Different ~Deel 2 MFL Serie~

~Chapter 22~

Pov. Rhys

Met open mond kijk ik ze aan. Bedoelt ze Avery als in Hope? Nee, dat kan niet. Of toch wel? Voelt deze familie daarom zo vertrouwd aan? Het is dan niet haar echte familie maar na al die jaren neemt ze natuurlijk allemaal trekjes over. En ze is dus opgetogen in Nederland. Daarom praat ze dus ook hetzelfde. Als zij het is natuurlijk. Allemaal vragen vliegen door mijn hoofd heen maar ik besluit eerst te luisteren.Misschien neemt dit verhaal nog wel een hele andere wending en gaat het over heel iemand anders. Laura kucht even en gaat verzitten. " Nadat we verhuisde naar Amerika ging alles anders. Het begon al de eerste dag dat ze naar school ging. Ze werd teruggebracht, bewusteloos in de armen van een jongen. Een jaar lang gebeurde er vervolgens niks. Ze ging veel om met Jesper en vond het volgens mij best leuk." Die naam doet iets bij mij. Raar, het is gewoon een naam. Het kan iedereen zijn. "Ik ken hem ook, het moet wel die jongen zijn die ze af wees in het ziekenhuis. Weet je nog" Zegt Shane in mijn hoofd. Oja! Nu weet ik het weer.

Ze gaat weer verder:" Toen was ze een paar dagen verdwenen en kreeg ik later telefoon dat ze in het ziekenhuis lag. Daarna hebben we zo goed op haar gelet. Dat dacht ik tenminste. Tot ze op een dag niet meer thuiskwam van school. Sindsdien hebben we niks meer van haar gehoord" Weer glijden er tranen over haar wangen. Ik kuch even ongemakkelijk en zeg dan:" Als u het hebt over wie ik denk dat het is kan ik u vertellen dat ze nog leeft." "Min of meer"

Ik word aangestaard door 3 verbaasde mensen. Austin kijkt me trouwens meer boos aan. "Het is geen goed moment om grapjes te maken maat." Zijn vader en moeder knikken instemmend. "Ik maak nooit grapjes, maat."Zeg ik. das BTW niet waar hoor. Ben geen saai persoon. David leunt voorover en vraagt:" Avery van Wilgen?" Ik knik en schud vervolgens mijn hoofd. "Ik ken haar als Hope van de Silvermoon pack. Dochter van Dario en Luciana." Ik besluit maar geen Alpha te zeggen. Dat van Pack schoot er uit. Nog verbaasder dan net kijken ze me aan. "Hoe ken je haar echte naam of de Silvermoon pack. Ben je een....?" Fluistert Laura. Ook Daniel kijkt geschokt. Austin kijkt van de een naar de ander. "Mam, pap. Waar hebben jullie het over?" Maar hun zijn niet de enige. Ik ben ook in de war. Het zijn mensen. Hoe weten hun van ons. Die zijn er wel hoor, maar het komt nauwelijks voor. "Ik ben een weerwolf als u dat bedoelt. Alpha van de Goldenblood Pack, de grootste van Amerika. ( Ja dat was ik dus ff vergeten. toen zijn vader dood ging moest er natuurlijk een andere Alpha komen. Was dat compleet vergeten maar hierbij, hij is nu officieel Alpha)

"Maar jullie zijn mensen. Hoe weten jullie het?" David kijkt even om zich heen en buigt zich nog meer over de tafel heen. Op een fluistertoon antwoord hij:" Wij worden 'bewaarders' genoemd. Ook wel 'savers' bij jullie. Wij zijn geboren als mens met een extreem zwakke wolven geest. David en ik hebben besloten mens te worden en ook een  'saver' te worden. Dan vang je kinderen op zoals Hope/Avery. Pups die veranderd worden naar mens. Om welke reden dan ook. Meestal zijn ze echt heel jong en geef je ze door aan andere gezinnen of het weeshuis als ze geen wolven trekjes meer hebben en helemaal bevrijd zijn. Maar toen ik in haar ogen keek." Ze zuchtte "ik was meteen verkocht. Ze keek me aan met haar blauwe ogen en strekte haar handjes naar me uit. Ik kreeg het gewoon niet over mijn hart om haar weg te geven."

Dat snapte ik zeker, had ik ook.

"Op een 1 of ander manier had ik verwacht dat haar weerwolf niet helemaal weg zou gaan. Ze is een sterke vrouw weetje. Toch vraag ik me elke avond weer af wat ze doet, waar ze is en of ze zich nog steeds sterk kan houden. Zelfs de sterkste heeft een zwakke plek."

Wat een mooie woorden van een gebroken moeder.

"Raar om te zeggen, maar ik kan u vertellen waar ze elke avond is en wat ze doet."

Een verontwaardigd geluid haalt ons uit ons gesprek. Ik was door ons gesprek Austin helemaal vergeten. "Kan iemand mij hier vertellen wat er aan de hand is. Ik bedoel, weerwolven, Savers, Silvermoon? What the.." "Laat dat Austin!"

Verbaast kijk ik ze aan: "Weet hij het niet?" Vraag ik vol verbazing half fluisterend. David schudt zijn hoofd. "Hij is ongeveer 3 jaar later geboren. We wouden graag nog een kindje. We dachten dat het niet nodig was om hem iets te vertellen. We hoopte dat alles gewoon zou blijven en daarbij wouden we niet dat hij anders over haar ging denken." Weer onderbreekt een geluid ons gesprek. Deze keer is het Laura: "Waar is ze nu dan? Dat wil ik graag als eerst weten, daarna zullen we alles aan je uitleggen.Tot in de puntjes." Zegt ze het laatste gericht naar Austin. Mokkend maar toch nieuwsgierig kijkt hij me aan.

"Okey. Ze is in het vampierenrijk, bij Jace waarschijnlijk." Nog meer verbazing en geschokte geluiden.

"Ze is geen weerwolf meer maar een vampier en daarbij mijn mate"

Gepubliceerd: 12-09-18

Heb hem nog niet gecontroleerd

xxx Unicornxpower