Artista, Ang Aking Kaaway

27

Tahimik syang pumasok sa pinto habang ako ay naiwan sa labas at tinititigan lamang ang kanyang likod.
Nagseselos sya? Ang isang Kurt Barber nagseselos?
"Tatayo ka na lang ba jan?
Natigil ang aking pag-iisip ng bigla nya akong hinila sa loob.

"Ang harsh mo talaga kahit kaylan.
Sabay himas ko sa aking kamay. Ansakit kasi ng pagkakahila nya, hindi ako bagay na bigla-bigla lang nyang hihilahin. Sya yung hilahin ko ng ulo eh, tingnan nya!

"Sa gwapo kong to, dapat hindi ka na hinihila!
Nakangisi pa sya habang padabog na napaupo sa kanyang couch.
Sinabi ko bang payabangan kami ngayon? Tumahimik na lang kaya sya noh?
"By the way, I have a meeting today, mag-isa ka nalang muna dito at baka buong araw akong wala sa bahay.

"Buhay mo yan, bahala ka sa oras mo, mag-iwan ka lang ng pagkain ko dito para naman di ako magmukhang kawawa sa bahay mo.
Umupo na din ako sa tabi nya, inaantok na ako, di ko mapigilang maghikab sa harap nya. Kaya bigla syang nangasim na nakatitig sa akin. Haha.

"Sus, ang arte!
Sabay pisil ko sa tagiliran nya.
"Parang hindi naghihikab?

"Of course, I am a human too. Pang adones man ang aking look, tao padin ako, ang ginagawa mo ay ginagawa ko din.
Sabay himas nya sa kanyang makinis na mukha.
"Yun nga lang, kabi-kabila ang camera namin kaya kahit paghihikab ay tinatagoan namin, sa harap at likod ng camera.

"Ang hirap ng buhay nyo.
Inaantok na talaga ako. Nag-b-blur na sya sa mga mata ko.
"Hayaan mo, magdadala ako ng panyo para kapag maghihikab kana, tatakpan ko ang camera para sayo.
Ayan na, bumagsak na ako sa gilid ng inuupoan ko.

"Masyado ka talagang abala, alam mo ba babae?
Naramadaman ko nalang ang pag-angat ko.
Sa isip ko, gusto ko pa sanang gumising, pero sabi ng mga mata ko, hayaan mo muna ang katamaran mo ang magwagi ngayon, kaya di nalang ako pumalag.
Antok na talaga ako.
"Sweat dream, sleeping beauty.
Isang halik sa noo ang iniwan nya bago ako tuloyang nakatulog.
Bumawi ata ang katawan ko dahil sa walang tulog kagabi, kakahintay sa kanya.
Isang maingay na katok ang nagpagising sa akin, madilim ang paligid ng maabotan ko ito.
Sino bang katok ng katok?
Si hilaw na ba yan? Ang harsh nya kahit doon sa pinto. Sorry pinto, ganyan talaga sya.
Binuksan ko lahat ng ilaw at napatingin sa may orasan, alas syete na ng gabi? Napalalim ata ng sobra ang tulog ko ah?
"Wait lang!
Ang ingay ng katok nya! Walang ya!
"Ano ba naman kurt----? Anu ba yan------ah!--lo---lola?!!
Nagulat ako sa kaharap ko, hindi ako nagkakamali, ang lola ko ang nasa harap ko?!

"Umuwi ka na sa bahay ngayon din!
Hindi sya yung ordinary utos lang, isa itong utos ni lola na may tunog galit.
Ibig sabihin, bawat sasabihin nya, sa gusto at hindi mo gusto, susundin mo sya.

"No!! I won't let happend that you will control my life too like what you did to my parent!!!
Nagulat ako sa sandamakmak na bodyguards ni lola ang pumasok sa loob ng condo, yung dalawa, ay hinawakan ako sa aking kaliwa at kanang kamay.
"Anong sabihin nito?!!!

"Uuwi ka sa bahay? O kagaya mo, babagsak din ang pinagkakatiwalaan mong lalake. Tapos ko ng kausapin ang agency ng lalakeng yun actually, so the option here is,--- iiwan mo ang lalakeng iyon, or hahayaan mo syang makitang bumagsak at sisiguraduhin kong wala na syang malalapitan pa. Wala na.
Napatingkad ang aking mga mata, sabay tingin ko dun sa malaking picture frame na nakadikit sa dingding sa condo ni hilaw. Sa imahe ni hilaw dito ay nakangiti ito.
Masisira? Idadamay nya pati ang buhay ng ibang tao?!

