Afraid To Say I Love You

Epilogue ~

After 2 years ...

Mau's POV

"Maurice Andrea Ford! Bilisan mo ngang mag-bihis! tanghali na kaya!" sigaw ng lalaking mahal na mahal ko.

  Itago nalang natin sa pangalang Caleb Jung. Pupunta kasi kami sa retreat house sa tagaytay.

Ang bilis ng panahon.. dalawang taon kaagad ang lumipas. Parang kelan lang broken hearted ako tapos ngayon masaya na ulit.

"Oo na eto na lalabas na!" sigaw ko.

Naalala ko noon si Patricia ang sumisigaw sa akin ng ganyan pag ang bagal kong magbihis, ngayon si leb na :) nakakahiya nga kasi simula highschool hanggang ngayon ang bagal ko pa ring magbihis.

  Syempre dapat lagi akong presentable at maganda para hindi na maghanap ng iba yang si leb haha alam niyo naman gwapo yun :D

   *bukas-pinto*

Nagulat ako sa reaksyon ng mukha niya O______O ganyan oh. hala parang nakakita ng multo.

"psh.. alam ko na maganda ko, matagal na!" nakangiti kong sabi.

Pinitik niya yung noo ko.

"Aray...." sabay hawak sa noo ko sakit kaya ><

"wala akong sinabing maganda ka!" natatawang sabi niya.

   Tinalikuran ko siya kunwari tampo ako yiiiee enebe nagpapalambing lang ako kaya ganyan.

  Bigla siyang yumakap sa akin mula sa likod. Nagulat ako O_____O hanggang ngayon kahit anong gawin niya kinikilig pa rin ako.

"sorry na... di ka naman mabiro eh, alam ko yun maganda ka na atsaka hindi mo kailangang magpaganda lalo yung simpleng ikaw lang sapat na!" sabi niya sa akin. ♥____♥ lupa eat me now.

  Humarap ako sakanya,  tapos i kissed him sa cheeks niya. I smiled at him.

"ikaw talaga ang hilig mong pakiligin ako kaya lalo akong naiinlove sayo eh!" ako.

"kahit araw-araw, oras-oras, minu-minuto kong gawin sayo yun ayos lang, i love you!" nakangiting sabi niya.

"i love you more!" sagot ko.

  Ayan nanaman ang mukha niyang sobrang lapit sa akin, kiniss ko siya ng mabilis lang sa lips eh kasi may biglang sumigaw.

"Hoy.. ang PDA niyo masyado... tanghali na kaya, traffic na mamaya!" si patricia yan.

Natawa kaming dalawa ni leb, tapos hinawakan ko yung kamay niya, bumaba na kami kasi naghihintay na sila baka mabatukan kami pareho pag-nagkataon. Alam na ng barkada yung about sa amin ni leb :) mga mukhang ewan nga e mas kinikilig pa kesa sa akin.

  Simula nung nagkakilala kaming anim naging masaya ang bawat isa.

  Si ate nette at clar stay strong ang relationship, masaya, sweet.

Si charles at patricia nag-aaway pa minsan pero hindi naman tumatagal ayos na din, ganun sila maglambingan.

Si mommy she said she's happy for me na nakikita niya kong masaya na ulit, sinabi na din niya na noong una pa lang boto siya kay leb para sa akin. Very supportive si mommy sa aming dalawa, number 1 fan nga namin siya eh :)

Nasaktan man ako nung una, umiyak man ako ng maraming beses, dumating sa puntong hindi ako naniwala na may tao pang kayang magpatunay sa akin na kaya niya kong mahalin.

Natutunan ko na pag dating sa pag-ibig walang dapat katakutan, kagaya nga ng sabi ni mommy na kung ano yung nararamdaman mo at alam mong tama go lang.

Atsaka yung pagbibigay ng CHANCE sa isang tao na patunayan yung nararamdaman niya sayo.

Walang nagmamahal ang hindi nasasaktan kasi pag hindi ka nasaktan ibig sabihin hindi ka nagmamahal.

Kami ni leb, hindi ko masasabing PERFECT ang relationship na meron kami, kasi dumarating talaga sa point na hindi kami nagkakaintindihan, nag-aaway kami pero hindi sa amin nawawala yung TRUST sa isa't-isa.

Alam ko na alam niya kung gaano ko siya kamahal. Kaya sana tumagal pa kami :)

"Minsan Hindi Mo Naman Kailangang Maghanap, Kailangan Mo Lang Maghintay!"

"NO MATTER HOW LONG IT TAKES, TRUE LOVE IS ALWAYS WORTH THE WAIT!"

 

          ~~~~ THE END ~~~~