Duştan çıktıktan sonra acele ile üzerime bir eşofman ve tişört geçirip yatağa oturdum. Annemin sorularına karşı ne cevap vermem gerektiğiyle ile düşünüyordum. Babacığım yani Doktor Min anneme baya bir ilerleme kaydettiğimizi söylemişti. Yani haksızda sayılmazdı. Aklıma gelen şeyler ile kıkırdamamı engelleyememiştim. İyileşmiş gibi davranmalıydım. Sonuçta anlaşmamız bu yöndeydi.
Yataktan kalkıp sakin adımlarla merdivenlerden inmeye başladım. Annemin yaptığı yemeklerin kokusunu burdan alabiliyordum. Güzel yemek kokuları eşliğinde aşşağı kata ulaştığımda direk mutfağa girdim. Annem beni görmesiyle elindekileri bırakmış ve bana sıkıca sarılmıştı. Bende onun sarılışına karşılık olarak kollarımı sırtına doladığımda bir süre daha sarılmış ve ardından benden uzaklaşmıştı.
"Seni ne kadar özlediğimi tahmin bile edemezsin tatlım" Hafifçe gülümsemiş ve bir sandalye çekip oturmuştum.
"Naptın bakalım ben yokken?" Sorusu ile bir süre düşünmüştüm. Ona gerçekleri yani beni tedavi etmesi için bıraktığı doktoru ayartıp onunla seviştiğimi söyleyemezdim. Onun yerine beyaz bir yalan söylemekten bir zarar gelmezdi.
"Pek bir şey değil sadece okula gittim ve arada dışarı çıkıp arkadaşlarımla takıldım."
"Ah hatırlamışken bir gün Jungkook ve Taehyung'u bize yemeye çağırmalısın onlarla görüşmeyeli uzun zaman olmuştu."
"Olabilir onlarla konuşurum uhm bu arada ba- öhöm Doktor Min nereye gitti"
"Acil bir işi olduğunu söyleyip çıktı zaten ben geldiğimde hazırlanmış çıkmak üzereydi galiba" Emin ol kesinlikle öyleydi anne. Hafifçe kıkırdamış ve Kafa sallayarak onaylamıştım. Salona gitmek için ayaklandığımda mırıldandım. "Yemek hazır olduğunda beni çağırırsın ben salondayım"
Gönderilen: My Daddy 💗 Babacığım 😔 Neden hemen gittin ki?
Gönderen: My Daddy 💗 Öyle gerekti Sen ne yaptın ? Annen bir şeyler sordumu ? Sen ne cevap verdin ? Ve annen bir şeylerden şüphelendi mi ?
Gönderilen: My Daddy 💗 Eğer annemin yanındada böyle tepkiler verirsen gerçekten şüphelenmeye başlar Ama şuanlık hiçbir şeyden şüphelenmedi Yani rahat ol babacığım 😊
Babacığımdan başka mesaj gelmediğinde biraz instagramda dolaşmış ve video izlemiştim. ...
"Jimin tatlım yemek hazır hadi gel" annemin beni çağıran sesi ile ayaklanmış ve uzun zamandır yemediğim anne yemekleri için büyük adımlarla mutfağa adımladım.
Mutfağa ulaştığımda dolu olan sofra ile gözlerim sonuna kadar açılmış ve direk sandalye çekip yemek yemeye başlamıştım. Kafamı yemeklerden kaldırmaksızın yemek yerken annemin bana bir şeyler söylemeye çalıştığını duyuyordum.
"JİMİN tatlım! Biraz daha yavaş yer misin boğulucaksın."
Duymam için yüksek çıkan sesi ile daha yavaş yemeye başlamıştım.
"Bu arada sana bir şey söylemeliyim."
Kafamı kaldırmış ve yemeğide bırakarak ne diyeceğini dikkatlice dinlemeye başlamıştım. Bir süre sessizlik olmuş ardından söze başlamıştı.
"Bu ikimizde içinde başta biraz zor olacak ama Doktor Min işini bitirdiğinde yani düğünden sonra Amerikaya taşınmaya ne dersin. Birlikte orda güzel bir aile kurabiliriz."
Burdan gitmek kesinlikle istemiyordum. Arkadaşlarımı bırakamazdım. Yada Doktor Min'i, ona bu kadar alıştıktan sonra bir gün sözde ben iyileştikten sonra gitmesi bile canımı yakarken Amerika'ya gittiğimde onu bir daha hiç görememe düşüncesi beni boğuyordu. Onu seviyor muydum. Belki. Böyle hissetmeye ne zaman başlamıştım bilmiyordum. Ama onun bana karşı aynı şeyleri hissettiklerinden emin değildim. Aklımı bulandıran şeyler ile anneme bir şeyler mırıldanmış ve hızlı adımlarla odama çıkmıştım.
"Anne ben doydum odama gidiyorum uykum var bugün erken yatıcam."
———
"Jimin Doktor Min geldi kalk hadi."
Dün akşam odama çıktıktan sonra kendimi yatağa bırakmış kısa süre sonra uykuya dalmıştım. Yarım saat önceye kadar deliksiz uyuyorken yarım saattir annemin Doktor Min'in geldiği ile ilgili söylediği şeyler yüzünden yatakta kalkmamak için inat ediyordum. Annemin sesi kesildiğinde odamın kapısı tıklatılmış ardından Doktor Min yani babacığım içeri girmişti.
Onu görmem ile üzerimdeki örtüyü kafama kadar çekmiş ve gitmesini söylemiştim. Beni dinlemeyip yanıma adımladığında yatağın bir tarafına oturduğu için çökmüş ardından yüzüme örttüğüm örtüyü kaldırmıştı.
"Sorun yok değil mi Jimin ?"
Bana bakan samimi yüzü ile gözlerim dolmuş ardından önümde oturan Doktor Min'in boynuna sarılmıştım. Bugün neden duygusaldım pek bir fikrim yoktu. Tek bildiğim burdan gitmek istemediğimdi.
"Burdan gitmek istemiyorum,gitmeme izin verme lütfen."
Kollarımı dahada sıkılaştırmış ve kafamı boyun girintisine gömmüştüm.
"Şşt tamam ağlama,gitmene izin vermeyeceğim tamam mı? Ama sen ağlama, bir şekilde halledeceğiz."
...
———
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
