hindi mo kami bibiguin. We trusted you. So please don’t think you can’t make it because all of us think that you can do it.”- Salamat kasi laging nandyan si mommy para palakasin ang loob ko.

 

Lahat gagawin ko para magtagumpay ako sa gagawin ko.

 

I can’t afford to lose her.

 

Buong  gabi ako nag aral at inisip ang mga bagay na dapat gawin.

 

KINABUKASAN:

HOSPITAL

 

“I LOVE YOU SO MUCH!”- Sabay ngiti niya at niyakap ko siya ng mahigpit.

 

“I LOVE YOU TOO SO MUCH!”- Sabay ngiti ko ng malapad.

 

^______________^

 

“ Wag mo ako iiwan huh?”- Naiiyak na naman ako naiisip ko palang na iiwan niya ako hindi ko na kaya.

 

“Gagawin ko lahat para mabuhay ako at parang tuluyan na tayong maging masaya.”- Sabay ngiti niya.

 

Nakikita ko na naman ang mga ngiting halos segundo,minute,oras,at magpakaylan man  gusto kung makita, Ang ngiting hindi ko pagsasawaan.

 

 

“I Will Do Anything For You, So please after this wake up. Madami pa tayong gagawin together at sabay pa tayo tatanda diba?”-  habang pinipigil ko ang aking mga luha na bumagsak.