The day begin to shine like the sunrise start to raise that brings a beautiful smile.
————————☀️————————In a school with full of people,sees a new surroundings, an environmental friendly. I like to feel the ambiance of this place which is filled of unexplained feeling like no doubts but full of positivity.
When bell ring it awakes me from my imagination. I run towards my room as fast as I can. I let myself in and sit at the last row which is not yet occupied.
Inhale..........Exhale........ Waaaaah!
My name is Leighan Moriestien 17 years old. A new student, all the way from state but I am fluently speak tagalog. And nice meeting you guys! Hope we will be friends (smile a little bit)
Thank God natawid ko rin yong kaba at takot humarap sa maraming tao at magpapakilala. Nakayanan din kahit papaano.
Guy: Hooooyyyyy! Bat ka pumipikit dyan?"pasigaw na tanong"
Wowww! could you please lower down your voice. "i said in calm tone"
Guy: English pa to magsalita. Hindi mann to foreign country.
Hiyang hiya naman ako sayo. Akala mo kong sino makaasta"pabulong sa sarili"
Guy: Ano sabi mo? ulitin mo nga.
Leighan:Nothing! its none of your business"snobbed"By the way Kienzy you're here. kindly introduce yourself so that new students can know you."Prof. Manyo said"
Im Keinzy 17 years old. The owner of this school so beware of me. But I'll be friendly and treat you better if you deserve. Kienz for short. "he said"
Classmates: Ang pogiii niya at cute niya pang ngumiti"bulong bulungan nila"
So Keinzy pala pangalan niya. Ang badoy."pabulong kong pagtawa"
HAHAHAHAHA "lumakas ang pagtawa ko kaya I caught the attention of my classmate and my teacher. Sorry po" peace sign"
Napahiya tuloy ako. Tanga ko naman. Kinakausap ko yong sarili ko sa maraming tao Leighan kasi hindi nag-isip. Tinapik ko yong mukha ko para matauhan. Nang bigla siyang sumulpot...
Leighan: Ayyyy tipaklong! "nagulat ako sa pagsulpot nya". Ano ba?
Keinz: Ano natulala ka sa akin? Tsk. Could you please find your own seat? "smirk"
Hoy makapagsalita ka kung sino. Im the first person who find this seat. So you'll better find your own. Not me! "I said"Keinz: Excuse me! This chair is mine and this following chair belongs to my group. Naintindihan mo ba? or kailangan ko pa idiin sa taenga mo para marinig."payabang na umasta"
Leighan: Really? How can you assure? May pangalan bang nakalagay? "pagtatanggol ko sa upuan na ito"
Keinz: Oh C'mon! Do you want some proof or evidence? Para paniwalaan mo.
Leighan: Yesss! "tinaasan ko ng kilay"Pinagtawanan na nila ako. Sa isipan ko nagtatanong kung bakit may patawa tawa pa sila. Ni hindi pa nga nagpakita ng patunay na sa kanila to. Ang kapal ng mukha at mga maaangas.
Keinz: Baka mapahiya ka lang? So di ko na patagalin. Sa likod ng upuan diyan mo makikita. Go ahead!Ang humble niyang magsalita. Baka nga totoo. Paano kaya kung meron? Nakatutok na sa akin yong mga kaklase ko. Naghihintay siguro sa resulta.
Kienz: Bilisan mo! Ang slow nito kumilos.
Leighan: Maghintay ka nga!Pagkakita ko sa likuran ng upuan. Lumaki yong mata ko dahil sa nakita ko yong naka ukit na pangalan niya "KIENZY". As in capital letter.Narinig ko na nagtawanan silang lahat at napahiya ako ng husto. Bakit kasi pinaglaban ko yong upuan na yon.
Mr. Manyo: Hep Hep Hep! Baka mauwi yan sa Lovebirds"pang aasar niya" Kienz I warned you! threat her better. She's a new student of your school. Class dismissed! "pagputol niya"
I murmured by myself while putting things in my bag. Asa naman? Yak no way! That kind of guy? He don't deserve me.
YOU ARE READING
It's too late-I lose her
Short StoryIto yong kauna-unahang short story na nasulat ko. Sana magustuhan niyo po. Storyang di sigurado kung panindigan ang totoong nararamdaman. Na walang kasiguraduhan. Gustong aminin pero di masabi ang totoo. Kaya mga readers sana mabasa niyo ito at mak...