The Kidnap

▪Κεφάλαιο 4▪

Ήμουν αρκετές ώρες να πω εδώ στο σκοτεινό δωμάτιο.  Ώρες ώρες ανατριχιαζα όταν άκουγα παραξενους ήχους.

Ήταν πολύ σκοτεινά, δεν είχε ούτε ένα φως εδώ μέσα.  Καθόμουν και έψαχνα για κανένα διακόπτη μέχρι που επιτέλους τον είχα βρει. Μόλις το άναψα και είδα πιο καθαρά το δωμάτιο. Πρόσεξα πως είχε παντού σκόνη.  Και κάτι ζωιφια έτρεχαν στο τοίχο. Αρχίζα να πανικοβαλομαι. 

Έτρεξα στην άλλη πλευρά του τοίχου. Και απλά ήλπιζα να μην έρθουν πάνω μου τα ζωιφια.  Συγκεκριμένα δύο κατσαρίδες .Η μία στο τοίχο και η άλλη κάτω από το κρεβάτι.  Αποκλείεται να κοιμηθώ εγώ εδώ πέρα.  Δεν έχει κανένα άλλο δωμάτιο? Δεν μένω ούτε λεπτό εδώ μέσα. 

Μετά από κάτι λεπτά η πόρτα άνοιξε και ένας γυμνασμενος... Ηλιθιος απαγωγεας μπήκε μέσα κρατώντας τρεια πακέτα μεγάλα. 

<< Τι κάνεις εκεί ?>> ε ρώτησε και γέλασε σαν γάιδαρος.  Βλακα. Τότε παρατήρησα πως είχε δύο λακακια. Τον έκαναν να δείχνει πιο γλυκό και όχι αγριμι όταν φωνάζει. 

<< Εγώ δεν κάνω τίποτα η κατσαρίδες σου κάνουν >> τού είπα δείχνοντας τες με το δάχτυλο μου. Όταν της είδα να τρέχουν αμέσως μαζευτείκα πάλι.  ο Βλακας από δίπλα μου καθόταν και γελάγε. Το κοίταξα θυμωμένη.

<< Τι γελάς ? Θα με πας σε άλλο δωμάτιο το κατάλαβες ?>> Γκρινιάξα.  Άλλα ακούστηκε σαν διαταγή. 

<<Να σου πω διαταγές εγώ θα δίνω οκ >> έκανε με απειλητικο ύφος και με πλησίαζε επικίνδυνα.  Εκείνη την ώρα τρόμαξα. Άλλα προσπάθησα να μην το δείξω. 

Είδα να προσπαθεί να ηρεμιση και μέσα σε ένα λεπτό το έκανε.  Με κοίταξε πάλι με αυτά τα πράσινα μάτια του που σε έκαναν ουαου δεν ξέρω και γω τι.  Ήμουν λες και με υπνοτιζε. 

Όταν κατάλαβα ότι τόση ώρα τον κοιταγα.  Γύρισα αμέσως το βλέμμα μου, και για να αλλάξω κουβέντα ρώτησα για τα πακέτα που έφερε μέσα. 

<< κανένας δεν ξεχνάει τα γενέθλιά της πριγκίπισσας Μαργαρίτας σωστα ? >> μου έκλεισε το μάτι παιχνιδιαρικα και τον ρώτησα ερωτηματικά πως ξέρει πως έχωω γενεθλιαα.  Τωρα που το θυμήθηκα ο μπαμπάς μου θα ανησυχη πάρα πολύ.. Ωωχχ Θεέ μου.

<< Αυτά είναι τα δώρα σου,  σαν καλός που είμαι >> γέλασε και το κοροιδεψα.  Αυτός όμως δεν αντέδρασε. 

Σηκωθηκα διστακτικά από το κρύο πάτωμα και πλησίασα τα πακέτα.  Όταν τα άνοιξα είδα ολοκαίνουρια ρούχα και... Μου πήρε και εσώρουχα ? Και τι εσώρουχα...

<< Σου αρέσουν ?>> με ρώτησε.  Από πότε τον ενδιαφέρει αυτόν ? Προσπαθεί να κάνει τον καλό.  Άλλα δεν με πείθει. 

<< Ναι είναι ωραία >> είπα ντοπαλα. Εγνεψε και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω.  Μάλλον θα μου άλλαζε το δωμάτιο.  Επιτελουυυυυς... Πήρα τα πακέτα και τρέχοντας πήγα από πίσω τού... Μπήκα σε ένα άλλο δωμάτιο... Ευτυχώς δεν είχε κατσαρίδες εκεί και ήταν ένα ανθρώπινο δωμάτιο... Και όχι σαν αποθήκη όπου με έβαλε ο Βλακας. 

Κοίταξα καλά καλά το δωμάτιο και είδα ένα μονό κρεβάτι και είχε ντουλάπα για να βάλω τα ρούχα.  Είχε και μια βιβλίοθηκη. Ώρες ώρες ξεχνάω πως με έχει απαγαγη. Συνήθως η απαγωγης τους βάζουν σε αποθήκες και της κλειδωνουν.  Τους φέρνουν ένα χυλο να φάνε μια φορά την ημέρα.  Η μήπως γίνετε στην φυλακή αυτό ?

Ένας θόρυβος με διέκοψε από της σκέψης μου.  Ο ανόητος με κοιταγε.

<< Τι ?>> τον ρώτησα.  Τα μάτια του ταξιδευαν στο σώμα μου και με έκανε να ανατριχιασω.

<< Βλέπω καλά θα πάει και η δεύτερη δουλειά. >> γέλασε σαν χαζοχαρουμενο.  Ενώ εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα ακόμη.  Πια δεύτερη δουλειά ? Τι εννοεί?

*****

Μικρό κεφάλαιο ξέρω 😢

Αλλά έπρεπε κάτι να ανεβάσω τι να κάνω. Το επόμενο ελπίζω να έρθει σύντομα! 

Λοιπόν,  σε λίγο ξεκινάνε τα σχολεία.  Ποιος θέλει να ξεκίνησουν ? Εγώ πάντως όχι.  Είναι ένα μαρτύριο.

Χμμ,  τι τάξη θα πάτε ?? ❤

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο,  καλή σας μέραα! ❤