The Wrong Sister // Harry Potter

Chapter 1

Wat een geweldige dag zou moeten worden voor May-Lynn is niet gebeurd. Een brief kwam binnen. Een brief van Zweinstein. Niet voor haar, maar voor haar tweelingzus Hannah. Met veel enthousiasme had ze de brief geopend nadat hij op de deurmat terecht was gekomen. Echter kwam de teleurstelling niet veel later wanneer ze zag dat het voor haar zus bestemd was. Met tranen in haar ogen had ze woord voor woord gelezen.

Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus.
Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden. 
Het schooljaar begint op 1 september.
Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.

Hoogachtend,
Minerva Anderling
Assistent-schoolhoofd

Betekende dit dan echt dat Hannah een heks was en zij niet. Ze had nog overal gezocht of er niet toevallig ook een brief voor haar was bezorgd dat zij niet had gezien. Maar nergens lag iets wat op een brief wat van Zweinstein leek te komen behalve de brief die ze in haar hand vast had gehouden. Ze gaf het na een tijd zoeken op en keek om haar heen of iemand van haar familie haar had gezien met de brief. Ze zag dat er niemand in de buurt was en ze stopte de brief zorgvuldig in haar binnenzak van de vest die ze aanhad. Alsof het heel normaal was liep ze richting haar kamer dat op de zich op de bovenste verdieping - de zolder- bevond. Wanneer ze zeker wist dat de kust veilig was haalde ze de brief tevoorschijn en legde het neer op haar bed. Ze wist echt niet wat ze hiermee moest doen. Had ze het gelijk aan haar zus moeten geven, had ze het überhaupt niet open moeten maken zonder te kijken voor wie het bestemd was of moest ze doen alsof ze de brief nooit gezien had.

Ze herinnerde het zich nog als de dag van gisteren. De dag dat alles vreemd werd. Dat was de dag van hun tiende verjaardag. Hannah was de hele dag al onaardig tegen mij en aan het zeuren. Ze wilde dan ook alleen de kaarsjes van de taart uitblazen. Zo stom als ik was liet ik het gaan en liet haar de kaarsjes uitblazen. Ik had toen gedacht dat ze daarmee op zou houden, maar ze ging ook door met zeuren tijdens het uitpakken van de cadeaus. Onze ouders hadden onze cadeaus apart van elkaar gezet zodat we geen vergissingen zouden maken en beide onze cadeaus zouden krijgen. Ik had er nooit bij stil gestaan waarom dat zo belangrijk was, maar blijkbaar konden ze hun andere dochter goed. Alles verliep prima, maar er was een pakketje bij wat aan mijn kant stond wat niet van mij was. Tijdens het uitpakken van dit pakketje had Hannah dit al gezien. Ze had duidelijk haar naam op het pakketje zien staan en begon te gillen. Het gegil werd alsmaar erger en op een gegeven moment ontplofte ze echt. Alle boosheid kwam naar buiten en met een smak gleed ik samen met het pakketje tegen de muur aan. Van de pijn was ik begonnen met huilen en verbaasd had ik om me heen gekeken. Ik zag dat een woedende Hannah aan de andere kant van de woonkamer had gestaan met gebalde vuisten. Vanaf dat moment wist ik dat ze speciale krachten had waarover ik niet beschikte. Elke keer dat ik iets zei of deed wat Hannah niet waardeerde reageerde ze het af op mij. Geen enkele keer heb ik mij kunnen verdedigen, elke keer had zij niet eens dichtbij mij gestaan. Ze was jaloers geweest dat zij niet over de krachten beschikte om zichzelf te verdedigen.

Nu ze de herinnering weer voor haar had gehaald wist ze zeker dat ze de brief niet aan haar tweelingzus moest geven. Ze wilde niet dat ze die krachten had, zodat ze haar ook niet pijn zou kunnen doen. Zelf zou ze de kans kunnen grijpen om te ontdekken of ze zelf de krachten zou kunnen leren. Zo zou ze misschien haar zus een les kunnen leren. Er zat dan maar een ding op: ze zou zelf naar Zweinstein gaan in plaats van haar zus. Het zou niet makkelijk worden. Er waren heel veel dingen om rekening mee te houden. Maar ze was haar tweelingzus. Zo moeilijk zou het toch niet worden? 

Wees geen stille lezer. Stem en comment!