On iki yıl önce kavga eden iki çocuk. On iki yıl sonra tekrar bir aradalar. Kızın geçmişte yaşadığı kötü olaylar, erkeğin ise geçmişte yaptığı bir hata.
Havayı içime çektim. Ohh mis gibi. Güzel memleketimin güzel kokusu. On iki yıl oldu bu kokuyu içime çekmeyeli. Babamın işi yüzünden ayrılmak zorunda kalmıştım Trabzon'dan. Ama artık geldim. Burdayım. Trabzon'dayım. İstanbul'dayken kötü olaylar yaşamıştım. Bu kötü olayların sonuncusu da bıçaklanmak. Buraya gelmeden iki hafta önce bıçaklanmıştım. Ama bana bunu yapan sonunda hakettiğini almıştı. Hapishanedeydi. Sonunda ondan kurtulmuştum. Bana yaşattıklarının, bana yaptıklarının cezasını çekiyordu şuan. Evet ondan kurtulmuştum. Benim için korkacak bir şey yoktu. Ama yinede buraya gelmek istedim. Belki burayı özlediğimden belki kafa dinlemek istediğimden belki yaşadıklarımı unutmak istediğimden dolayı buraya geldim. Nedeni önemli değil. Geldim işte. Burdayım.
Hemen bir taksi çevirdim. Osman Amca'mın yanına gidecektim. Babamın abisinin yanına. Onun bir kızı vardı. Asiye. Asiye Abla evlenmiş. Babam işinden dolayı yeğeninin düğününe gidemedi. Ben de onun yüzünden gidemedim. Vedat'ın. Evet Vedat. Demin bahsettiğim kişi. Ama şuan onu düşünmeyeceğim. Unutmuşum Kaleli Ailesi'ni. Mehmet Amca'nın ölümü babam ve beni de çok üzmüştü. Biz İstanbul'a gitmeden bir yıl önce ölmüştü. Mehmet Amca ile babam çok yakın arkadaştı. Ben de Mehmet Amca'nın oğullarıyla. Oğulları derken hepsiyle değil tabi. Sadece Fatih ve Murat'la. Mustafa Abi bizden büyük olduğu için bizimle oynamazdı. Yine de çok severim onu. Bir de Tahir. Ezeli düşmanım. Nedenini bilmediğimiz bir şekilde nefret ederdik birbirimizden. Sürekli birbirimizi rahatsız ederdik, birbirimizin sinirini bozardık. Hep kavga ederdik.
Ben bunları düşünürken gelmiştim bile amcamın evine. Trabzon'a geleceğimden kimsenin haberi yoktu. Ama amcamın evinin değişmediğinden adım gibi eminim. Buraya en son on yaşımda gelmiş bile olsam burayı unutmam imkansız. Taksiciye parayı verdim ve bavulumu indirip kapıya doğru yaklaştım. Kapıya vurdum. Çok heyecanlıyım. Acaba amcam beni tanır mı? Derken kapı açıldı.
Buyur kizum kime bakmiştun?
Amcam beni tanımamıştı. Ama ben onu tanımıştım. Hiç değişmemiş. Güler yüzü aynıydı yine. Sadece saçı beyazlamıştı.
Amca ben Nefes. Yeğenin Nefes. Nefes kizum benum sen misun? Evet benim amcacım.
Dedim ve amcama sarıldım. O da bana sıkıca sarıldı.
Amca verin elinizi öpeyim.
Diyerek amcamın elini öptüm.
Geç kizum geç içeri.
Dedi amcam. Ben de bavulumu aldım ve içeri geçtim. Bavulumu kapının önüne koydum.
Her şey aynı. Hiçbir şey değişmemiş. Evet her şey aynı. Benun güzel kizum. Seni çok özlemişum. Ben de sizi amcacım. Hayirdur bir sorun yok dimi? Baban eyi midur? İyi amca iyi. Bir sorun da yok. Sadece memleketimi özledim. Biraz dinleneyim, kafamı toplayayım dedim. İyi yapmişsun kizum. Yanluş anlamazsan ne zaman dönecesun? Yok amcam niye yanlış anlayayım? Ne zaman döneceğimi bilmiyorum. Dönene kadar burada kalabilir miyim? Bu soruyi sorduğuni duymamiş olayum. Tabi kalabilirsun. Burasi senun da evun. Çok sağol amcam. Asiye Abla'nın düğününe de gelemedik. Tekrar kusura bakmayın.
