แสงไฟสว่างไสว ก้อนเมฆจากสีฟ้าสดใส เริ่มคล้ำเป็นสีดำ มืดมิด กลิ่นอาหารที่จินทำให้น้องชายสุดน่ารักของเขาหอมอวดอวนออกจากห้องทะลุกำแพง
" แท มากินข้าวก่อนสิ พี่ทำไว้เยอะแยะเลย " เสียงใสๆอ้อนๆของจินดังขึ้น" ผมไม่กินได้ไหม ผมไม่หิวเลย " แทตะโกนตอบกลับด้วยเสียงทุ้ม
" ชั้นอุตส่าห์ทำตั้งนานนะ " จินตะโกนกลับด้วยเสียงที่หงอยๆ
" ก็ผมไม่หิว " แทตอบกลับเพียงสั้นๆห้วนๆ
สิ้นเสียงแทลง ก็มีเสียงจานกระเบื้องแตก
'เพร้งงง!!' " อร้ากกก! " เสียงจินร้องลั่นด้วยความตกใจ แทรีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจเช่นกัน" ทำอะไรของพี่เนี่ย ทำไมไม่ระวังเลย เป็นพี่สะเปล่า สะเพร่าจริงๆ " แทติจินออกไป
" ใครจะไปรู้หละ ว่ามีจิ้งจกอยู่ แกมาติพี่แบบนี้ได้ยังไง ไม่รู้แล้วยังพูดอีก หึ! " เสียงหงุดหงิดของพี่จินหลุดออกไป
"ถอยออกไป " พี่จินบอกแท
" จะทำอะไรของพี่เนี่ย เดี๋ยวเศษจานก็บาดหรอก " แทพูดออกไปด้วยความเป็นห่วงพี่ชาย
"ก็พี่เป็นคนทำอะ ทำเองก็ต้องเก็บเองสิ " จินพูดออกไป พรางก้มกำลังเก็บเศษจาน
แทมองตอนพี่จินเก็บไม่ห่าง เพราะกลัวจะซุ่มซ่ามบาดมือ
| เก่งจริ๊งงๆ ไอพี่ซุ่มซ่ามเอ้ย |" มองอะไรนักหนา ไปถุงกระดาษตรงตู้มาสิ จะได้เก็บละเอาไปทิ้ง " เสียงของจินดังขึ้น จินขมวดคิ้งมองหน้ามองแท
" โอเคเดี๋ยวไปหยิบให้ อย่าพึ่งหยิบเศษจานนะ เดี๋ยวบาดมือ " แทพูดด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง พรางรีบวิ่งไปหาถุงกระดาษที่คู่อีกห้อง
" อ่าาส์ นี่แทเห็นพี่เป็นคนซุ่มซ่ามนักหรือไงง หุ " จินพูดตอบกลับ
" ก็ใช่หน่ะสิ " เสียงตะโกนของแทลอยมาพร้อมเสียงเท้าที่วิ่งเอาถุงกระดาษมาให้จิน
" เก็บเสร็จแล้วผมไปทำงานต่อแล้วนะ " แทเอ่ยขึ้น
" อื้อ พี่ไปทิ้งขยะละ " จินตอบกลับน้องชายในขณะที่จินกำลังลงเอาเศษจานที่แตกไปทิ้ง
'ปั่กก!' ชายหนุ่มรูปร่างใหญ่ หล่อ สมาท เดินชนจินร่างเล็ก นุ่มนิ่มลง ถุงกระดาษหลุดมือจินไป เศษจานก็หกกระจาย " โอ้ยย "
จินหลุดคำอุทานไป
" อะไรกัน เดินแค่นี้ยังชนอีกหรอวะ ทางมีไม่ดู " เสียงชายหนุ่มตะโกนออกมา
" นี่นายนั่นแหละ เดินไม่ดูทาง อุตส่าห์หลบให้แล้ว ยังชนอีก ไอผู้ชายตาพิการเอ้ย ! " จินตะโกนกลับด้วยความโมโห" ปากดีจังวะ งั้นเก็บเองไปเลยนะ " เสียงชายหนุ่มตอบกลับอีกครั้ง
" ใจร้ายแล้วยังไม่มีน้ำใจอีก นายอยู่ห้องไหนหะ! " จินตะโกนออกไป
" ห้อง 654 " เสียงชายหนุ่มตอบกลับ และเดินจากไป
| ห้อง 654 หรอ คุ้นๆแหะ |
| เห้ยย !! นั่นมันห้องข้างๆเรานี่นา |ห้องจินและแท
คาทกก..
