GÜLŞAH
Yirmi altı yaşındayım. Mutsuzum ve üstelik evliyim. Anlatacaklarım birçoğunuz için hayal ürünü gelebilir ama maalesef bu benim hayatım. Ve tamamen gerçek olan hikayem.
taksi, çabuk taksiyi çağırın.kader dayan biraz daha seni yetiştireceğim hastaneye. Kurtulacaksın, alacağız bebeklerimizi elimize.bak birkaç saat sonra sen kızımıza ben oğlumuza sarılacağız. Hadi dayan nolur. Derin derin nefes al. Taksiiii, taksim hadi artık.
….
Kader hanımın yakını siz misiniz ?
Evet doktor bey, kötü giden bir şey mi var ?
Maalesef, eşinizin durumu çok ağır. Bir doktor olarak bunu söylemek çok zor ama ya eşiniz ya da çocuklarınız demek zorundayım. Bebekler için de iç açıcı konuşamam.
Ne diyorsun sen, ağzından çıkanı kuşağın duyuyor mu? Ne yap ne et bana hepsini sağlam ver. Kurbanın olayım. ocağına düştüm.
….
Mustafa bey, bir doktor olarak elimizden gelenin hepsini yattık fakat zaten erkek bebek ölü doğmuştu. Kızınız sağlıklı. Eşinizin durumu belirsizliğini koruyor. Bu kırk sekiz saat önemli.
İşte o gün doğumumda kardeşimi tam yirmi dört saat sonra ise annemi kaybetmiştim.babam benim canımın içi… dik durdu.ama o da sadece bir yıl.
hadi, bugun Gülşah’ın doğum günü.toplanın yemeğe gideceğiz.annesi ve kardeşi de yaşasaydı… keşke beraber olsaydık şimdi.
Tamam Mustafa şimdi bunun sırası değil.bugün kızın bir yaşında. Gülşah sana Kader yengemizin emaneti.kardeşi için bir isim bile koyamadık. Allah ikisinin de mekanını cennet eylesin.
….
müdür bey koşun, Mustafa bey fenalaştı. Mustafa Mustafa, ambulansı çağırın. Kravatını gevşetin.
Makus kaderim ben doğduktan bir gün sonra annemi tam bir yıl sonra ise annemin ölüm yıldönümünde babamı benden aldı. Ölümün sebebi belliydi : kalp krizi.
işte o günden sonra onlarca süt annem oldu.beni gören herkes bana acıyarak memesini çıkarak sütünü vermeye çalışmış. Göçebe gibiydim. 6 dayım ve üç teyzemin evlerinde onların çocuklarıyla büyümeye başladım. Uzun süre beni yanına büyük teyzem aldı. Kendisi önceleri bana annemi hiç aratmadı. Okula giderken saçlarımı örüyor, cebime harçlığımı koyuyor ama ödevlerime yardımcı oluyordu. Ama bir gün:
anne Gülşah beni itti, düştüm çenemi merdivene çarptım.bak morardı
Nee!! Gülşah, nerdesin kör olasıca, senin bacaklarını kıracağım çabuk çık neredeysen
ilk dayağımı teyzemden yemiştim. Evinin içindeki huzursuzluk, çocuklarının beni bir türlü kabullenmeyişi ve teyzemin giderek bozulan psikolojisi yediğim dayakların sadece ucuz sebepleri oluyordu. Bu halime büyük dayım dayanamamış olacak ki beni giderek zalimleşen teyzemin elinden çekip aldı. Teyzemden çok dayak yemiştim ama dayımların aile yaşantısına alışmam ilk başlarda çok kolay olmamıştı. Dayım teyzem gibi değildi, oldukça varlıklı, yediğini tekrar yemeyen , giydiğini ikinci kez yemeyen, insanlara tepeden bakan biriydi. Ortaokulun son sınıfındayken benim hayatıma dair ilk kararı dayım vermişti. Anne ve babamın vefat etmiş olması Darüşşafaka’da burslu olmak için yeterliydi.
Ne demek Darüşşafaka’da okuyacak. Ben bu kızı nasıl istanbula göndereceğim.tüm diyarbakır beni tanır. Rahmetli kadirin abisi yeğenine bakamamış yatılı okula göndertmiş demem. Hem kız çocuğu okuyup da ne yapacak. Siz ona yemek yapmayı, nasıl ‘’karılık’’ edilir onu öğretin.
