Criminal | parkjimin •

~2

Kolundan tutmuş olan polis memuruna aldanmayarak arkasını dönüp 'Hayır' anlamında kafasını sallayan esmer tenli çocuğa baktı.

İlk defa böylesine önemli,böylesine ciddi bir konuda yalan söylemesi gerekiyordu fakat polislerden önce kendisinin olayı idrak etmesi gerektiğini düşündü ve gelen mektupu söylememek adına bir karar aldı.

İçeriye girip masaya oturdu. Yalan söylediğini anlamamaları için normal olduğunu düşündüğü tarzda hareket etti. Ellerini birbirine sürttü ve anlatmaya başladı.

"Ben Jimin.
Arkadaş grubunda en yakın olduğum kişi Lea. Onunda en yakın olduğu kişi benim.
Olayın şokunu hala atlatamıyorum. Yaklaşık 1 ay oluyor ve onu öyle gördüğüm anı unutmayacağım.
Sadede gelicek olursak. Gerçekten neden,nasıl,niye olduğunu bilmiyorum. Ailevi meselelerden olabilir"

İnsan sarrafı olan polis memurunun karşısında durduğu için şanssız olabilirdi fakat oyunculuğu çok iyiydi.

"Yalan söyleme!"

"Söylemiyorum."

"En yakın arkadaşı olduğun için bilmen gerekiyor. Ayrıca gözlerinde karanlık odanın içinde dolaşıyor."

"Çünkü surat ifadeniz karanlık odadan bile daha karanlık."

Polis memuru bu sözün üstüne sadece sarı saçlıyı dışarıya çıkarttırarak cevap vermekle yetindi.

***

56 dakika sonra;

Jungkook,Emma,Hannah ve Tae'nin de ifade vermesiyle artık en yakın arkadaş grubunun ifadesi tamamlanmıştı.

Herkesin ifadesini alan karanlık yüzlü polis memuru odadan dışarı çıkıp sarı saçlı çocuğu süzdü.

Birkaç dakika sonra gözlerini ondan ayıran memur,ölen kızın annesinin yanına gitti. Boğazını temizler temizlemez söze girdi.

"Ailevi problemleriniz var mıydı."

Birkaç dakika birbirlerine bakarak düşünen anne ve babadan,sessizliği bozan anne;

"Yok. Yoktu. Biz hep iyi geçiniriz"

***

Arkadaşlarının ölümünden sonra 9 kişi kalan grup,akşam buluşmak üzere anlaşıp evlerine dağılmışlardı.

Saatler 8'i gösterdiğinde herkesin limanda olması gerekiyordu.

Öyle de oldu.

Küçük bir masa,etrafında dokuz küçük sandalye,masada çay ve manzara...

Hepsi tadı çıkarılması gereken şeylerdir fakat hala ortam sessizdi.

Aralarında adeta bir lider ruhu taşıyan esmer tenli çocuk anlatmaya başladı.

"Bugün Jimin'e mektup gelmiş ve mektupta 'ölmemin sebebi sensin' gibi birşey yazıyormuş. Gönderen Lea"

Ağızlarını 'O' şeklinde açmış hepsi esmer tenli çocuğa bakıyordu.

Aralarında ki en değişik düşüncelere sahip,saç rengi sarı ve pembe karışımı garip bir renk olan çocuk Taehyung konuşmaya başladı.

"Ama Lea öldü. Sana cennetten mektup mu göndermiş. Woaaaaah"

Yanında oturmakta bulunan,içlerindeki en küçük,adeta bir büyük endamıyla değişik çocuğun ağzına bir tane vuruverdi. Kızgın ve yüksek bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

"Öldü bizde biliyoruz salak. Ölmeden önce göndermiş işte."

"Yaaa! Niye vuruyorsun ki hem. Ben senin abinim"

"Sadece 1 yaş"

"Olsun. Abinim"

"Aynı boydayız"

"Abinim"

Kavgaya tutaşan bu iki genci ayıran esmer tenli çocuktu.

"Bırakın şimdi kavgayı. Ne yapacağımızı düşünelim"

Her daim uykulu gözlerle dolaşan Yoongi,şeytanın bile aklına gelmeyecek fikrini ortaya sundu.

"Jimin! Aç da oku şu mektubu"

Terlemiş olan ellerini,giydiği kısa pembe şortun üstüne silip beyaz gömleğinin sol üst cebinden çıkardığı kağıdı açıp okumaya başladı.

"Arkadaşım Park Jimin'e.
Bu mektup eline ulaştığında ben çoktan yanından ayrılmış olacağım.
Yaklaşık 2 hafta sonra nedenini,sebebini bilmediğiniz bir ölümle karşı karşıya kalacak ve Neden? sorusuna bir yanıt arayacaksınız biliyorum.
İntihar,sebepsizce yapılacak birşey değildir. Eğer bu mektup sana ulaştıysa bunun sebeplerinden biri sensin."

Okuduğu kağıdı katlayarak cebine koyan Jimin,tek tek arkadaşlarına bakar. Ortamdaki büyük sessizlik,bir polis memurunun yaklaşmasıyla bozulur.

"Hayırdır gençler ne bu sessizlik"

Kimse cevap vermeye yeltenmez. Jimin mektubu okurken onları uzaktan izlemiş olan polis memuru,bunu belli eder.