IAN SOMERHALDER İLE HAYAL ET

Alaric'in öğrencisi

Üniversitedeki ilk yılındı. Yeni ortamına alışmaya çalışıyordun. Buradaki en sevdiğin hocan Alaric'di ve onun projesinde sağ koluydun. Kimse insandışı varlıklara ilgi duymadığından işin kolay olmuştu.

Şimdi de o olmadan odasındaki kütüphaneyi düzenliyordun. Aynı zamanda da kitaplarını kurcalıyordun. Elini eski kitapların üzerinde gezdirirken günlük tarzı bir şeye rastladın ve merakına yenik düşüp kapağını araladın. Sayfaların üzerindeki tarih sana gerçekten eski bir günlük olduğunu kanıtlıyordu.

"1864..."

Kendi kendine mırıldanırken günlüğün arasından düşen resme baktın. Altında Katherine yazıyordu ama bunun Elena olduğuna yemin edebilirdin. Günlüğü biraz daha karıştırdın. Sahibinin Stefan Salvatore olduğunu anlamıştın.

"Stefan, bizim Stefan mı?"

Durmadın ve içinde yazılanlara odaklandın. Kan, dehşet ve vampir olmak...

Kapının aniden açılmasıyla elindeki günlüğü korkuyla düşürdün. Ayağınla masanın altına ittiğinde gelene baktın.

"Damon!"

Elinde bir şişe ve iki kadeh vardı. Uzun zamandır görüyordun ama aranızda uzun bir konuşma geçmemişti.

"Selam! Alaric nerede?"

"Bay Saltzman, kızlarının yanında."

Dudaklarını yalandan bir üzüntüyle büzdü. İçeri girip kapıyı kapattı.

"Olsun, sen de benim işimi görürsün."

Alaric 'in masasına oturup bacaklarını masaya uzattı.

"Sana nasıl yardımcı olabilirim?"

Kadehleri doldururken çok içiyor diye düşünmeden edemedin.

"İçerken bana eşlik edebilirsin mesela, tatlı kız."

Gözlerini kısıp arkana sakladığın fotoğrafa baktı. Eğilip yerdeki günlüğü aldığında yutkundun.

"Ve ben de sana bu konu hakkında bildiklerim anlatırım. Projene katkım olur. Anlaştık mı?"

Elindeki kadehi kaldırırken sana baktı.

"Anlaştık."

Sen de masanın önündeki sandalyeyi çekip adamın karşısına oturdun. Uzattığı kadehi alıp diktiğinde boş bardağı masaya çarptın. O da elindeki günlüğü çevirmeye başladı.

"Bu günlük....Benim sevgili kardeşime ait."

"Bunu anladım zaten. Anlamadığım 1864 yılına ait bir günlük nasıl Stefan 'nın olabilir?"

"İçini açıp okumadın mı?"

"Şey...Okudum ama-"

"Ama sana imkansız gelen şeyler var."

"Evet."

"O zaman neden bu projede çalışıyorsun, adını bilmediğim tatlı kız?"

"Adım, S/A ve ben...Sadece bay Saltzman ı sevdiğimden bu projedeyim. Bunlar aramızda kalırsa sevinirim."

Kafasını sallayıp hızlıca ve boşalan bardağını doldurdu. Elindeki yüzüğün benzeri Stefan'da da vardı, emindin. Alaric 'in bahsettiği günışığı yüzüklerinden...

"İnanmadığın işe girişmen yanlış, S/A. Adın hoşuma gitti bu arada."

Omuz silktin ve adın için dediklerine teşekkür ettin. Elindeki fotoğrafı önüne koydun ve sordun.

"Bu fotoğraftaki de Elena ya benziyor ama eskilerden kalma bir genç kız gibi duruyor, adı Kather-"

İçeriye giren Stefan, Bonnie ve Caroline endişeyle bir şeyler geveliyorlardı. Damon ve seni daha fark etmemişlerdi.

B- "Katherine geri dönmüş."

C- "O sürtüğün kalbini kendi ellerimle sökeceğim."

S- "Alaric kazıklarından birine...S/A! Damon!"

Onlar sizi yeni fark etmişken Damon a baktın. Gözlerini sana dikip bardağından bir yudum daha aldı.

"Sana her şeyi baştan anlatmalıyız galiba."

"Be-bence de...Kazıklar arka tarafta."

Nasıl oldu bu? Çok hızlı yazdım ve kontrol edemedim. Umarım hata yoktur. 😊
Devamı olsun mu?