Günebakan | Texting | Tamamlandı

1.4

Bahar kocaman gözlerle yanan ekrana bakarken açıp açmama arasında kalmıştı. En sonunda açmamanın saçma olacağını düşünüp yeşile bastı. Kulağına telefonu götürürken otobüstekiler rahatsız olmasın diye sessizdi.

Alo!?

Bir süre karşı taraftan ses gelmeyince Bahar kaşlarını çattı.

Madem konuşmayacaksın niye arıyorsun?

-Şe-şey kusura bakma. Heyecandan ne diyeceğimi unuttum. Naber?

İyi senden?

- Açıkçası iyi değilim. Kalbim yerinden çıkacak gibi hissediyorum.

Abartma istersen.

- Valla abartmıyorum. İlk defa konuşuyoruz ve ben bugünün gelmesini çok istedim.

Niye aradın beni?

- Dün ki saçmalık yüzünden. Gerçekten özür dilerim. Ben tabiki de seninle konuşmak istiyordum ama sen öyle pat diye söyleyince korktum. Ne bileyim? Sesimi beğenmezsin ya da beni tanırsın diye."

İlk olarak sesin güzel yani karizmatik. İkinci olarakta zaten tanışmak istemiyor musun? Seni tanımamdan neden korktun ki?

- Evet seninle tanışmak istiyorum ama bu şekilde değil. Karşına geçip işte ben buyum demek istiyorum.

Ya seni tanıyorsam? Yani adını ve kim olduğunu biliyorsam ne olurdu?

- Beni tanıyormusun? Bu imkansız. Hakkımda hiç ipucu vermedim neredeyse. Yani söylediğim şeyler den kim olduğumu çıkarman imkansız. 

Ben sadece eğer dedim? Ne hissederdin?

- Üzülürdüm. Yani beni tanımana değil kendim tanıtmak isterdim. Benim adım bu diye düzgün bir tanışmamız olsun isterdim.

Hatırlarsan tanışıyoruz. En başında yanıma gelip ben buyum diyebilirdin. Ama sen böyle bir şeyi tercih ettin.

- Haklısın ama korktum. Reddedilmekten korktum.

Egonun incilmesinden mi korktun yani?

- Hayır tabiki. Senin tarafından reddedilmek inan herşeyden daha korkunç. Ben böyle bir şeyi kaldıramazdım herhalde.

Neyse kapatalım konuyu? Başka bir şey konuşalım.

- Konuyu sen açtın.