mutlu olmak herkezin hakkı

ANNE ÖZLEMİ DUYGUSU BAŞLIYOR

7 YIL SONRA

ayşe teyze odama girip yatağımın yanında ki tekli koltuğa oturup

-güneş kızım hadi kalk okulun ilk günü okula geç kalmak istemezsin umarım

- ayşe anne 5 dakika daha

annem olmadığından ve Ayşe anne bana annemin yokluğunu hatırlatmadığı için ona anne diyordum bu beni bi nebze olsun anne özlemimi unutturuyordu üstelik ayşe anne benim süt annemdi onun bizden habersiz çocuğu olmuş ama çocuk doğum esnasında ölmüş çünkü ayşe anne onu ahırda kimseden habersiz doğurtmaya çalışmış lakin bunu becerememiş bu olaydan bir kaç gün sonra ben doğunca  ve annem doğumda ölünce ayşe teyze beni emzirmiş

ayşe teyze

- ben seni uyandırmasını bilirim

ayşe anne beni bi anda gıdıklamaya başladı bense birazdan okula gitmeden gülmekten ölcektim ayşe anne beni gıdıklamayı bırakıp

- daha fazla gıdıklama mı istemiyorsan üstünü giy

tamam anlamında kafamı sallayıp yataktan zıplayarak kalktım saate baktığımda 8:15 geçiyordu 9 da ise benim okula gitmem gerekiyordu

sayıları nerden öğrendim diye sorarsanız ayşe anne bana okuldan önce harfleri ve sayıları öğretmişti  oradan biliyorum

banyoya  girdim musluğu açıp elimi yüzümü yıkadım dişlerimide fırçaladıktan sonra musluğu kapatıp banyodan çıktım dolabımdan kilotlu çorabımı ve önlüğümü çıkartıp 5 dakikada giyindim toka kutumdan beyaz kurdelalı tokamı alıp ayşe annenin yanına gittim bir güzel saçlarımı yandan iki tane ördü  ayağa kalkıp kahvaltı masasına oturdum kahvaltımı Alel acele yapıp masadan kalktım  ayakkabılarımı giyip ayşe anneye seslendim

- hadi ben çıkıyorum ayşe anne hadise ne ayşe anne

ayşe anne geldi evden çıktık  ben hızla okula giderken ayşe annede bana yetişmeye çalışıyordu okulun kapısından girdik herkez annesinin elinden tutup okulun bahçesinden tek tek giriyordu kimisinin babası kimisinin annesi vardı annem elimden tutup beni okula getiremezdi çünkü o ölmüştü  babamda okey masasının başından kalkıp beni okula getirmezdi

sağıma döndüğümde bir çocuk annesiyle kucaklaşmış ağlıyordu şunları diyordu annesine

-anne sende gel beni bırakma birlikte sınıfa gidelim lütfen

annesi ise onu yatıştırmaya çalışıyordu

ayşe anneye sarılıp sırama geçtim müdür kürsüye çıkıp konuşmasını yaptı sonra her kez sırayla sınıflarına girmeye başladı  sınıfına girip sırama oturdum yanımada  bir kız oturdu  Dokunsam ağlıycak gibi duruyordu bende bu yüzden üstelemeden susup hocanın gelmesini bekledim 5 -10 dakika sonra  sınıfa bir  hoca geldi  herkes ayağa kalktı hoca

- günaydın çocuklar

sınıfın hepsi bir ağızdan

- sağol

dedi hoca

- nasılsınız

-sağol

dedi ögrenciler bir ağızdan hoca

-oturun

dedi öğrenciler oturdu tabiki bende lakin yanımdaki kız hoca nın dediklerine cevap bile vermedi

hoca kendini tanıttı

-benim adım zehra özyıldız 22 yaşındayım okulda ilk senem  bende sizin yaşlarınızdayken  bu okulda bu sıralarda okudum babamın tahini buraya çıkınca 3  seneliğine burdaydık  neyse ben kendimi tanıttım sıra sizde adınızı soyadınızı yaşınızı babanızın işini annenizin işini söyleyin

ben ne diyecektim şimdi babam işsiz annem öldümü diycektim ben bunları düşünürken kendini tanıtma sırası bana geldi ayağa kalkıp konuşmaya başladım

-adım güneş soyadım güzel 7 yaşındayım babam babamın işi yok annemse ölmüş

tam o anda herkes bana acınaklı gözlerle bakmaya başladı işte o  an annemi özlediğimi anlamıştım işte tam o an anne özlemi duygum başlamıştı