The popular jerk and me

Hoofdstuk 1

Ik ben bezig met het herschrijven, dus nu moet je er nog niet veel van verwachten.  Ik ga het boek nog helemaal herschrijven maar dat zal nog even duren.

Geschreven: 10-10-14
Herschreven: 27-01-16

P.O.V Sky

Sinds mijn moeder is overleden wilde mijn vader verhuizen naar een groter land omdat er meer werkgelegenheid is. Wat dus betekende dat ik mee moest. Nederland moeten achterlaten vind ik nog niet heel erg, ik bedoel wie wil er nou niet in Australië wonen? Alleen mijn probleem is dat ik mijn vriendin, Tessa, achter moet laten. Ik weet namelijk nu al dat hoe erg we onze best ook gaan doen, het contact toch gaat verwateren. En dan niet omdat onze vriendschap niet sterk genoeg is hoor, maar er zit nogal een groot tijdsverschil tussen elkaar en het is veel te duur om elkaar op te zoeken. Ik snap eigenlijk niet eens dat ik mee moet, mijn vader zit altijd te zeuren dat ik niet doe wat ik hoor te doen en hij vindt dat ik alles altijd maar verkeerd doe.

Ik zit nu op mijn bed in mijn nieuwe kamer. Mijn kamer is niet echt klein, maar groot is het niet te noemen. Mijn spullen passen erin en dat is het dan ook wel. Langzamerhand begin ik me echt te vervelen. Mijn vader heeft nu een baan wat betekent dat ik al de hele zomervakantie alleen thuis zit. Niet dat het veel gezelliger is als hij er wel is, maar het is het idee dat er iemand is. Je hebt nu gewoon niemand om tegen te praten en vrienden heb ik ook nog niet.

Mijn moeder heeft altijd in Nederland gewoond en mijn vader Amerika, maar nadat ze elkaar hebben leren kennen tijdens hun studententijd in Amerika zijn ze gaan samenwonen in Nederland. Nu mijn moeder is overleden wilde mijn vader weg uit Nederland. Hij had niks meer te zoeken in Nederland, zijn vrouw was dood, zijn familie zit in Amerika. Alleen terug naar Amerika wil hij ook niet. Hij wilde zijn hele leven al weg uit Amerika, wilde er nu dus ook niet meer naar terug. Zijn oplossing is Australië. Dus nu zit ik in Australië.

Mijn kamer is al helemaal klaar en alle dozen zijn uitgepakt. Veel spullen waren het niet, aangezien ik niet alles kon meenemen naar Australië. Mijn gitaar staat tegen mijn kast. Mijn gitaar was iets dat ik gewoon mee moest nemen. Het geluid dat er uit komt is zo helder en zo mooi. Piano en gitaar zijn mijn favoriete muziek instrumenten. In Nederland heb ik op les gezeten voor beide, maar uiteindelijk moest ik stoppen me één van de twee omdat het te duur werd. En met gitaar stoppen kon ik gewoon niet. Mijn moeder heeft me mijn gitaar gegeven toen ik acht was. De gitaar was ooit van haar geweest. Ik was zo blij toen ze hem aan me gaf. En elke keer wanneer ik op mijn gitaar speel krijg ik dat blije en warme gevoel weer terug. Iets wat mij me hele leven lang zal blijven herinneren aan mijn moeder. Ik pak mijn gitaar op mijn schoot. En begin langzaam wat te spelen.

What would I do without your smart mouth.

Drawing me in, and you kicking me out.

You got my head spinning, no kidding, I can't pin you down.

What's going on in that beautiful mind?

I'm on your magical mystery ride.

And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright.

My head's underwater.

But I'm breathing fine.

You're crazy and I'm out of my mind.

Cause all of me, loves all of you.

Love your curves and all your edges.

All your perfect imperfections.

Give your all to me, I'll give my all to you.

You're my end and my beginning.

Even when I lose I'm winning.

Cause I give you all of me.

And you give me all of you, oh.

Ik slaak een zucht als ik door de bel wordt onderbroken. Ik zet mijn gitaar weer tegen de kast en loop dan snel naar beneden. Wanneer ik de deur open doe, loopt mijn vader naar binnen en ik sluit de deur achter hem. Automatisch loop ik snel naar mijn kamer, omdat ik weet water er gaat komen.

'Sky kom nu naar beneden! Ik had je gezegd schoon te maken en te koken voordat ik thuis kom! Waarom heb je dat niet gedaan? Je dacht toch niet dat ik dat zelf ging doen?', schreeuwt hij naar me vanaf beneden.

Of ik hier verbaasd van op kijk? Nee, dat al lang niet meer. Mijn vader is sinds dat mijn moeder is overleden gewoon veranderd. Hij schreeuwt tegen me, laat mij alles doen wat hij me kan laten doen en dat gaat als maar door.

Ik hoor voetstappen op de trap en ik draai snel mijn deur op slot. Het is echt een luxe om een slot op je kamerdeur te hebben.

'Sky doe je deur op en wel me.' Ik houd me stil en na een tijdje hoor ik hem de trap aflopen en hoor ik de voordeur open en dicht gaan.

Ik ga op de grond zitten en pak mijn gitaar weer op schoot. Mijn moeder kon echt heel erg mooi zingen, dat deed ze vaak voor mij. Ik kan me haar stem nog zo helder herinneren. Het mag dan wel drie jaar geleden zijn, maar haar stem zal ik nooit vergeten. Ik leg de gitaar naast me neer en pak van mijn nachtkastje de foto van mijn moeder. Het is gewoon zo onwerkelijk dat ze dood is. Ik kwam van school en mijn vader zei dat mijn moeder een ongeluk had gehad. Ze was op slag dood. We konden niet naar haar begrafenis. Mijn vader was ziek dus we konden niet gaan. Ik heb niet eens normaal afscheid van haar kunnen nemen. Ik weet dat ik het mijn vader het niet kwalijk kan nemen, maar hij had wat kunnen regelen zodat ik er wel heen kon.

De ochtend van de dag waarop ze doodging kan ik me nog zo goed herinneren. Ik gaf mijn moeder een knuffel voordat ik naar school vertrok. Ze zei dat ze van me hield en ze keek me diep in mijn ogen aan. Hoe ze me op dat moment aan keek was gewoon anders dan normaal, alsof ze wist wat er ging gebeuren. Alsof ze iets van plan was. Toen ik naar school fietste had ik erom gelachen en de rest van de dag verdween dat uit mijn gedachten, maar toen ik hoorde dat ze een ongeluk had gehad schoot me dat weer te binnen. Alleen kan ik niet geloven dat ze zelfmoord zou hebben gepleegd. Ze hield van het leven, dat wist ik uit al haar verhalen die ze me vertelde. Het praten met mijn moeder mis ik echt, het moment dat ze me opwachtte uit school en dan samen een kopje thee drinken en dan al die verhalen.