🐯
🐽: นี่แทนายรู้จักผู้ชายที่อยู่ห้องข้างๆเรามะ
🐯: ห้องไหนอะ
🐽: 654
🐯: อ๋ออ เพื่อนตอนม.ปลายผมเอง ทำไมอะ
🐽: พี่ขอ คาทกมันหน่อยได้ไหม
🐯: แหนะ จะจีบมันหรออ
🐽: จีบบ้าบอไร คนแบบนั้น ไร้มารยาท แทรู้ไหม มันเดินชนพี่ไม่ขอโทษด้วย ว่าพี่ไม่ดูทางอีก ใจร้ายสุดๆ เศษจานหล่นเต็มเลยแล้วไม่ช่วยเก็บเศษจานอีก พูดแล้วหงุดหงิด
🐯: งั้นหรอ ผมว่ามันเป็นคนดีมากเลยนะ55 แต่กวนตีนหน่อยๆ555
🐽: หรอพี่ว่าไม่เลยย ขอคาทกมันได้ไหมเนี่ย
🐯: " JKsz "
🐽: " ขอบคุณ "คาทกก..
JKsz
🐽: นี่นายตาพิการ ชนกันคิดจะหนีงั้นหรอ
JKsz: แค่รู้ห้องนี่รู้ยันคาทกเลยหรออ!
🐽: จะรู้ยันไหนไม่สำคัญทั้งนั้น นายต้องขอโทษชั้นเดี๋ยวนี้
JKsz: ไม่จำเป็นปะ คุณผิดอะ ไม่ดูทางเอง
🐽: นี่นายยังไม่เลิกโทษชั้นอีกรึไง นายผิดนะเว้ย ชั้นอุตส่าห์หลบทางให้ เห็นเล่นโทรศัพท์อยู่ ขนาดหลบให้ยังชนเลย!
JKsz: อ่าวงั้นหรอ ขอโทษก็ได้
🐽: แค่นั้นแหละ หึ!
JKsz: เดี๋ยวดิ !
🐽: อะไรอีก
JKsz: ชื่อไร เรียนไร
🐽: ถามทำไม เอาไปจดทะเบียนราษฏรรึไง
JKsz: อยากรู้
🐽: ชื่อ ซอกจิน เรียก จิน พอ เรียนวิศวะกรรมศาสตร์ ปี 3
JKsz: อ่อ ผมจองกุกเรียนวิศวะกรรมศาตร์ ปี 1
🐽: อือ
🐽: หะ!! คณะเดียวกันนี่!! โอ้ยย บ้าเอ้ยย
JKsz: ไว้เจอกันนะครับ ถ้าดวงสมพงษ์กันผมจะไปเป็นน้องรหัสพี่นะครับ พี่จิน
🐽: ไม่มีวันที่ดวงจะสมพงษ์โว้ยยย จะย้ายคณะ!To be continued
ไรท์แต่ง งงๆมะ5555 ฝากติดตามด้วยนะคะ
แต่งครั้งแรกเลย จะตั้งใจแต่งงับ ถ้าคนติดตามมากพออยากมีเซอร์ไพร้ส์ ~
YOU ARE READING
นายข้างห้อง ! #kookjin
Fanfictionเรื่องราวความน่ารัก กวนตีนของพี่และน้องจะเป็นอย่างไร และเรื่องราวความรักของพี่จะเป็นอย่างไร ติดตาม