SARIŞIN

Bölüm 37

Aynanın karşısına geçtikten sonra saçlarımı dağınık bir topuz yaptım. Saçım çok fazla uzamıştı. Bu yüzden rahatsız ediyordu.

Yaklaşık bir saat önce uyanmıştım. Berkay ile beraber okula gidecektik. Evi bize çok yakındı. Yerden çantamı aldıktan sonra odadan çıktım. Çantamı koridora bıraktıktan sonra mutfağa girdim. Ablam ve annem vardı.

Ablam beni görünce gülümsedi. "Ezgi, yarın o gelecek." dediğinde bende gülümsedim.

"Sonunda tanışacağız demek." dedim imalı bakarak.

Bana gülerek baktı. "Senin yaşlarında kardeşi varmış. Sende onunla tanışırsın." dediğinde yüzümü ekşittim.

"En fazla arkadaş olabiliriz." diye mırıldandım. Henüz Aras ile aram düzelmemişti. Ve yaşıt olduğum yeni insanlar ile tanışmak şuan için cazip gelmiyordu.

"Sen bilirsin." dedi omzunu silkerek. Çünkü bu konu tartışılmaya açık değildi.

"Yarın bizimle tanışacağına göre aranızdaki ilişki resmileşti mi? Mesela, evlilik gibi...?" dedim masadaki poğaçalardan bir tane alarak. Ablama döndüğümde yanaklarının pembeleştiğini fark ettim.

"Henüz netleşen bir şey yok." dedi saçıyla oynayarak. "Fakat, sizinle tanışmak isteyen oydu." dedi gülerek. "Sanırım bu o yönde bir yaklaşım." derken evliliği kast ettiğini anlamıştım.

"Sanırım, güzel bir adım." dedim başımla onaylayarak. Ablamın birisi ile ciddi bir ilişkide bulunması güzeldi. Sanırım yarın eğlenceli bir gün olacaktı.

Kahvaltımı yaptıktan sonra aşağıya indim. Berkay, çoktan gelmişti.

Berkay'ın yanına ilerlediğimde soğuktan burnunun kızardığını fark ettim. "Çok beklettim mi?" dedim tereddütle. Çünkü hava ciddi anlamda soğuktu. Ve benim yüzümden hasta olmasını istemiyordum. Bu sene onun için çok önemliydi.

"Bir süredir bekletiliyorum." dediğinde omzuna yalandan vurdum.

"Erkekleri bekleten tipik kızlardan değilim." dedim kendimi savunmaya çalışarak. Bu tepkim onu güldürmüştü.

"Ufaklık... Diğer kızlar gibi olmak neden bu kadar zor?" dedi alayla gülerek. Ona gözlerimi devirdim. Diğer kızlar gibi olmak... Sadece istemiyordum.