SEN BENİM NEFESİMSİN

SBN/18🎈

-xeksxeksa
-helinyorgun
-FeyzAktu6
-KbraGrgl105
-SudenazBozatl8
-MelisaAkpnar09
-Ozlem4756

Arkadaşlar bu bölümü bu okurlarıma hediye etmek istiyorum. Şuana kadar yorumlarda ve oylarda hep yanımda oldular. Unuttuklarım varsa af ola. Hepinize çok teşekkür ederim yeniden.

Sinir, korku, endişe,özlem, merak...

Ne hissedeceğim ve ne düşüneceğim hakkında en ufak bir fikrim yok. Sanki hissetme duyularımı kaybetmiş gibi hissediyorum.

O yazıyı okuduktan sonra kendime gelmem 15 dakikayı buldu. Kendime geldiğim gibi de herkese haber verdim ve şuan herkes bizim evde.
Ege, Ahsen,Sema annem ve Osman babam, Ekin, Ömer, Aras.
Bizimkiler de yolda. Sadece abime haber vermiştim ama annemler de abim sayesinde öğrenmişlerdi. Sema annem haberi alınca baygınlık geçirdi şimdi de uyuyor. Osman babam da yukarı da onun yanında.

Ne yapacağımı bilmiyorum, Aylin'ini mi o şerefsizin elinden nasıl kurtaracağım. Şuan evin içinde delirmekten başka bir şey yapamıyorum. 

"Selim! Kimden şüpheleniyorsun. Bir tahminin var biliyorum."

Ege'ye diktim gözlerimi. Kırmızı gözleriyle bana bakıyordu.

"Senin düşündüğün kişi"

Başını salladı. Aynı kişiden bahsettiğimize adım gibi eminim.

Hakan..

Ondan başkasının işi değil bu. Şerefsiz kim bilir nereye götürdü karımı.

"Bize de söyleseniz de biz de bilsek."

Aras'ın sözleriyle yeniden Ege'ye baktım.

"Hakan! Hakan'dan şüpheleniyoruz."

Aras hızla ayağa kalktı.

"Siz ciddi misiniz?"

Başımı salladım.

"Tehdit mesajları göndermişti. Bir şey yapacağından emindim ama bunu beklemiyordum."

Ellerimle yüzümü sıvazladım. Ne bok yiyeceğim.

"Biz konuşmuştuk zaten Selim'le bunu..Aylin'e de söyleyecektin. Söyledin mi?"

"Hayır söylemedim. Korkmasını ve endişelenmesini istemedim"

Odanın içinde volta atarken kulağıma dolan telefon melodisiyle ortama baktım.

"Kimin telefonu?"diye sordum.

Hepsi benim değil gibisinden başını salladı. Benim de değil.

"Aylin'in telefonu"dedi ve Ahsen ayağa fırladı.

Sabah koyduğum yere koştum  hemen. Mutfak tezgahının üzerinden aldım. Bilinmeyen numara.