Ερωτας Αλά Ιταλικά

12. Αλλάζει ο άνθρωπος.

Πίσω στο γραφείο του αρχηγού, ο ίδιος τους περίμενε βλέποντας όλη τη φάση. Απ'την αρχή που φτάσανε έξω από το κλαμπ έως και μέχρι που ο Όττο άρχισε να απομακρύνεται και έχασε τη Ρόουζ τόσο απλά κι εύκολα απ'τα μάτια του, όντας απίστευτα απρόσεκτος. Πράγμα που τον τρέλανε.

Βγήκε φουριόζος απ'το γραφείο του με γρήγορα βήματα, περπάτησε τον διάδρομο που οδηγούσε προς αυτό και πέτυχε τον Όττο στο δρόμο του στο τέλος της σκάλας, την ίδια στιγμή που εκείνος συνειδητοποίησε πως η κοπέλα δεν ήταν πια μαζί του. Τον είδε να γυρίζει έντρομος και με μανία να κοιτάζει γύρω του ψάχνοντάς την με τα μάτια του, καθώς κατάλαβε πως είχε φτάσει μόνος του μέχρι πάνω• μα ήταν ήδη αργά...
Έστρεψε αργά το βλέμα του πάνω στο αφεντικό του με τα μάτια του ορθάνοιχτα αφού είδε πως εκείνος ήταν ένα θηρίο ανήμερο και ασυγκράτητο. Όμως πριν προλάβει να απολογηθεί ή να πει κάτι, άκουσε τον μεγάλο να του λέει.

"Τρέξε και βρες την• και το καλό που σου θέλω να είναι ασφαλής... Αλλιώς..."

Δεν χρειάστηκε να ολοκληρώσει την πρότασή του ή να δώσει παραπάνω αφορμές και πληροφορίες για να κάνει τον οδηγό του να ξεχυθεί ξανά στο κλαμπ σαν τρελός τρέχοντας.

Εκείνος είχε προσέξει τα πάντα απ'τις κάμερες και το τζάμι στο γραφείο του.
Πώς προχωρούσαν απ'τη στιγμή που φτάσανε στο κλαμπ και πώς κατάφερε να τη χάσει σε χρόνο μηδέν, τον έκανε να θέλει τόσο πολύ να του φυτέψει μια σφαίρα στο ηλίθιο κεφάλι του και θα του το δήλωνε αργότερα.

Οταν γύρισε στο γραφείο του κοίταξε τις κάμερες και παρατήρησε πως η Ρόουζ δεν ήταν πια εκεί που την είχε δει την τελευταία φορά. Αρχισε να ελέγχει εξονυχιστικά κάθε σπιθαμή του κλαμπ στις διαφορετικές οθόνες. Δε χρειάστηκε πολύ χρόνο τελικά καθώς στο επόμενο λεπτό κιόλας την είχε εντοπίσει.
Αφού είδε ποιος είχε βρει πρώτος τη μικρή του από μέσα του ήταν ευγνώμων και δεν ανησυχούσε, μα δε θα άφηνε να επαναληφθεί ξανά κάτι τέτοιο ή παρόμοιό του.
Κι αν κανείς δεν την βοηθούσε και δεν είχε επέμβει έγκαιρα;
Τα δόντια του και τα χέρια του έσφιξαν στις πολλές άσχημες και βασανιστικές σκέψεις που ταλαιπωρούσαν το μυαλό του και δεν ήθελε ούτε να φανταστεί τι θα μπορούσε να έχει συμβεί...
Τέλος, το είχε αποφασίσει, από δω και πέρα η μικρή θα ήταν μόνιμα δίπλα του, μαζί του.
Ήξερε τον κόσμο που μάζευε το μαγαζί του και τον περίγυρό του και κανείς δεν ήταν άξιος εμπιστοσύνης.
Κι αυτός μέσα στο γραφείο του κατέβασε το ποτό του μονομιάς και πίσω απ'τις οθόνες ακόμα παρακολουθούσε κάθε κίνησή της.
Την περίμενε.
Πόσο τον είχε σκλαβώσει εκείνη η μικρή χωρίς να κάνει τίποτα ιδιαίτερο... Δε μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που ένιωθε αλλά ήξερε και καταλάβαινε ότι ήταν δυνατό...