Unlock / Luke Hemmings (Nederlands)

1.

"Ik ben Ally Thompson, ik ben 17 en word 18 in juni. Ik heb geen broers of zussen, maar ik heb wel een kat dat Richard noemt. Ik teken heel erg graag en dan teken ik vooral mijn gevoelens." Zegt Ally voor de duizendste keer vandaag en zit weer neer. Ze is de laatste die haar moest voorstellen.

"Oké, er is niks meer te doen nu, dus jullie zijn vrij." Knikt mevr. Bernard. De klas begint lawaaierig te worden en stormen uit het lokaal. Nu is Ally alleen met de leerkracht en een jongen dat volgens haar Luke heet.

De dag is eindelijk gedaan, hier heeft ze al van deze ochtend op gewacht. Ze ruimt alles langzaam op, ze wilt nu nog niet naar huis gaan.

Er is niks met thuis zijn, maar het is een heel ander gevoel. Ze voelt haar gewoon niet thuis zonder haar pa. Hij is niet gestorven ofzo, haar ouders zijn gescheiden. Ze wist het al lang dat ze zouden scheiden, ze hielden niet meer van elkaar en dat was heel duidelijk. Dat is 1 van de redenen waarom Ally niet in liefde gelooft.

Ze gooit haar blauwe rugzak over haar rechterschouder en stapt tussen alle banken om uit het lokaal te geraken. Maar ze stoot tegen een van die banken en dat is net tegen de bank van Luke die alles nog aan het opruimen is. Zijn pennenzak valt op de grond en alles valt eruit.

"Sorry!" Zegt ze en bukt om zijn pennenzak en alles wat eruit viel op te rapen. Ze staat weer recht en ondertussen propt ze al zijn pennen nog in zijn pennenzak.

"Jij bent zeker klaar voor het schooljaar." Lacht Ally en rits zijn pennenzak toe.

"Ja." Zegt hij genant en lacht. Ally geeft hem zijn pennenzak en zegt nog eens sorry voordat ze uit het lokaal stap.

"Hey, Ally!" Roept iemand toen ze net naar buiten wou gaan. Ze draait haar om en ziet Luke naar haar toe lopen.

"Uhm, ik vond het nogal eng toen ik alleen in de klas was met mevr. Bernard. Ze staarde naar me." Fluisterde hij het laatste deel, waardoor Ally moet lachen. Hij lijkt zo bang.

Ally draait zich om en opent de schooldeuren met Luke achter haar. Hij komt snel weer naast haar stappen.

"Sorry dat ik je alleen liet." Ally probeert haar lach binnen te houden. Maar als ze naar hem kijk, ziet ze nog altijd die bange blik in zijn ogen, waardoor ze weer begint te lachen.

"Stop met lachen." Zegt hij en kruist zijn armen voor zijn borst.

"Ze heeft je graag." Zegt Ally en zijn gezicht verandert van bang naar gedegouteert.

"Hey, wees blij. Misschien geeft ze je wel extra punten." Ally trekt een wenkbrauw op en hij wrijft zijn 'baard'.

"Niet zo een slecht idee." Lacht hij. Ally trekt gewoon haar schouders op, om te zeggen 'ik weet het' en lacht mee met Luke.

"Ik moet naar links." Zegt Ally als ze hem ziet voortstappen naar het zebrapad.

"Oh, uh." Begint hij genant te zeggen. "Ik moet hiet oversteken." Zegt hij en bijt op zijn lip. Ally knikt en zwaait met een grote lach op haar gezicht naar hem.

"Ik zie je morgen." Zegt Ally en stapt verder.

"Tot morgen." Hoort ze hem van achter haar zeggen.

Na 5 minuten stappen hoort Ally iemand achter haar lopen en kijkt over haar schouder naar achter. Daar ziet ze alweer een rennende luke. Ally lacht en draait haar weer om, maar ze bots tegen iemand aan en vatl een beetje naar achter.

"Sorry!" Zegt Ally en begint hard te lachen. De man steekt een hand op en lacht ook. Gelukkig dat hij er nog mee kan lachen. Ally draait zich om en ziet Luke nog altijd naar haar toe rennen met een grote lach op zijn gezicht.

"Veeg die lach van u gezicht, Hemmings." Zegt Ally en steekt haar tong uit naar Luke.

"Alleen als je met mij een ijsje gaat eten." Zegt hij en Ally knikt.

"Een ijsje zal het goed maken." Lacht ze en volgt hem naar waar hij haar ook zal brengen.