Treacherous

Chapter Nine

Lip read

Andromeda S. Consunji's

I opened my eyes and I was greeted by an all white curtain and walls. Alam ko na agad kung nasaan ako. I am in the infirmary. Sinubukan kong maupo na lang. Napatingin ako sa kamay ko nang maramdaman kong may nakatusok roon. Bakit may swero ako? Dahan-dahan kong tinanggal iyon. Napangiwi pa nga ako – ang hapdi eh. Bumaba ako ng kama. Hinanap ko pa iyong sapatos ko pero wala roon. I took a deep breath. Nagpunta na lang ako sa may pinto para buksan iyon. I saw my parents with Orion and Cassie in the hallway and they were talking to the doctor. Hindi ko iyon kilala dahil ang alam ko, ang resident doctor dito ay si Ave pero dahil wala nga siya, hindi ko kilala kung sino iyong kausap nila.

Dahan-dahan kong isinara iyong pinto ay lumabas sa fire exit. Bahala na kung pagagalitan ako ni Mommy at Pops o ni Orion, si Cassie naman iiyakan lang ako noon. Ayoko silang makita. Balak kong umalis na ngayon.

Patakbo – takbo kong tinahak ang daan pabalik sa cabin namin. Medyo malayo iyon pero kaya ko namang maglakad. Kaya ko. Wala akong nararamdaman ngayon.

I was half running – half walking. Hindi ko na alam kung anong nangyari sa party pero isa lang ang nakarehistro sa utak ko ngayon, si Ruel at si Elias Manuel Orejon ay iisa. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon. Ayoko na ring isipin, dahil wala iyon sa oras ko. Wala akong karapatang magalit sa kanya kasi hindi rin naman ako naging tapat sa kanya.

I didn't tell him who I am, I had no intention of telling him who I am, so this is over.

Finally, nakarating ako sa cabin namin. Pumasok ako at nag-diretso sa silid ko. Tumawag ako sa main building para magpadala sila ng kotse dito sa cabin para masundo ako. Matapos makipag-usap ay kinuha ko ang luggage ko para makapag-empake. Wala akong masyadong damit rito, hindi ko rin naman kailangan ng marami.

Ang mahalaga, nandito ang passport ko at iyong mahahalagang papeles ko. I need to leave asap. Habangn naglalagay ng damit ay huminto ako para mag-book ng flight – asap. Babalik ako ng Hawaii. Hindi muna ako magpaparamdam sa pamilya ko. I took my memory album – it's one of my priced possession.

I went to the walk-in closet. Sa ilalim na drawer at kinuha ko iyong manila envelope roon. I need that too, naroon kasi ang result ng MRI scans ko. Mabilis na bumalik ako sa bedroom pero napatigil ako nang makita kong nakaupo na roon si Papa at Mommy.

I didn't know what to say.

"Hey, Pops!" I said in a high pitched voice. Si Mommy ay mugtong – mugto na ang mga mata.

"Care to tell us where you're going, Andromeda."

Patay na. Binanggit n ani Pops ang buong pangalan ko. Tumayo siya at lumapit sa akin. Hinatak niya iyong envelope na hawak ko pero ayokong bitiwan iyon.

"Dr. Roses talked to us." His dark eyes were penetrating through me. "She asked us to have your head check, but as I can see, nagawa mo na iyon."

"Pops... no..." Mahina na ang boses ko. Hinaltak niya ang envelope na iyon at inilabas ang scans ko sa loob. Dalawa iyon. The first one was dated three years ago and the second one was dated two months ago. My tears fell.

"Yvo..." Dumaing na si Mommy.

"A tumor a size of a lime." He said. Binasa niya lang iyong isinulat ko roon. "Kailan pa?" He asked me. "Kailan pa, Andromeda?"

"Pops, please, I don't want to talk about it."

"Kailan pa?!" Sigaw niya.

"Just answer your dad, Andromeda."