Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 16

Τον κρατάω σφιχτά αγκαλιά καθώς μπαινοβγαίνει ασταμάτητα μέσα μου. Ταυτόχρονα φιλιόμαστε παθιασμένα ξανά και ξανά. Δεν θέλω να σταματήσει. Μου αρέσει τόσο πολύ. Το κάνουμε δίπλα απο το τζάκι. Έχουμε ιδρώσει τόσο πολύ. "Ντράκο!" ουρλιάζω και μπαίνει με καρφώματα. Ξαπλώνει στο πάτωμα και με βάζει να κάτσω απάνω του. Το βάζει ξανά μέσα μου και αρχίζω να χοροπηδάω απάνω του. Αναστενάζει βαριά και πιάνει το στήθος μου δυνατά. Με σπρώχνει κοντά του ενώ είναι ακόμα μέσα μου και φιλιόμαστε με γλώσσα. Φωνάζω μέσα στα φιλιά του απο ηδονή. Είναι έτοιμος να τελειώσει. Με ξαπλώνει και τελειώνει απάνω στο κορμί μου. Ύστερα ξαπλώνει δίπλα μου και αναστενάζουμε βαριά και οι δύο. "Μου έλειψες τόσο πολύ μωρό μου!" μου λέει και με χώνει στην αγκαλιά του.

Έχουμε στρώσει στο πάτωμα δίπλα απο το τζάκι ένα χοντρό πάπλωμα με μαξιλάρια και ένα σεντόνι. Μόλις της έκανα έρωτα. Τώρα την έχω στην αγκαλιά μου και την φιλάω απαλά στο μέτωπο. Με κοιτάζει και χαμογελάω. "Με κάνεις να νιώθω τόσο ελεύθερη." "Έτσι θέλω να νιώθεις." μου λέει και ξαπλώνει στο κορμί μου. Χαϊδεύω τα μαλλιά της. "Νομίζεις πως θα καταφέρουμε να είμαστε μαζί; Ευτυχισμένοι και απλά να ζούμε τον έρωτα μας. Χωρίς προβλήματα. Χωρίς το κακό." παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν της απαντήσω "Θέλω να το πιστέψω μωρό μου. Θέλω να πιστέψω σε εμάς. Γιατί αν δεν γίνει θα είναι τόσο άδικο." καθόμαστε αμίλητοι αγκαλιά. Ζούμε αυτή την στιγμή. Μας παίρνει ο ύπνος. Στης 5:30 ξυπνάμε για να γυρίσουμε στο Hogwarts. Δένω την ζώνη στο παντελόνι και νιώθω τα απαλά χέρια της να ακουμπάνε την πλάτη μου και να με αγκαλιάζουν. "Ζωή μου!" της φωνάζω και χαμογελάει. Ο Χάγκριντ δεν έχει γυρίσει ακόμα. Είμαι σίγουρος πως το ξενύχταει. Αφού ντυνόμαστε βγαίνουμε έξω και περπατάμε για το Hogwarts. Της κρατάω το χέρι σφιχτά. Σταματάω απότομα γιατί νιώθω το χέρι μου να πονάει. "Ντράκο;!" φωνάζει και πέφτω στα γόνατα. Ανεβάζω το μανίκι και το φίδι έχει γίνει πράσινο. Αυτό σημαίνει πως ο Βόλντεμορτ είναι κοντά. "Πρέπει να φύγεις. Τώρα!" της λέω και κουνάει το κεφάλι της αρνητικά. "Δεν πάω πουθενά!" μου λέει και με αγκαλιάζει "Θα φύγουμε μαζί." μου πιάνει με δύναμη το χέρι και στέκομαι πάλι στα πόδια μου. Ο πόνος στο χέρι μεγαλώνει περισσότερο. Με έχει στην αγκαλιά της και περπατάμε με γρήγορα βήματα προς το Hogwarts. Καταφέρνουμε και φτάνουμε μέσα. "Θα σε βρω Ντράκο Μαλφόυ!" τον ακούω να λέει μέσα στο κεφάλι μου. Παίρνω την Ερμιόνη και κρυβόμαστε πίσω απο τον τοίχο. Με βλέπει ιδρωμένο και πόσο πολύ πονάω. "Ερμιόνη, πρέπει να φύγεις. Είναι πολύ κοντά. Δεν θέλω να σε δει μαζί μου." "Όχι! Δεν πάω πουθενά. Δεν θα σε αφήσω. Είμαστε μαζί σε όλο αυτό." αναστενάζω και την παίρνω αγκαλιά.