He saw me...

Het begin van een nieuw leven...

"Mika... Mika..." zegt mijn ma zacht. Ik keek op en deed mijn oortjes uit en keek der aan. "We zijn er". Ik zucht en kijk waar ik beland ben. Heel anders vergeleken met mijn oude stad.

"Mika? Als je straks je kamer hebt uitgekozen en spullen hebt uitgepakt gaan we pizza halen oke?". Ik knikte en stapte de auto uit. Liep naar de voordeur en liep naar binnen... Ik ging gelijk naar boven een kamer uitzoeken. Ik ging daarna naar de zolder en zag een grote kamer waar sowieso al mijn spullen in pasten en koos de zolder kamer. Ik liep terug naar beneden en zei dat ik de zolder wilde.

Mijn ouders knikte en laadde alle dozen uit en ik nam stuk voor stuk alle dozen met mijn naam mee naar de zolder... 

De kamer moest nog veel aangedaan worden maar dat was voor mij niet erg. Ik zette samen met mijn vader alle grote meubels zoals mijn bed en mijn kasten in elkaar en richtte het daarna naar mijn zin in. Ik ging in mijn deur opening staan en keek tevreden rond. 

Liep naar mijn raam en had uitzicht op onze achtertuin en die van de buren enz. Ik zag onze buurvrouw en zij zag mij en zwaaide naar mij en ik zwaaide terug. Ze maakte een beweging van dat ik naar haar toe moest komen dus ik twijfelde eerst maar ging toen maar naar beneden en liep naar de buren. Ik belde zenuwachtig aan en stond ook beetje zenuwachtig te kijken toen ze de deur opendeed. "Hii! ik ben Samantha Kuijpers, Jullie buurvrouw" zei ze met een vriendelijke glimlach. " Hoi, Ik ben Mika.. Mika Carson, wij zijn hier net komen wonen " zei ik beetje zenuwachtig en stotterde een beetje. "Aangenaam Mika" zei ze vriendelijk en nodigde me uit om binnen te komen. Ik liep zenuwachtig de huiskamer in en zag daar de man van Samantha. Hij stelde zich netjes voor. " Erik" zei hij met een vriendelijke stem. "Ben je enigskind Mika? " vroeg Samantha. Ik knikte en keek een beetje rond hoe hun huis eruit zag. " Aha,  hoe oud ben je als ik vragen mag? " Zei Samantha. " 16 " zei ik snel van de zenuwen. " Onze zoon Nick is 17 en zijn broer is 19, Ze zijn nu Crossen met de motoren dus kan je ze helaas niet laten kennis maken" zei Samantha. " Ooh is niet erg hoor, ik zie ze vast wel een keer voorbij komen" zei ik en ik glimlachte. 

Paar uur later, na veel gepraat te hebben over wie ik was en waar we vandaan kwamen ging ik weer naar huis. Toen ik thuis kwam waren mijn ouders niet thuis alleen Bobo onze hond. Ik besloot maar om ff te gaan hardlopen met Bobo. Deed mijn jas aan en pakte zijn riem. We gingen een groot rondje om gelijk de buurt te verkennen. Ik had een oortje in en eentje niet omdat ik dan op Bobo kon letten en het verkeer om mij heen. 

We kwamen op een oversteek punt bij een drukke weg en Bobo sprong ineens de weg op. Ik schrok en rende mee de weg op en hoorde een hard getoeter van een auto....