တစ္ဘဝလံုးစာ အတြက္ဆုေတာင္းေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္ျပည့္လာႏိုင္သလဲသိလား.....
ကံၾကမၼာ ဇာတ္ဆရာေ႐ွ႕ေမွာက္ ခလုတ္တိုက္လဲက်တဲ့အခ်ိန္တဲ့......
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွစိတ္ကူးယဥ္လို႔ေတာင္ေတြးလို႔မၾကည့္မိခဲ့ဖူးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုဟာ
ခင္ဗ်ားေ႐ွ႕ေမွာက္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီးေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္...
~~~~~~~~~~~~~~~
"ႏိုးလာၿပီလား"
နားထဲကိုတိုးဝင္လာတဲ့ခပ္႐ွ႐ွနဲ႔ျသဇာျပည့္တဲ့အသံတစ္ခု......
စူးကနဲထိုးကိုက္လာတဲ့ေခါင္းထဲကနာက်င္မႉနဲ႔အတူ သူမမ်က္လံုးကို အားယူၿပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့.........
သူမကို ရႉတည္တည္စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့..
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏီွးခဲ့ၿပီးသား မ်က္ႏွာ...
စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ သူမ ဆြံ ့အသြားတယ္...။
မိနစ္ဝက္ေလာက္ ဘာဆိုဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲ
သူ႔ကိုေၾကာင္တက္တက္နဲ႔ေငးေမာၾကည့္ေနမိေတာ့...
"ဦးေႏွာက္ထဲေရဝင္သြားလို႔စကားမေျပာေတာ့တာလား miss မုံ ့"
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေငါက္ငမ္းသံက သူမနားထဲကန္႔လန္႔တိုက္လို႔ဝင္ေရာက္လာမွ အသိဝင္လာရင္းပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိျပဳ မိတယ္..
သူမအခုကားတစ္စီးထဲမွာေရာက္ေနဟန္ရိွၿပီး...သူမေ႐ွ႕မွာ ဝုရိဖန္က ရိွေနတယ္...
ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ!!!!
သူမေနာက္ဆံုးမွတ္မိတာက မိုးရည္ေတြၾကားမွာလမ္းေလ်ွာက္ေနခဲ့တာကို.....
ဝုရိဖန္ကဘယ္လိုလုပ္ သူမေ႐ွ႕ကို ေရာက္ေနတာလဲ...
သူမကေကာ ဘာလို႔ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ...
မဟုတ္မွလြဲေရာ.... ဒီေနရာက......
"ငါအရမ္းေခ်ာတယ္ဆိုတာသိေပမယ့္အဲ့ေလာက္ႀကီးမေငးနဲ႔ေနရခက္တယ္"
အေတြးကမၻာထဲနစ္ေျမာေနရာကေနဂုဏ္ဆာေနဟန္ေလသံေတြပါေနတဲ့သူ႔အသံေၾကာင့္ ေမာ့လို႔ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့...
သူကေခါင္းကိုေမာ့ရင္း သူ႔လည္ပင္းကေရႊျပားကိုကိုင္လို႔ မ်က္ေမွာင္က်ဴ တ္လိုက္ရင္း...
ESTÁS LEYENDO
Wu Yifan သို႔မဟုတ္....
Fanficတိမ္ေတြကို ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးလား... ေမွာင္မိုက္တဲ့ညေတြမွာ ၾကယ္ေတြကိုေငးၾကည့္ခဲ့ဖူးလား.. ကြၽန္မ မွတ္မိေနေသးတယ္.. သူဟာ ကြၽန္မကို ဟိုး မိုးေကာင္းကင္ေပၚက အဆမတန္လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ေတြလို ေငးေမာၾကည့္လို ့ျပံဳးျပေနခဲ့တာကိုေပါ့... သူက ကြၽန္မကို ေမးခဲ...
