Het verhaal gaat over twee vrienden (jongen en meisje) die samen gaan snowboarden in Antartica. Dan gebeurt er iets dat ze nooit hadden verwacht...
Brease(meisje):
17 jaar oud, houd een dagboek bij en is erg goed in snowboarden. Heeft lang, blond haar en bruin- groenige ogen.
Blue (jongen):
17 jaar oud, verlegen en is goed in snowboarden. Heeft kort, bruin haar met blauwe ogen.
Zaterdag 6 februari, mijn slaapkamer:
Lief dagboek, ik zit hier te schrijven aan mijn bureau terwijl ik eigenlijk nog huiswerk moet maken maarja... zo gaat het leven van een moeilijke, 17 jarige puber nou eenmaal. Blue belde me vandaag, hij vroeg of we even over iets belangrijks konden praten... ik ben echt ZO benieuwd over wat hij te zeggen heeft! Waarschijnlijk zit hij weer in de problemen met school ofzo... ik ken hem inmiddels zo goed (al sinds groep 3) dat ik zowat alles van hem weet, maar goed, ik moet gaan... mijn moeder roept me van beneden of ik kom eten. Doeiii dagboek!
Zondag 7 februari, café Coffee:
Hoi dagboek, ik had gisteren nagedacht over wat Blue zei. Ik heb hem na het eten gebeld en gezegd dat we zouden afspreken bij het café bij mij om de hoek genaamd: Coffee. Daar zouden we dan praten over het "belangrijke nieuws".
Nu zit ik dus in dat café, terwijl Blue even naar de wc is, heb ik rustig even de tijd om in mijn geliefde dagboek te schrijven, want ik neem dit ding zowat overal mee naartoe!
Blue heeft me net het nieuws verteld. Hij zei dat hij voor zijn snowboard carrière naar Antartica moest afreizen omdat, daar het grootste snowboard-toernooi van het jaar word gehouden! En hij zei ook, hier komt het dagboek, houd je vast, niet schrikken want, daar kreukelt je papier misschien van! Dat ik ook mee mag, zodat ik mijn carrière ook verder kan opbouwen!!! OMG! Ik mag misschien met mijn beste vriend naar Antartica afreizen! En dat nog wel onder schooltijd! Wat ben ik toch een bofkont! Oh, Blue komt eraan, ik moet gaan! Ik wil niet dat hij me ziet schrijven in mijn dagboek, want dat staat zo raar, Hihi! Toedeledokie dagboek!
Maandag 8 februari, mijn slaapkamer:
Hallo dagboek! Ik ben dus gaan vragen of ik mee mocht aan mijn vader en moeder. Het ging ongeveer zo:
Ik kwam gisteren de huiskamer binnen na het lunchen (en praten) met Blue. Ik kwakte mijn sleutels neer op tafel, en ging zitten naast mijn moeder op de bank. Ik besloot om het rustig aan te vertellen. Ik zou dus niet gelijk gaan praten over "het belangrijke onderwerp van de dag". Dat zou namelijk dom zijn, aangezien bijna NIETS mag van mijn ouders! Ik mag niet eens even naar de stad als ik iets nodig heb! Maar goed, ik dwaal af.
Dus, eerst maakten we gewoon gezellig een praatje over hoe mijn dag was. Daarna heb ik het gevraagd. Ik zei:" mam, pap, ik moet jullie iets belangrijks vertellen". Ze waren natuurlijk gelijk weer helemaal panisch! Maar goed, ik ging verder. " Ik was vandaag met Blue in een café om te praten". "Hij zei dat ik met hem mee mag afreizen naar Antartica voor een Snowboard toernooi". "En niet zomaar een Snowboard toernooi," zei ik. Nee, het GROOTSTE snowboard toernooi van het JAAR"! Mijn ouders staarden me ongelovig aan. Het was mijn moeder die als eerste het woord nam." Liefje, ik ben ZO blij voor je"! Zei ze met een grote glimlach op haar gezicht." Maar, op een voorwaarde". De moed zakte me in de schoenen. Als je belooft dat je ons elke dag belt!" Zei ze. Mijn vader vervolgde." Oh ja, en lieverd, zou je misschien zo vriendelijk willen zijn om ook die heerlijke koekjes mee te nemen van het vliegveld"?" Is goed pap," lachte ik." En ook niet met Blue in een kamer slapen," grapte mama. Ik werd meteen rood en begon te blozen." Natuurlijk niet mam"!" Ik beloof het je," zei ik terwijl ik mijn ouders allebei een dikke knuffel gaf.
