Biliyorum. Üzülüyorsun. Aslında yakınken bir o kadar uzak olmasına üzülüyorsun. Canın yanıyor. Uğraşlarının boşa olduğunu görünce canın yanıyor. Gözlerin yanıyor. Kalbin acıyor. Biliyorum. Biliyorum. Üzülme demeyeceğim. Olmuyor çünkü. Üzüleceksin. Daha da çok yorulacaksın. Sen kovaladıkça o kaçmaya devam edecek. Biliyorum. Hep öyle olur çünkü. Ama bir süre sonra yorgunluğun topuklarını morartınca, diz çökeceksin yere. O kaçmaya devam edecek. Arkasına baktığında olmayacaksın. Geri gelecek demeyeceğim. Tabii ki gelmeyecek. Sen daha fazla üzüleceksin.
Ve işin en kötü yanı da ne biliyor musun? Sen üzüldüğünle, yorulduğunla, canının acısıyla, kalbindeki hayal kırıklıklarıyla kalacaksın.
O kadar yazdım demek istediğim tek şey ''Kendine Gel!''
Koşmaktan vazgeç.
Anladın mı lan?
Şimdi siktir git yat uyu..
