My Butterfly

Κεφάλαιο 10

Βγαίνω από την πολυκατοικία, πάω στο στενό που με είχε αφήσει την προηγούμενη φορά.

Πάω και βλέπω το αμάξι του.

Έχω αγχωθεί τώρα.

Μπαίνω μέσα στο αμάξι και τον βλέπω να φοράει ένα απλό τζιν με μια μαύρη κολλητή μπλούζα, στην οποία φαίνεται το γυμνασμένο σώμα του.

Τον βλέπω να με καίει με τα μάτια του και από την ντροπή μου κατεβάζω το κεφάλι μου.

"Γεια σου πεταλουδίτσα."

"Γ-γειά."

Λέω ψιθυριστά.

Γιατί να μην ξεχνάμε και ποιός είναι έτσι.

Δεν λέει τίποτα και ξεκινάει το αμάξι, προς μια άγνωστη για εμένα κατεύθυνση.

Ώσπου περνώ το θάρρος να τον ρωτήσω.

"Εμμ π-που θα π-πάμε;"

"Θα δεις."

Μόλις το είπε αυτό δεν ξανά μίλησα.

Μετά από λίγο σταματάει εκεί που πήγαμε και μετά το σχολείο.

Στο παρκάκι θα πάμε.

Ναι, αλλά τώρα είναι βράδυ.

Και........

βράδυ+παρκάκι+Ιάσονας=τρομακτικά.

Πάει να βγει από το αμάξι αλλά τον σταματώ λέγοντάς.

"Φ-φοβάμαι να π-πάω εκεί τώρα που είναι νύχτα."

Λέω και δείχνω το δασάκι.

"Θα είσαι μαζί μου, θα έρθεις."

Λέει επιθετικά μπορώ να πω.

Γνέφω γρήγορα θετικά, για να μην τον νευριάσω κι άλλο.

Βγαίνουμε από το αμάξι και τον βλέπω να περπατάει προς το δασάκι.

Πάω γρήγορα κοντά του και προσπαθώ να κρυφτώ όσο πιο πολύ μπορώ δίπλα του, επειδή φοβάμαι.

"Τι έπαθες;"

Λέει μόλις με παίρνει είδηση ότι φοβάμαι.

"Φ-φοβάμαι μην π-πεταχτεί κάτι."

Δεν λέει τίποτα και αλπώς, βάζει το χέρι του στον ώμο μου.