Ζήσε!

κεφάλαιο:ζωή

Η μέρα σήμερα είναι όμορφη. Η κάθε μέρα είναι όμορφη. Γι'αυτό την απολαμβάνουμε ολόκληρη από την αρχή της. Μην ξυπνάς με γκρίνια και νεύρα. Χαμογέλα και νιώσε ευγνωμοσύνη καθώς αντικρίζεις και πάλι το θερμό φως του Ήλιου. Σκέψου το απαλό αεράκι της ανατολής συνοδευόμενο από την γλυκειά καλημέρα των αγαπημένων σου προσώπων. Να χαίρεσαι αυτές τις στιγμές. Τις απλές, τις ζεστές, αυτές που σε κάνουν να αισθάνεσαι ζωντανός. Γιατί είσαι. Πάψε λοιπόν να συμπεριφέρεσαι σαν νεκρός. Άρπαξε τις ευκαιρίες, νιώσε την ομορφιά της ζωής, γίνε η καλύτερη εκδοχή σου, άλλαξε τον κόσμο. Ξέρω... λέω αδιανόητα πράγματα και εύκολα λόγια. Αλλά αυτός ο κόσμος αλλάζει απλώς με μία αγκαλιά, ένα ζεστό φιλί, μία ευγενική χειρονομία. Να είσαι πάντα ευγενικός. Κι ας σε αποκαλούν αγαθό και αφελή. Εσύ να είσαι. Να δίνεις αγάπη και να χαίρεσαι τη ζωή. Άφησε τους άλλους να μετράνε. Μετράνε χρήματα, σπίτια, αντικείμενα. Να σου πω δεν ξέρω γιατί μετράνε. Μάλλον ούτε και εκείνοι ξέρουν. Και ξαφνικά οι μέρες κυλάνε και αυτοί ακόμη μετρούν. Εσύ πάλι περνούσες αλλιώς τον καιρό σου. Γελούσες, έκανες έρωτα, ταξίδεψες και υιοθέτησες τελικά εκείνο το αδέσποτο αν και ο μισθός σου έφτανε ίσα ίσα για το μήνα. Έκανες όμορφα παιδιά. Όμορφα στην ψυχή, όπως εσύ. Τώρα κοιτάς πίσω σου. ΝΑΙ, ΤΑ ΚΑΤΆΦΕΡΕΣ! Έζησες. Έδωσες και πήρες πολλά. Κυρίως έδωσες. Περίεργο γιατί νιώθεις ότι έχεις πάρει περισσότερα απ'όσα φανταζόσουν ποτέ. Έχεις πάρει αγάπη και ικανοποίηση. Την ικανοποίηση πως η ζωή σου έχει νόημα.Θυμήσου μόνος σου το κατάφερες αυτό. Πες μπράβο στον εαυτό σου. Όσο για εκείνους που μετρούσαν τώρα δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν. Από το πολύ μέτρημα ξέχασαν να ζήσουν. Τους περίσσεψαν τόσα χρήματα που δεν ξέρουν πώς να τα ξοδέψουν. Είναι γέροι. Δεν μπορούν να ταξιδέψουν, πονάει η μέση τους. Ούτε να ερωτευτούν γιατί είναι μίζεροι. Ούτε να κάνουν παιδιά. Ούτε φίλους έχουν. Πονούν. Υποφέρουν. Ψυχικά κυρίως. Βλέπουν κι αυτοί πίσω τους. Βλέπουν το πλήρες κενό, μία ζωή ανύπαρκτη. Κλαίνε. Μετανιώνουν. Πεθαίνουν σιγά σιγά. Και απορώ πώς άντεξαν όλον αυτόν τον καιρό. Στεναχωρίεμαι να βλέπω ανθρώπους να κλαίνε. Δεν θέλω να κλάψω. Θέλω να ζήσω. Κάθε μέρα. Όλη την μέρα. Μέχρι την τελευταία μέρα!