1.BÖLÜM
Benim hikayem biraz değişik nasıl olurda yırtık bir elbiseye bile muhtaç olan ben şuan ülkenin ilk 10 zengini arasındayım bende bilmiyorum...
Herkese göre başarımın sebebi hırs , tabikide bana göre de aynı....
Başlayalım;
Ben Adana 'da küçük bir köyde 18.04.1950 'de doğdum.Çok iyi hatırlarım 6 yaşına kadar ailemle küçük bir evde zorla ısınan ve pencereleri yerine naylon poşet bırakılan bir ev, evde hiç bir eşya yok ,sadece eski bir soba,eski bir kilim vardı...
Bir gün akşam yataklar serildi, yataklar serildi derken yatak yok tabi battaniyenin üzerine yastığımız koyar sadece 1 yorganımız olduğu için de ben ,annem ve babam birbirimize sıkı sıkı sarılarak uyumaya çalışırdık. Annem ve babam benim yatmış olduğumu düşünerek konuşmaya başladılar;
-Bey , evde yiyecek bir kuru ekmeğiz dahi kalmadı.
- Biliyorum Hanım , birde birde yakında çocuğun okulu çıkacak başımıza ne yapacağım bilmiyorum...
-Bey,benim aklımda birşey var ama kabul edermisin bilemem
-Söyle Hanım sen...
-Biz en iyisi çocuğu bir yurdun önüne bırakalım en azından çocuğumun boğazından sıcak bir lokma geçer . Dedi Annem... Üzülerek.
-Doğru diyorsun Hanım en doğrusu bu başka çaremiz yok bu çocuğa eziyet etmeye hakkımız yok . Dedi...
Ve ben o an beynimden vurulmuşa döndüm. Çünkü annem ve babamdan ayrılacaktım . Üzülüp ,yatıp sabahı bekledim ve sabah uyandığımda demirli bir kapının önünde battaniyeye sarılmış ve başımda da insanlar vardı. Ben o an annem ve babamın beni terk ettiklerini anlamıştım...
Beni erkenden terk etmişlerdi, oysa vedalaşıp ayrılabilirdik ...
Ben annem ve babamdan ayrıldığım için çok üzülmüyorum çünkü onlara eziyet oluyordum...
Aslında babam çok zenginmiş , babam annemle evlenmek isteyince dedem onu mirasından mahrum bırakmış ve kardeşlerini babama düşman etmiş hala babamında hakkı olan o paraları amcam ve halamlar yiyor....
Ayağıya kalktım ve sıcak bir el beni tuttu ve içeriye götürdü ve yatakhaneye gelmiştik bir yatak göstererek ;
-Burası senin yatağın. Bundan böyle burada kalacaksın, belli ki ailen fakirmiş seni buraya bıraktıklarına göre....
Bense adeta dilimi yutmuşcasına sadece kadının suratına bakıyordum.
-Senin adın ne ?
-" Ahmet " dedim.
- İyi bari konuşabiliyormuşsun , dedi : Müdire Hanım
..... 1.BÖLÜM SONU
