Elimde sigara,yol boyunca kendi kendime gülüp duruyorum.Herkesin boş,hayallerin boş,umutların boş olduğunu ama biz gibi aptal insanoğulları onları varsayarak yaşadığımız için kahkaha atarak gülüyorum.Ne kadar da kanndırılmış birer köleleriz aslında.
-Ne gülüyorsun lan!Bana mı gülüyorsun?,dedi elinde köpeği,saçları kazıtılmış gözünün kenarında bıçak izleri olan bir genç
-Hee...sana gülüyorum laan,dedim pişkin pişkin.
-Sen ne diyorsun lan,diyerek tam yumrul atacakken elinden tuttum.
-Sakın yüzüme vurayım deme,diyip ona bir tane geçirdim.Köpek öyle uslu uslu bizi izliyordu.Sanki haketti der gibiydi.Köpeği aldım kucağıma.Adam ise yerde bize bakıyordu.Korku dolu gözlerle sadece bizi dikizliyordu.
Kucağımda köpek eve doğru yürümeye başladım.
-Adın ne olsun senin?
Masum masum bana bakıyordu.Arada sırada bana sürünüyordu.Belli oyuncuydu kendisi.
-Ne oyuncu birşeysin he! Bal gibi de rengin var kızım.
-Bal..Bal olsan sen,şeker gibisin, diyip tüylerinden öptüm.
Eve doğru yol aldım.Bahçeden içeri yavaşça girdim.Zaten daha yeni taşındık.Her yer heryerdeydi.
-Oğlum,nerden çıktı bu köpek?
-Anne,sokakta buldum baya birisi hırpalıyordu..dayanamadım aldım,diyerek dıygu sömrüsü yapmıştım.
-Vay şerefsizler,diye lafı patlattı.Tabi beni bir gülme krizi tuttu.
-Dengesizsin oğlum,dengesiz!Geç odana..ayağımın altında dolaşma bir sürü işim gücüm var.Yardım ettiğinde yok zaten
-Of of tamam,diyerek söylendim.Elime teşefonu alıp sosyal medyada biraz gezindim.Sonra yine sıkıcı bularak telefonu köşeye attım.Yastığı kolumun üzerine alarak biraz uyudum.
Ertesi sabah
-Oğlum kalksana! Bak kime diyorum,hiç dinliyor mu?Gece uyumaz gündüz uyanmaz...Bak hala uyuyor.Cihan,gelde şu oğlanı kaldır ben uğraşamıyorum artık bıktım.
-Uyandım uyandım.O sesinle bütün bina ayağa kalkmıştır kesin.Şimdi şikayete gelmesinler,kafamı yastığa iyice gömdüm.
-Araz,3 saniye içinde masada oluyosun!
-Şuraya ruhumu bırakıp bedenimle içeri gidiyorum resmen.
Kahvaltıyı yapıp,formamı giydim.Annem odaya dalış yaptı tabiki.
-Yine serseri serseri gömleğinin 3te 1i açık!Şuna bak..
-Bulaşma Serpil Sultan bulaşma.
Okul bahçesine giriş yaptım.Kimseyle ve özellikle müdürün öğretim yılını milyonuncu kez tekrarlamasını dinlemek istemediğimden içeri giriş yaptım direk.Bütün herkes dışarıda olduğundan rahattım.Çantayı sıraya bıraktım.
-Bu ne Serpil Sultan.Kaç litre çay içirttin şu oğluna!Ulan,diye saydırırken tualete doğru yol aldım.
Merdivenler yavaş yavaş inerken arkadan hızlıca birisi koşup üstüme düştü.Önce bir hafif tarifsiz koku..sonra sarı saçlar yüzümü kapatıyordu.Önce saçlarını çekti.Yüzüme tuhaf tuhaf bakmakla yetindi.Sonra kendini yavaşça uzaklaştırdı.
-Afedersin.
-Sorun değil,dedim elimi kaldırıp.Sonra oda elini kaldırdı.Merdivenlerden hızlı hızlı koşmaya başladı.
Gülmeye başladım.O ise bakmadı bile.Telaştan ne yapacağını şaşırmıştı.
Ama..ama kalp sancısı nedir,ilk defa hissettim.İlk defa böyle attı.Heyecandı heralde diyip sınıfa yeniden çıktım.Sonra iyice karnım ağrımıştı.
-LAN BEN TUALETE GİDİCEKTİM!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Raftaki Toz
Fanfiction"Sencede gözümün altından belli değil mi ne kadar acı çektiğim?"