Tekrar demiştim çünkü telefonda özür dilemiştik gelemediğimiz için.
Yok kizum ne kusuri. Amca müsadenizle ben bir duş alayım. Sonra da Asiye Abla'nın yanına gideyim olur mu? Olur tabi kizum. Sen odana geç, yerleş. Gir duşuna. Odana mı? Hâlâ benim odam olarak mı duruyor? Tabi hâlâ senun odan güzel kizum benum. Hadi git. Tamam.
Dedim ve bavulumu alarak odama girdim. İnanamıyorum her şey aynı odada. Bu oda benimdi. Bazen burada kalmak istiyordum. Amcam da bu odayı benim için hazırlamıştı. Aynı şekilde bizim evde de Asiye Abla için bir oda vardı. Ama tabi biz evi sattık.
Bunları düşünerek odadan çıktım ve duşa girdim. Saçımı kuruttum, üstümü giyindim ve çıktım odadan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefes'in giydiği elbise.
Amcamın yanına gidip ona sıkıca sarıldım. O da bana sarıldı.
Amca odamı değiştirmemişsiniz. Hâlâ eskisi gibi. Çok teşekkür ederim. Bu evde her şey eskisu gibi. Hiçbir şey değişmedu.
Sarılmayı bitirip amcama baktım.
Asiye Abla nerede yaşıyor? Kiminle evlendi?
Evet kiminle evlendiğini bilmiyordum. Babam biliyordur belki de. Bu zamana kadar hiç merak etmemiştim. Evet ya neden merak etmedim ben? Neyse.
Yabanci değuldur. Sen taniysun.
Allah Allah iyice merak ettim şimdi.
Kim? Mustafa. Mustafa? Evet Mustafa Kaleli.
Amcam Mustafa Kaleli dediğinde çok şaşırdım. Ne yani ablam Tahir'in abisiyle mi evlenmişti?
Ne?
Diyebildim sadece. Onu da kekeleyerek dedim gerçi.
Nefes niye bu kadar şaşirdun kizum? Hee anladum. Düşmaninun abisi diye değul mi? Evet. Neyse ben gideyim o zaman. Kaleli Konak'uni biliysın he mi hâlâ? Hıhı biliyorum.
Dedim ve ayakkabılarımı giyerek evden çıktım. Yolda yürürken düşünmeden de edemedim. On iki yıl sonra Tahir'i görecektim. Acaba değişmiş midir? Saçmalama Nefes tabi ki değişmiştir. Sen değiştin o değişmez mi? Acaba beni tanır mı? Yani sonuçta biz ezeli düşmanız tabi ki tanır. Yani bence ben tanırım. Acaba onu gördüğümde içimdeki düşmanlık yeniden canlanır mı? Şuan ona karşı düşmanlık mı yoksa arkadaşlık mı hissediyorum bilmiyorum. Her şey onu görünce açığa çıkacak. Bence o beni düşmanı olarak görüyordur hâlâ. Sonuçta ona çok çektirdim. Ama o da bana çok çektirmişti. Belki de unutmuştur. Allah aşkına Nefes sen unuttun mu? Cevap veriyorum unutmadım. Çocuk bile olsak o zaman, hâlâ unutmadım. Benim ona yaptıklarımı, onun bana yaptıklarını. Hiçbirini unutmadım.
Bu düşüncelerden çıktım. Çünkü konağa gelmiştim. Kapıya yaklaştım ve kapıya vurdum. Çok heyecanlıyım. Çok da merak ediyorum. Acaba kapıyı kim açacak?
Evet arkadaşlar ilk bölüm bitti. Biraz kısa oldu ama diğer bölümler daha uzun olacak. Oy vermeyi unutmayın lütfen. Diğer bölümler hakkında isteklerinizi de yorumda belirtirseniz sevinirim.
