arabella

0.0

#Arctic Monkeys - Arabella

barbarella 👆🏻

"Arabella'nın gümüş bir mayosu var, Barbarella'nınki gibi."

  Çirkin bir kahkaha.

"Tabii Barbarella'da daha güzel duruyor. Değil mi hayatım?" Kötünün iyisi olan adam cevap veriyor.

"Öyle diyorsan öyledir."

"Öyle diyorum, baksana şunlara. Barbarella parlıyor, biz çok şanslı ebeveynleriz." Bakışları bana dönüyor. "Bir bakıma."

Bunu bilmem ama ben çok şanslı bir çocuğum. Sevgi dolu bir ailem olduğu için.

"Her neyse." diyor adam. "Yarın çok işim var, yatıyorum. İyi geceler." Kadına ve Barbarella'ya bakıyor. Bakışları bana değdiğinde konuşmaya başlıyor. "Yarın misafirimiz var, buraları dağınık görmek istemiyorum."

Mesaj alındı kralım, köle iş başında.

Ona boş boş baktığımda tek kaşını kaldırdı. Onu onaylamamı istediğini biliyordum, uğraşmadım. İstediğini verdim. Bu istediğini yapacağım anlamına gelmiyordu, geçiştiriyordum. Hiçbir zaman istediklerini yapmazdım çünkü benden istediklerini Barbarella'dan istemezlerdi. Kıskanmıyordum, Barbarella eziğin tekiydi. Yarınki misafirimiz de onun yeni sevgilisiydi. İneğin tekini bulduğuna kalıbımı basarım, Barbarella'ya aklı başında kimse katlanmazdı.

"Yarın beni rezil etme." Bakışlarım Barbarella'ya döndü. Alaycı bakıyordu.

"Daha fazla rezil olabileceğini sanmıyorum." Barbarella laf söyleyecekti ki annem araya girdi.

"Arabella, ablanla böyle konuşamazsın. Mantıklı bir şey söylüyor, yarın ailemizi küçük düşürme. Senden de aptalca davranışlarından da bıktım."

Bak bakalım Bethany, dediklerin rüzgar bile yapıyor mu?

Omzumu silktiğimde ikisi de daha fazla sinirlendi, onları sinirlendirmeye bayılıyorum. Aynı boğalara benziyorlar. Kahkahamı tutamadığımda annem buna alışmış gibi tepki vermedi ama Barbarella sinirliydi, kardeşinin deli olmasını katlanamıyordu.

"Hatta," dedi oturduğu hamaktan kalkarken "Yarın kardeşim olduğunu bile söyleme, odandan çıkma. Ya da en iyisi hizmetli rolü yap!"

Annem "Harika bir fikir, harika." derken ona aldırmadım. Ona göre Barbarella porno yıldızı olsa bile harikaydı. O yüzden onlara bir cevap bile vermeden odama doğru yürümeye başladım. Arkamdan bir şeyler dediler, umursamadığımı bildikleri halde. Zaten yarın onun sümüklü sevgilisiyle tanışmaya meraklı falan değildim. Yani tam üstüne basmışlardı, ayaklarını çekmeleri gerekiyordu.

Cidden kafayı yemiştim, espiri yeteneğime ne oluyordu?

Barbarella'nın odasının yanında kalan odama girdiğimde ışıkları yakmadan yatağıma ilerledim. Neyse ki oda konusunda hakkımı yememişlerdi, odalarımız eşit büyüklükteydi. Ama onunki gibi saçma süslerle süslemediğim için beni aşağılardı. Odamda bateriden daha güzel ne olabilirdi, bir de hoş posterlerim.

Ve onda olmayan tüm güzel şeyler.

Eleştirmeden önce biraz bekleyin.

Saat sabah 8 olduğunda 2. izmaritimi pencereden fırlattıyordum. Erken kalkmaya alışkındım, yazda olmamıza rağmen ılık hava yüzüme çarptı. Geceler ve sabahın ilk ışıkları olmasa bu dünya katlanılabilecek bir yer değildi, derin bir insan değildim ama gece hakkında bir sayfa yazabilirdim. Gece kendimdim, gece hayattaydım.

Alarmım çaldı.

Oturduğum yerde doğrulduğumda alarmı kapatmadan odadan dışarı çıktım. Ve sabahın ilk ışıklarının bittiğini doğrulayan sesi de arkamda bıraktım, cehennem saatleri başlıyor.

Mutfağa indiğimde genel olarak yemeklerle ilgilenen Katy'i gördüm. Evin çalışanıydı ama onu severdim. Hiçbirine çalışan veya hizmetli gözüyle bakmazdım, Barbarella ve annemin aksine. Sadece bana değil herkese karşı çok kabaydılar. Tabii kaybedecekleri bir şey olmadığında durum böyleydi. Bana da kötü davranıyorlardı çünkü zaten beni asla kazanamazlardı. Değerim yoktu, onlar için bir şey ifade etmezdim. Ailede olmamın dışında.

"Günaydın." Katy'nin seslenmesiyle ona gülümsedim.

"Günaydın, kahvaltı mı?"

"Evet, misafiriniz varmış. Birazdan annem yardıma gelecek, Bayan Davidson çok iyi bir kahvaltı istedi." Gözlerimi devirdim.

"Annem asla yetinmez, ne kadar iyi yapsanız da eksik bir şeyler bulacak. Fazla takma."

"Alışkınım." Herkes annemin bir sürtük olmasına alışkındı.

"Ne bu saçmalık?" Barbarella'nın kapıda dikildiğini yeni fark etmiştim, omzumu silkmekle yetindim.

"Neye benziyor prenses?"

"Kes şunu Arabella, çabuk odana. Bu üstünün hali ne? Seni sevgilime bu benim pasaklı kardeşim diye mi tanıtacağım? Rezilsin, senden utanıyorum. Senin gibi kardeşim olduğu için..." Falan filan, daha fazla dinlemedim. Her zaman sanki ben ona bayılıyormuşum da o beni sevmiyormuş gibi davranırdı. Duygularımız karşılıklı, cadı.

Barbarella birden sustu, bunu beklemediğim için duvarda olan bakışlarımı ona çevirdim. Vücudu gergindi, arkasında olan bedene gözlerimi çevirdiğimde o da bana bakıyordu.

Bu da kimdi, annem evimize manken mi tutmuştu?

Adam kollarını Barbarella'nın beline dolayıp ona bir sarılış verdiğinde farklı bir şeyler döndüğünü anladım. Barbarella'nın sevgilisi miydi?

Yok artık.

Şaşkınlıkla dudaklarım aralandığında sarılışlarını bitirip ikisi de bana döndü. Barbarella o kadar gülümsüyordu ki ağzı ayrılacak sandım, sesini incelterek konuştu.

"Hayatım, bu Katy. Evimizde çalışıyor, harika yemek yapar." Evet öyleydi ama Barbarella şu an düşündüklerini sallıyordu. Bunları onun düşünmesi imkansızdı, aptal. Adama oynuyordu.

"Bu da," dedi bana döndüğünde. Yüzündeki ifade bir an titredi ama konuşmaya devam etti. "Katy'e yardım eder. Neyse, hadi salona geçelim. Kızlar siz de lütfen acele edin, çok acıktım." Harika, cidden beni çalışan olarak tanıtmıştı.

Adam son kez bana baktı ve ikisi de mutfaktan çıktı.