HASTALIK

Ayrı Hayatlar

'Her insan kaderindeki insanla birlikte doğar.Bazıları şanslıdır ve kaderindeki gerçek sevgiye sahip olanlarla karşılaşır.Bazılarıysa aramaya devam eder sonucunda yanlış kararlar doğrultusunda yanlış insanlarla tanışırlar.'

Okuduğum kitabı kapattım.Hastanenin karşısındaki ağacın altında son kez kitabımı dışarı okumak istedim.Ben hastaydım.Kötü bi hastalık.Kanser... İnsanlar adını duyunca bile kötü hissettiği bir hastalık.Annem hastane önünde beni bekliyordu.Ona baktığımda yüzünün iyice çöktüğünü gördüm.Gülümsemelisin Ela.Öylede yaptım dudaklarım kıvrıldı.Aynı şekilde annemde bana gülümsedi.İkimizde birbirimizi kandırıyoduk işte.Bana doğru adımlarını attı.Oturduğum banktan destek alırcasına kalmaya çalıştım.Küçük adımlarla günlerimin geçeceği hastaneye adımlarımı atıyodum istemeye istemeye.Annem yanıma geldiğinde koluma girdi.Diğer elimle koluma girdiği eline koydum.İkimizde birbirimize destek vererek ilerledik.Hem annemin hemde babamın inanılmaz derecede iyileşeceğime inanmaları tuhaftı.Ben kabullendim ölecektim.Çok az kişi kurtulur o da şans mı gibi bir şeydi.Babam hastaneye kaydımı yaptırmıştı.Artık sürekli burada kalacaktım. Alış Ela yeni evine...

Odaya girdiğimde annemin benim için hazırlattığı şeyleri gördüm.Tüm o okumak istediğim kitaplar.Hepsi sıralanmıştı.Yatağın ucuna oturdum ve karşımdaki pencereden dışarıyı izledim.Masmavi bir gökyüzü.Burada saatlerce kalabilirdim.Sanki başka bir amacım vardı da.Bunu düşününce kendime zavallıca gülümsedim. Zavallı hasta Ela, yakında ölecek olan Ela.Annem yanıma oturdu.

"Ama manzarası güzel." dedim elini saçımda gezdirdi.Bana bakarken gözleri buğulanmıştı.Yavaşça elini çekti ve sımsıkı yumruk yaptı elini.Saçlarım vardı elinde.Annemin elini avuçlarımın içine aldım.

********************************************************

Hemşirenin koluma serumu takmasıyla gözlerimi araladım.Artık o kadar alışmışlar ki şu işleri yapmaya.Kafamı cama çevirdim ve tekrar gözlerimi kapattım.Hemşirede işini bitirdiğinden hiç bir şey demeden çıktı kapıyı sertçe kapatmasından anlayabilirdim bunu.Yerimden biraz doğruldum.Yatağımın yanındaki komidinin üzerinde duran yarım bıraktığım kitabı elime aldım.

"Elaa!"  arkamdan gür ses duydum.Canan elindeki kitapla var gücüyle bana koşuyordu.Yanıma geldiğinde nefes nefese kalmıştı.Elini dizlerinin üzerine koyup derin nefesler almaya çalıştı.Elindeki kitabı bana uzattı.

"Al bunu"  en sevdiği kitaptı bu "Sende kalsın geri döndüğünde alırım senden." ellerim titremeye başlamıştı.

"Ya dönmezsem." kaşlarını çattı.

"Öyle bi imkanın yok.Kitabımı geri istiyorum.Sıra arkadaşımı geri istiyorum.Oyun arkadaşımı geri istiyorum." sesi cılız çıkmaya başladı son cümlesiyle.Ellerini omzuma koydu.Alnını alnıma dayadı.

"Geri döneceğini biliyorum Ela beni bırakmaz."  gözlerim buğulanmıştı.Canandan hıçkırık sesi gelmeye başladı.Kollarımla onu sarabildiğim kadar sarıldım.

"Geri dönücem ama kitabın artık benim."

O anı düşünürken bile tekrar ağlamaya başlıyorum.Geri dönmelisin Ela.Arkadaşına söz verdin,ailene söz verdin.

Kapı aniden açıldı.İlk önce onlarca balon girdi ve arkasından palyanço.

"Dedeee." bana baktığında aradığını bulamadığını fark etti.

"Yanlış oda."dedim gözyaşlarımı belli etmeden silmeye çalışırken.

"Galiba öyle Mehmet Timur ?"

"Yeniyim burada danışmana sorsan daha iyi olur." bana bakarak başını salladı ellerindeki balonlardan birinin ipini çözdüp yatağımın yanına geldi.Balonu bana uzattı.Çocuk olmak için hala geç değil bence.Balonun ipini tuttum.

"Çocuk olmak için geç değil gülümsemek için de öyle." diyerek 2 işaret parmağını dudaklarımın kenarına koyarak gülümsememi işaret etti.

"Ölümün kıyısında olan birisi için söylenecek şeyler mi bu." derin nefes alıp yanaklarını şişirdi arkasını dönüp odaya soktuğu onlarca balonu çıkarmaya çalıştı.Kapıdan çıkmadan önce dönüp bana baktı.

"Buraya ölmek için gelmedin.İnatçı ol ve hayatına geri dön."diyerek kapıyı kapattı.