"No! Huwag mo syang pakialamanan!---lola, labas ang ibang tao sa problema natin dito, la---naiisip mo ba ako? Ang damdamin ko?!!
Inalis ko ang kamay ko sa mga bodyguard ni lola pero kalaunan,
Hinawakan na naman nila ako sa magkabilang kamay ko sa mga bodyguard ni lola, hindi ko alam kung papalag ba ako o hindi eh?
ang banta ni lola laban sa akin ay talagang hindi ko gusto!

"I  always think, for the best for you iha, and I know, this is best for you, kaya wag ng matigas ang ulo, umuwi na tayo.
Sa oras na ito, pumalag na ako dahil hihilahin na ako ng mga tauhan ni lola!
Nagawa ko pading ngumisi at tumawa sa sinabi sa akin ni lola.

"La? Are you sure about that? The best for me? Or for your money---!?
Nagulat ako ng may dumampi sa pisngi ko, isang malakas na sampal ang pinakawalan sa akin ni lola.
Napatingin ako sa kanya ng masama, this is my first time na pinagbuhatan nya ako ng kamay.
Am I worst? Dahil sinagot-sagot ko si lola? Pero paano naman ang karapatan ko?
This idea from her is true insane!

"Don't say that to me!!!
She pointed herself while defending herself from nonsense reason.
"Me? I always think for the best for you! Because one of this day, you will owned, entire of our business!
So what is the best for you, is only, my choice for you! Understand?!!!

"Your money lola is not my money.
Now, I understand why mommy and daddy chose to live outside of the country, instead here, why they leave me here? To skip your existence.
Bumibigat ng husto ang aking dibdib dahil ngayon ko lang to nalabas kay lola, pabigat ng pabigat nadin ang mga mata ko dahil anytime may babagsak na namang luha.
"And I am the way to excuse their reason.

"That is not true!
Maging si lola ay nagulat din sa sinabi ko, di siguro nito matanggap ang katotohanan na ang sarili nyang anak ay nagawa ito sa kanya. Daddy, is one of his favorite son.

"You have no idea lola, how I was, endure this pain?
Being alone to a big house, how I was comforted myself, longing to your all of your presence, la? I am totally empty!
Did you see it?
Unti-unti ng bumagsak ang mga natagong luha ko, simula pa ng aking pagkabata, at hanggang ngayon sa aking katinoan na wala akong totoong pamilya kundi ang tahimik at malaking bahay na ako lang ang nakatira.
I was crying at loud, gaano ba kasakit ang dapat ko maranasan bago nila ako pansinin? Kailangan ko din sila, ang pag-aaruga nila, hindi sa pera nila, kundi ang pag-aaruga na anjan sila sa tabi ko, pero wala! they chose to leave me.
Nagulat ako ng kumawala ako sa mga nakahawak sa aking mga bodyguard na nakahawak sa akin.
At nakita ko ang ginawang pagtulak niya sa mga bodyguard na iyon.
"Kurt!!!
At agad akong yumakap sa kanya ng mahigpit.
"Kurt----*huk** huwag mo kong ibigay sa kanya, babalik na naman ako sa tahimik na bahay na iyon*huk**

"Apo, bukas na tayo mag-u-usap.
Babalik ka sa bahay bukas.
Napatingin ako kay lola, at nakita kong nakaramdam ito ng panghihina, ginabayan sya ng mga nakabantay sa kanya.
"Mahal kita apo, huwag mong isipin na di ka namin mahal.
At tuloyan na itong tumalikod sa amin at lumabas sa pintoan na iyon.
Isa-isa ng lumabas ang mga bodyguard ni lola at iniwan kami ni Kurt doon.
Tiningnan ako ni Kurt, at pinahid nya ang namumuong luha sa gilid ng aking mga mata.
At di ko napigilan ang sariling umiyak sa kanyang bisig, dahil yung sakit, at iyak, di ko kayang pigilan, lalo ng makita ko ang panghihina ng aking lola.
I felt guilty, I felt the pain.
Sasabihin ko bang nami-miss ko na sila na pamilya ko? Pero papaano ko sasabihin ang mga katagang iyon, kung walang panahon na magsama-sama kami ng buo? Kahit isa.
Walang memory, wala.

"Sssshh, nandito na ako, huwag ka ng umiyak.
Hinimas nya ang aking likod, sabay hawak nya sa aking ulo.
Ngayon ko lang naramdaman na may nag-comfort sa akin. Oo dati, I pretended nothing, and nobody did comfort me because they knew, it was okay. Though it is not.
But, now, there is someone who knew  already ,that I am in pain, no pretending anymore.
"Sssshh huwag ka ng umiyak, nandito na ako.
Inulit nya pa iyon, ang sarap pakinggan, pakiramdam ko, May kadamay na ako at hindi na nag-iisa.
Salamat Kurt Barber at andito ka ngayon.

#J U N C E M A N H I D