'ဒီေန႔ေက်ာင္းမအပ္ၾကနဲ႔ဦးၾကာသပေတးေန႔ေပမယ့္ျပႆဒါးေန႔နဲ႔တိုက္ေနတယ္ ေသာၾကာေန႔ကမွရက္ရာဇာ နက္ျဖန္မွသြားအပ္ေတာ့´လို႔ဆိုလာတဲ့ေဗဒင္ယံုသူဖြားဖြားေျကာင့္မသိမသာရြဲ႔သြားေသာကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာျပင္လိုက္ရသည္။
ေမသည္ဖြားအားမ႐ိုမေသဆူပုတ္ျပသည္ကိုေတာင္မႀကိဳက္တတ္၊ ကိုယ့္လိုအရာရာလက္ေတြ႔မွယံုတတ္သူႏွင့္ေ႐ွး႐ိုးစြဲဖြားနဲ႔ေမေၾကာင့္ေန႔စဥ္ဘဝဟာအဆင္မေခ်ာေနတတ္၊
တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုကန္႔လန္႔တိုက္မိသည္ခ်ည္းသာ
ဤသည္ကားထံုးစံ။'ဖြားကလည္း ရက္ရာဇာ ျပႆဒါးလုပ္မေနပါနဲ႔
ေကာင္းတာလုပ္ရင္ရက္ရာဇာပဲေပါ့ ကိုယ္ကမေကာင္းတာလုပ္တာမွမဟုတ္တာေက်ာင္းမွာစာသင္ဖို႔အေရးပဲ ေနာက္ၿပီးေနာက္က်လို႔ပံုႏွိပ္စာအုပ္ေတြကုန္သြားတဲ့အခါဖြားကဝယ္ေပးမွာမို႔လို႔လား
ေမ ပိုက္ဆံေပး ကိုယ္ေက်ာင္းသြားအပ္ေတာ့မယ္´
အလိုမက်တဲ့မ်က္နွာျဖင့္သုန္မႈန္သြားေသာဖြားအားအသာျပံဳးျပရင္း ပြစိပြစိျဖင့္ပိုက္ဆံကမ္းေပးလာေသာေမ့ကို 'ကိုယ္သြားၿပီ´
လို႔ေျပာရင္းအခ်စ္ေတာ္စက္ဘီးအားထုတ္စီးလိုက္သည္။ကိုယ့္ရဲ႕ျပႆဒါးေန႔သည္သာယာသည္ထက္ပိုခဲ့သည္။သာသာေလးတိုက္ခတ္ေနေသာေလေျပမ်ားသည္အစိမ္းႏုေရာင္ပ်ိဳးခင္းမ်ားအားယိမ္းႏြဲ႔ေနေစသည္။မ်ဥ္းအလိုက္ယိမ္းယိုင္သြားေသာပ်ိဳးပင္မ်ားအားျဖတ္သန္းကာရြာထိပ္ရိွအထက္တန္းေက်ာင္းသို႔သြားေနေသာကိုယ့္အားေကာက္စိုက္သူတခိ်ု ု့ကျပံဳး၍ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္
ကိုယ္ဟာအိမ္မွာခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပမည္ သို႔ေပမယ့္ကိုယ္သည္လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။မိုးဦရာသီသည္ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနတတ္ၿပီးေနေရာင္သည္အရမ္းထြန္းလင္းျခင္းမရိွ ဤသည္ကကိုယ္ခ်စ္ေသာရာသီ၏အေနအထား နားၾကပ္ထဲကvolumeကိုျမွ႕င့္ၿပီးသည္ႏွင့္စက္ဘီးအားတဟုန္ထိုးအားစိုက္နင္းလိုက္ေသာကိုယ္၏ ျပႆဒါးသည္ အစဥ္အလာမျပတ္ကံဆိုးမႈတို႔အားေဆာင္ၾကည္းျမဲျဖစ္သည္။
ကုန္းအဆင္းတြင္ျပတ္သြားေသာဘရိတ္အားက်ိန္ဆဲရင္းျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟုစိတ္လႊတ္လိုက္ေသာကိုယ္သည္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထကြန္ကရစ္လမ္း၏အစြန္းတြင္ပံုက်ေနခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ့္၏ျပႆဒါးသည္ရက္ရာဇာအျဖစ္သို႔ကူးေျပာင္းေစမည့္သူႏွင့္မေတြ႔ခင္အခ်ိန္ထိအၿပီးတိုင္ရက္စက္ခဲ့သည္ထင္ပါသည္။
'ရရဲ႕လားညိီ´ဟုတိုင္းရင္းသားဘာသာစကားျဖင့္ဆိုလာေသာအဆိုက္ိုကိုယ္အျပည့္အဝနားလည္ပါေသာ္လည္းထိုသူ၏အသြင္ကကိုယ့္ကိုဆြံ႔အေစခဲ့သည္။
ကိုယ္နားမလည္ဘူးအထင္ႏွင့္ေျပာင္းလဲသံုးႏႈန္းလိုက္ေသာအသံျသျသတို႔ေၾကာင့္ေငးေနမိျခင္းအားသတိျပန္ဝင္ေတာ့'ထႏိုင္လား ထၾကည့့္ဦးညီ ခန ကိုယ္ထူေပးမယ္´ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ကိုယ့္ကိုညင္ညင္သာသာထူမေပးေသာထိုသူအားထိုအခ်ိန္ခနတြင္နတ္သားေလးလို႔ကိုယ္ျမင္လာသည္။
ထိုနတ္သားေလးသည္ကိုယ႕္အားတြဲရင္းရြာလယ္ရိွကိုယ့္အိမ္ကိုအေရာက္ျပန္ပို႔သည္အထိကိုယ္ဆြံ႔အေနခဲ့သည္။
ဆြံ႔အေနေသာကိုယ့္၏ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာျမည္ဟီးေနေသားႏွလံုးခုန္သံေၾကာင့္ေတာ့ ထိုသူအား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရန္မေမ့ခဲ့ေပ။
'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အကို´လို႔တိုင္းရင္းသားစကားျဖင့္ေျပာေတာ့ မ်က္ခံုးပင့္၍ျပန္ၾကည့္ေသာထိုသူသည္ ပါးခ်ိဳင့္မ်ားခြက္ေအာင္ျပံဳးျပရင္း 'ညီကမြန္လူမ်ိဳးပဲကိုး´လို႔ဆိုရင္း
ကိုယ့္ေခါင္းထက္မွဆံပင္အခ်ိဳ႕အားအုပ္ကိုင္ရင္း'ကဲ့ ေဒ့ ေနာက္မွေတြ႔တာေပါ့´လို႔ဆိုခဲ့သည္။