Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 15

Προσπαθώ να ξεχάσω το χθεσινό. Μάταια όμως προσπαθώ. Πως να ξεχάσω τα φιλιά της; Την αγκαλιά της; Το άγγιγμα της; Είναι κάτι που δεν θα μπορέσω να κάνω ποτέ. Δεν πρέπει να γίνει ξανά όμως. Πρέπει να μείνει μακριά μου. "Όλα καλά Ντράκο;" μου λέει ο Εντ καθώς κουνάω το κεφάλι μου θετικά και πίνω μια γουλιά απο την μπύρα που είναι μπροστά μου. Ξαφνικά μαζεύονται τα κορίτσια γύρω μας και αρχίζουν να μας κολλάνε. "Μάλλον έχουν όρεξη." λέει ο Κρις και γελάμε. Η Νικόλ κάθεται στα πόδια μου. Παίρνει το μπουκάλι μπύρας και πίνει. Γελάω. "Ξέρω ότι σου λείπω." την κοιτάζω έκπληκτος "Αλήθεια;" χαμογελάει και πλησιάζει το πρόσωπο της στο δικό μου.

Περπατάω μόνη μου στην αυλή του Hogwarts και σκέφτομαι όλο αυτό που έγινε εχθές. Με εμένα και τον Ντράκο. Κάθομαι στο παγκάκι και αναστενάζω. "Προβλήματα;" βλέπω μπροστά μου την Τζίνυ. "Έχουμε νέα για την Λούνα;" έρχεται και κάθεται δίπλα μου "Θα γίνει καλά." "Ευτυχώς." χαμογελάμε "Εσύ είσαι καλά Ερμιόνη;" την κοιτάζω "Όχι. Αλλά θα γίνω μην ανησυχείς." "Αφορά τον Ρον έτσι;" αναστενάζω "Μακάρι να ήταν μόνο ο αδερφός σου Τζίνυ. Πολλά είναι μέσα στο κεφάλι μου. Μην ανησυχείς όμως. Θα γίνω καλά." χαμογελάει και με αγκαλιάζει. Αποφασίζουμε να περπατήσουμε μαζί.

Στην θέση της φαντάζομαι την Ερμιόνη. Στο πρόσωπο της βλέπω την Ερμιόνη. Νομίζω πως φιλάω την Ερμιόνη ενώ στην πραγματικότητα είναι η Νικόλ. "Νικόλ, ας το σταματήσουμε εδώ." της λέω καθώς σηκώνομαι απο το κρεβάτι. "Μα, δεν κάναμε τίποτα ακόμα. Το θέλεις Ντράκο. Με φιλούσες ασταμάτητα." πάει να με ρίξει ξανά στο κρεβάτι αλλά τραβιέμαι. "Δεν έβλεπα εσένα." νευριάζει και σηκώνεται "Δεν θα είσαι ποτέ ξανά μαζί της!" κουνάει το χέρι της καθώς μου το λέει και παρατηρώ ένα μαύρο σημάδι. Της το κρατάω σφιχτά και σηκώνω το μανίκι της. Κοιταζόμαστε. Είναι ίδιο με το δικό μου. "Πως;" "Το ήθελα." τραβάει το χέρι της κάτω "Και πως είσαι ακόμα στο Hogwarts;" "Γιατί σύντομα το Hogwarts θα γίνει ένα με την σκοτεινή πλευρά. Ο Βόλντεμορτ θα κυβερνάει πολύ σύντομα. Όλοι θα πεθάνουν Ντράκο. Και πρώτοι οι λασποαίματοι." την κοιτάζω σοκαρισμένος "Δεν μπορεί να συμβεί αυτό." αρχίζω να τρέχω. Πρέπει να πάω να ενημερώσω τον Νταμπλντορ. Ξαφνικά πέφτω απάνω στην Ερμιόνη. Είναι μαζί με την Τζίνυ. Κοιταζόμαστε στα μάτια. "Εγώ καλύτερα να φεύγω." λέει η Τζίνυ και φεύγει. Πάει να την ακολουθήσει όμως την σταματάω. "Πρέπει να πάω να διαβάσω. Άσε με." την πλησιάζω και χαϊδεύω το πρόσωπο της. Ύστερα κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά. "Δεν μπορώ να μείνω μακριά σου. Ξέρω ότι πρέπει αλλά δεν μπορώ." τα πρόσωπα μας είναι τόσο κοντά. "Ξέρω ότι μπορείς να με προστατέψεις." μου λέει καθώς δακρύζει "Αυτή είναι η δουλειά μου εξάλλου." της λέω καθώς χαμογελάω και σκουπίζω τα δάκρυα της. Πάω να την φιλήσω αλλά ακούω κάποιον να ξεροβύχη. Είναι ο Νταμπλντορ. Τον κοιτάμε και οι δύο. Η Ερμιόνη φεύγει και ο Νταμπλντορ με βάζει μέσα στο γραφείο του. "Νομίζω ότι κάναμε μια συμφωνία Ντράκο! Να μείνεις μακριά απο την Γκρέιντζερ." "Δεν μπορώ. Δεν θα μείνω μακριά της. Θα την προστατέψω και στο τέλος θα είμαστε μαζί." "Ντράκο..." "Ξέρατε ότι ο Βόλντεμορτ σκοπεύει να κυριεύσει το Hogwarts;" με κοιτάζει σοκαρισμένος "Πως το έμαθες εσύ αυτό;" "Η Νικόλ μου το είπε." "Η Νικόλ;" "Έχει και αυτή σημάδι πλέον." αναστενάζει και βγάζει το ραβδί του. Είναι το πιο ισχυρό ραβδί του κόσμου. Ο Βόλντεμορτ είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να το κατακτήσει. "Μην ανησυχείς Ντράκο. Το Hogwarts είναι ασφαλής. Τίποτα κακό δεν θα συμβεί." "Θα γίνει πόλεμος καθηγητά;" δεν μου απαντάει. Χάνεται στην σφαίρα μνήμης. Χάνεται σε αναμνήσεις. Έτσι φεύγω. Πρέπει να πάω στην Ερμιόνη.