Zawgyi
God's messenger 🌟 (Part-2)
"Hyung အဲ့ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္လား...."
ထိုစဥ္ အလိုက္မသိသူ ဒင္းက....
တဝုတ္တည္းဝုတ္ေနသည္.....
"အမယ္ မေၾကာက္ အေမ့ မေၾကာက္ဘူး အားးး"
တစ္ခါေဟာင္တိုင္းတစ္ခါေအာ္ေနေသာ သူ႔ခမ်ာ ရယ္
ခ်င္စရာလည္းေကာင္း ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းလွသည္....
"Hyung ကၽြန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ပါေတာ့ ဖက္ထားတာလဲ
အသက္ရွဴၾကပ္ေနၿပီ...."
"ဟမ္!"
ဖက္ထားေသာ လက္ကို ဆတ္ခနဲလႊတ္လိုက္သည္...
"ေမာင္းထုတ္လိုက္စမ္းပါ...အႀကီးႀကီးပဲ"
"Hyung ကလည္း ကိုက္မယ့္ပံုမေပၚပါဘူး ေမးၾကည့္
ပါလား..."
"ေမးၾကည့္ရေအာင္ ငါက ေခြးမွမဟုတ္တာ..."
"ေအာ္ အဲ့လိုထင္လို႔..."
"ဘာာာာာာာာ!!!!!!!!"
"ေအာ္ မွားလို႔ ေခြးစကားနားလည္မယ္ထင္လို႔..."
"နားလည္စရာလား ငါက လူ လူ....ေတာ္ၿပီ မင္းနဲ႔စကား
ေျပာရတာ အာ႐ုံေနာက္တယ္ သြားၿပီ....."
"ေနပါဦး...."
ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲထားသည္.....
သြားခ်င္ေသာ္လည္း လက္ကိုလႊတ္ခ်ဖို႔ ပါးစပ္ကမေျပာ
ထြက္ခဲ့.....တကယ္တမ္းေျပာထြက္ခဲ့သည္မွာ....
"ဘာေျပာမွာလဲ"
"Hyung ကိုအကူအညီေတာင္းစရာရွိလို႔..."
"လာျပန္ၿပီ ဒါပဲ ငါဘာမွမကူညီႏိုင္ဘူး...."
"ကူညီႏိုင္ပါတယ္ Hyung ရယ္...."
"ဘာလဲ ပိုက္ဆံလဲမရွိဘူး ဘာမွမရွိဘူး ငါ့႐ုပ္ရည္နဲ႔ပက္
သတ္ၿပီး ဘာလိုလဲေျပာ ရမယ္..."
"ငိ...Hyung ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ နားေထာင္ပါဦး
ကၽြန္ေတာ္က အမွန္တကယ္ ေခါင္းကို အ႐ိုက္ခံထားရ
တာ...ဘာမွမမွတ္မိဘူး...."
"ဟမ္!!!ဘယ္သူက႐ိုက္တာလဲ?"
"ေအာ္ Hyung ရယ္ ဘာမွမမွတ္မိပါဘူးဆို..."
"ေအာ္ ေအး ဟုတ္သားပဲ..."
"ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမမွတ္မိေတာ့ ဘယ္ျပန္ရမယ္လဲမသိ
ဘူး....ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူလဲေတာင္ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး...
ကၽြန္ေတာ္ ညဘက္ႀကီး ေျမႀကီးေပၚမွာ လွဲေနရင္း ႏိုး
လာတာ ေခါင္းေတြလဲအရမ္းမူးေနာက္ေနတာ ဘယ္နား
လဲလည္းမသိေတာ့ဘူး ဘာမွလဲစဥ္းစားမရဘူး....ေျခဦး
တည့္ရာ ေလွ်ာက္လာတာ မနက္မိုးလင္းသြားတယ္....
ၿပီးေတာ့ Hyung နဲ႔ေတြ႕တယ္ ဒါပဲ..."
YOU ARE READING
God's Messenger • Namjin (The Namjinist) || COMPLETED ||
Fanficတိမ်လို မြူခိုးလို မင်း..... ငါမဖိတ်ခေါ်ဘဲ ဝင်လာတယ်.... ငါမနှင်ပါဘဲ ပြန်ထွက်သွားတယ်.... လောကကြီးရယ် ငါ့အတွက်တရားရဲ့လား???
