Son kez baktı aynaya. Gördüğü yansımadan son kez rahatsız oldu. Artık olmıycaktı. Hayır,hayır bu bir değişim değildi. Değişime vakit yoktu. O kestirme yolu seçicekti. Belkide çoktan seçmişti. Sonuçta vermişti o kararını. Elleri hamilelikten ötürü şişmekte olan karnına götürdü. Okşadı biraz. İçinde ki masum yaratıktan özür diledi. Ama söyledi. Eğer azıcık daha sabrı olsaydı onu hayata getirmek için beklerdi. Onu bu hale düşüreni sevmesede hatta tanımasa bile, içindeki masumiyeti sevmişti. Onunla birlikte yeniden uğramıştı masumiyet çökmüş vucuduna. Oda masumdu. Belkide görebileceğiniz en masum kızdı. Bir zamanlar...
O son kez baktı aynaya. Gördüğü yansımadan rahatsız olarak. Bu öğleden kalma rimeli bozulmuş, yanaklarına doğru bir çizgi olarak inmişti. Islaklık yoktu ağlaması çoktan durmuştu. Yavaşca kaldırdı dudağının bir kenarını ve sonra diğer kenarını. Dişlerini gösterdi kendine. İç dünyası ve bozulmuş makyajıyla çelişen mutlu tavrı ortamda trajedi komik bir durum yaratmıştı. Kafasını geriye atarak bir kahkaha patlattı ve birden ciddileşti. Kafasını sola çamaşır makinesinin olduğu yöne çevirdi. Oraya tiksinç bir şekilde baktı. Ve şunları söyledi...
"Elveda..."
Emma elindeki tabancayı kafasına dayadı. yapamayacağını düşümdüğünde iki kaşının ortasına getirdi. Hayır orasıda değildi. Son kez çenesinin altına götürdü tabancayı.
"Affet beni tanrım. Ama pes ediyorum."
Sonrasında duyulan tek şey bir el tabanca sesi oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir İntihar Günlüğü
Teen FictionÇocuksu,şımarık kadın son göz yaşını akıtıp burakca gülümsedi ve zehiri vucuduna kendi elleriyle verdi.
