Please don't forget to vote to inspire me in writing this story and feel free to post your comment and suggestion. Hope you enjoy reading and I also hope that you will support this story till the last chapter. Love lots.
Thanks @EdralynBerlon sa nakakainspired na message. Thank You girl.
----------------
Napamulat ako ng mata dahil sa isang bangunot. Sumalubong sakin ang puting kisame. Tahimik din sa paligid at tanging tunog ng makina lang ang naririnig ko. Naramdaman ko ang pagtulo ng mga luha ko. Sinubukan kong gumalaw para malaman kung nasaan ako pero bigo ako at ang tanging daliri ko lang ang naigalaw ko.
"Honey, gumalaw ang daliri niya. Call a Doctor now." boses ng babae na parang ang saya na nakita niya na gumalaw ang daliri ko at dumungaw sakin si Mommy. "Thanks God you're awake now." maluha.luha niyang sabi sakin. Inikot ko ang mga mata ko dahil kahit leeg ko hindi ko maigalaw. Gusto ko sanang magsalita pero may nakalagay sa bibig ko.
Dumungaw din sakin si Daddy at ilang segundo pa nakita ko ang Family Doctor namin at dalawang nurse na tumayo sa magkabilang gilid ko.
Tinutukan ng Doctor ang kaliwa kong mata at Sumunod ang kabila. Inikot ko ulit ang mga mata ko dahil may tao akong gustong makita ngayon. Ang dami kong gustong itanong pero hindi ko magawa.
"Alexander do you hear me? Close your eyes if you do." I followed his instruction and closed my eyes kahit abala ako sa pag.iisip kung nasaan siya. "Now, I want you to follow my finger." mula kaliwa sinundan ko ang daliri niya na pumunta sa kanan. "I think he's okay." he slowly removed the thing in my mouth at tumulong rin ang dalawang nurse. Sinubukan kong gumalaw pagkatapos nilang alisin ang ilan pang nakakabit sakin pero bigo ako. "Do you recognize them?" tanong niya ulit sakin.
"Yes. They're my parents." nakita ko na bumakas ang kaligayan nila sa mukha lalo na si Mommy.
"Salamat sa Diyos." Saad niya.
"Bakit hindi ako makagalaw?"
"It's normal for a survivor of coma. Don't worry you will be alright. You just need to undergo physical therapy."
"Coma?" bigla akong nanlumo sa sagot niya dahil ibig sabihin marami na ang nangyari na hindi ko nalalaman. "For how long? Where am I?" kahit malinaw sakin na nasa hosoital ako tinanong ko pa rin para mabawasan ang hindi ko maintindihang damdamin ko.
"You're under coma for almost eleven months. You're in the hospital Son." sa sinabi ni Dad naalala ko ang bangunot na gumising sakin and I realized that it was not just a dream. It was the last moment that I remembered before I blockout that midnight and it caused so much pain when I remember my friends lying down in pain because of my traitor friend and seeing Veronica and the woman I loved looks like dead.
"Where's Lory?" I looked straight to my parents na nagbago ang expression ng mukha dahil sa tanong ko. They looked to each other and they just remained silent and I know that something bad happened to her. "Tell me please. Where is she?" napapaiyak na ako sa pagmamakaawa sa kanila.
"Calm down Alex. Magpahinga ka na lang muna. Let's talk about this later okay?" kalmading sabi sakin ni Daddy.
"HOW CAN I CALM DOWN!? TELL ME WHERE IS SHE DAD! TELL ME!"
"Alexander calm down. Try to relax." pagpapakalma niya sakin habang hinawakan niya ang balikat ko.
"NO! CAN ANYBODY TELL ME WHERE'S LORY! TELL ME-..."
Bago pa man ako makapagbitaw ng isa pang salita bigla na lang akong inantok pagkatapos kong maramdaman ang parang isang kagat ng langgam.
-----------------
I'm starting to write the sequel of this story and I have two Titles in my mind and I can't decide if which one is better and If I already decide I will post it here so abangan niyo na lang po ang update ko. Thanks a lot guys.
BINABASA MO ANG
The Billionaire's Fake Idiot Fiance
RomanceI'm not an ordinary man kaya mula bata hindi ko naranasan ang magkaroon ng ordinaryong buhay at mas lalo itong gumulo when I met this girl na unang babaeng naglakas ng loob na kalabanin ako. Yes, she is strong but she's not clever in short tanga siy...
