Αγάπησα Και Εγώ Κάποτε

Καινούρια Αρχή

Ήμουν σίγουρος πως άκουσα λάθος. Δεν υπήρχε περίπτωση να αποχωριζόμουν τον Καμ μιας και είχαμε σχεδόν το ίδιο επίθετο. Μόνο ο τόνος άλλαζε. Δυστυχώς όμως ακούσαμε σωστά. Το επόμενο τμημα ξεκινούσε με το επίθετο "Ντιγκόρι", το επίθετο του Καμ. Έσφιξα τις παλάμες και τα δόντια μου στην προσπάθειά μου να μην κλάψω αλλά μάταιο.     Με τον Καμ ήμασταν μαζί συνέχεια. Ακόμη και στο Γυμνάσιο δεν χωριστήκαμε. Δάκρια κύλησαν στα μάγουλα μου τα οποία σκούπιζα αμέσως για να μην καταλάβαινε κανείς ότι έκλαιγα. Ο Καμ μου έριξε μια τελευταία ματιά πριν ακολουθήσει το τμήμα του προς την αίθουσα του.
Ήξερα ότι δεν θα χανόμασταν από τη στιγμή που θα ήμασταν μαζί στις προπονήσεις της ομάδας ποδοσφαίρου,μπορεί και στους αγώνες, στα διαλείμματα, έξω από το σχολείο αλλά ήταν μια μεγάλη απώλεια για εμένα που δεν θα ήμασταν μαζί στην τάξη. Ξαφνικά βρέθηκα εντελώς μόνος. Όλοι οι φίλοι μου ήταν σε εκείνο το τμήμα και εγώ είχα μείνει μόνος.
Περπατούσα με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς να βλέπω που πηγαίνω. Ξαφνικά χτύπησα το κεφάλι μου πάνω σε κάποιον και αμέσως πετάχτηκα πίσω. 《Δεν είναι δυνατόν αυτό που μου συμβαίνει σήμερα!》είπε εκείνος ο κάποιος ο οποίος ήταν καθηγητής και όχι ένας απλός  καθηγητής αλλά εκείνος στον οποίο έπεσε πάνω η κοπέλα που είδα στο μπαλκόνι. Ζήτησα συγγνώμη και προχώρησα μέσα στην αίθουσα. Έπιασα ενα θρανίο πίσω πίσω, νοσταλγώντας την υπέροχη παρέα του Καμ.
Έτσι όπως σκεφτόμουν τους φίλους μου και πόσο ωραία θα πέρναγαν όλοι μαζί, άκουσα την διπλανή μου καρέκλα να σέρνεται. Γυρίζω να δω ποιός ήταν έχοντας πάντα στο μυαλό μου τον κολλητό μου. 《Φαίνεται οτι και οι δύο κάναμε κακή πρώτη εντύπωση στον νέο μας καθηγητή》. Ήταν εκείνη, χαμογελαστή, τα μάτια της έλαμπαν από χαρά και συμπάθεια. 《Με λένε Ολίβια Κατερμολ. 》. Συστήθηκε και μου πρόσφερε το χέρι της. 《Ντάνιελ Ντίγκορι》κατάφερα να απαντήσω μετά από μια στιγμή αμηχανίας. 《Θα σε πείραζε να καθήσω μαζί σου; Η παρέα μου είναι σε άλλο τμήμα》Έγνεψα καταφατικά και με ένα εντυπωσιακό άλμα βρέθηκε να κάθετε δίπλα μου. 《Ωραία η πόλη σας. Φέτος το καλοκαίρι ήρθα εδώ και την έχω λατρέψει.》. Έτσι εξηγείτε που δεν την είχα δει στο Γυμνάσιο. Θα την θυμόμουν σίγουρα. Δεν νομίζω να υπήρχε κάποιος που θα ξεχνούσε το χαμόγελο της και τα πράσινα μάτια της. Συζητούσαμε για ώρα μέχρι που ο κατσούφης καθηγητής που συνάντησε εμένα και την Ολίβια δυστυχώς με λάθος τρόπο άρχισε να εκφωνεί τα ονόματα. 《Χμμ θέλω η ησυχία και η κομψότητα να διατηρείται και εν ώρα μαθήματος. Λοιπόν Ολίβια Κατερμολ;》Η Ολίβια σήκωσε το χέρι της και ο καθηγητής κατσούφιασε. 《Τέλος πάντων. Συνεχιζω. 》Η Ολίβια και εγώ κοιταχτήκαμε και γελάσαμε καθώς περιμέναμε τι θα συνέβαινε όταν μάθαινε πώς ήμουν και εγώ στην τάξη του.
Περνούσαν τα ονόματα, πολλοί φίλοι ακούστηκαν και για κάποια στιγμή ένιωσα χαρούμενος για την τάξη μου αλλά η απώλεια της παρέας μου, έσβησε το χαμόγελο απο τα χείλη μου. 《Και Ντάνιελ Ντίγκορι.》Η τραχιά φωνή του κυρίου Κόλινς με ξύπνησε από  τις σκέψεις μου και με έκανε να πεταχτώ από την καρέκλα. Ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της Ολίβια, κάνοντας με να ξεχάσω τα χαχανητά των υπόλοιπων συμμαθητών μου.
Ο κύριος Κόλινς ήταν έτοιμος να εκραγεί. 《 Δεν υπάρχει αυτό που μου συμβαίνει σήμερα! Τα δύο αυτά ταραχοποία στοιχεία στην ίδια τάξη και στο ίδιο θρανίο; Δεν το ανέχομαι αυτό!》.Οι φωνές του ακούγονταν μέχρι έξω. Πήγα να διαμαρτυρηθώ και να πω πως πρόκειται για παρεξήγηση αλλά η Ολίβια ήταν ήδη όρθια και του εξηγούσε:《 Κύριε Κόλινς, προφανώς πρόκειται για παρεξήγηση. Δεν είχαμε καμία κακή πρόθεση να σας χτυπήσουμε και εννοείται πως δεν είμαστε ταραχοποιοί. Γνωρίζω πως κάναμε μια κακή αρχή αλλά δώστε μας σας παρακαλώ την ευκαιρία να το επανορθώσουμε.》Η φωνή της ήταν ζεστή, σταθερή, χωρίς ίχνος επιθετικότητας ή κακιάς. Φυσικά ο κύριος Κόλινς έμεινε έκπληκτος από τον σύντομο λόγο τής που δεν μπόρεσε παρά να μας δώσει δεύτερη ευκαιρία. 《Πολύ καλά μις Κάτερμολ. Μια ευκαιρία μετα σας αλλάζω τάξεις.》Κάτι ένιωσα μέσα μου. Ήταν η ευκαιρία που ήθελα για να επανασυνδεθώ με την παρέα μου!